Zaterdagmiddag met 11 fietsers aan de start in Smerdiek. De wind kunnen we geen peil op trekken, is 'tie nou noord-oost of noord-west ? We houden het maar op een draaiwind. Geeft ons wel de gelegenheid naar Schouwen of Flakkee te gaan, geeft immers een lekker rugwindje op de terugweg. Theo wil de route wel doen, hij maakt alleen een klein voorbehoud in verband met wat buikkrampen. Hansje Keur steekt nog even iedereen de ogen uit met zijn nieuwe carbon wielen van Mavic. Als dat maar goed gaat met die wind, Hans ligt al niet zo stevig op de weg, met die wielen kon hij nog wel eens meer wind vangen dan hij wil.
Via de Oude Sint Annalandseweg (ik wist niet dat er een nieuwere was, maar dit terzijde) wordt koers gezet naar de Krabbenkreekweg en vervolgens richting Philipsdam. Hans Poot klaagt net voor de sluizen dat hij nou precies weer op kop komt wanneer het omhoog gaat, ik antwoord dat meestal deze eer aan mij is toebedeeld. Toch gaat het hem niet verkeerd af, al hebben de heren Lindhoud en Andriesse de neiging elke keer dat ze elkaar treffen een wedstrijd te gaan fietsen. Het verstand zal nog wel komen, hopen we met de jaren....
Ineens paniek in het peloton, Theo ligt eraf ! In gedachten zien we hem gebukt bij een rietkraag staan, ik probeer deze gedachten snel te wissen. Hij heeft ook niet geroepen, Theo kennende zal hij wel gekeerd zijn. Nee,daar komt hij toch nog, zij het voor even, want de aandrang is te groot. Mas neemt de route over van hem, zodat we op Oost-Flakkee toch nog genoeg onbekende wegen voorbij zien komen. Theo blijkt dus niet de enige Flakkee-specialist te zijn. Vakkundig loodst Mas ons door het mooie Ooltgensplaat. Volgens Wim M. heeft het wel wat weg van Venetie. Ik ben nooit in Venetie geweest,maar stelde me hierbij toch wat anders voor. Uiteraard hou ik mijn mond, want voor Zuid-Holland klopt mijn hart toch wat sneller (of kwam het door de inspanning).
We passeren plaatsen als De Bommel en Stad aan 't Haringvliet, Adrie vraagt zich net af waar Middelharnis moet liggen als we het bord passeren van deze plaats. Ik verorber inmiddels de tweede bidon (van drie) en hoop dat ik genoeg vocht heb om deze rit uit te kunnen rijden. Via Dirksland en Herkingen komen we weer bij de Grevelingen, waar de zilte Zeeuwse luchten ons weer tegemoet komen. Enkelen ervaren dit als thuis komen, ik vind het vooral stinken. De strijd om de eerste plek wordt wederom aangegaan tussen Wim P, Wim M, Kees en Leon, ze zijn te ver weg om te zien wie er gewonnen heeft. Maakt ook niets uit, het is veel te warm om me hierover druk te maken. Bij Flupland komen we zowaar Theo weer tegen, dit keer zonder helm. Ja, het beste medicijn tegen buikproblemen blijft een dubbele Leffe.
Via de Blauwe Bloem komen we uit bij Scherpenisse, waar we de Truckrun tegenkomen. Mas gaat nog even uit zijn dak omdat hij vind dat we reclame moeten maken voor de tourclub door bij elkaar te blijven fietsen. Dat is me ontgaan door de warmte denk ik.
zondag 27 juni 2010
zondag 20 juni 2010
Rust is wel eens goed
Zaterdagmiddag zijn de straten uitgestorven. Half Nederland zit voor de buis, Nederland-Japan. De meeste fietsers geven echter voorkeur aan het fietsen. Dertien man aan de start. Ook nu weer een harde Noordenwind, daar is dit jaar geen gebrek aan. We vertrekken over de Oesterdam. Dat is geen fietsen maar surfen met zo'n rugwind. Aan de terugweg wordt duidelijk nog lang niet gedacht. Toch zie ik af en toe al tekenen van de arbeid die ons wacht. Als de wind even wat van opzij komt zitten we gelijk in een brede waaier.
Over de brug bij Rilland en dan naar Ossendrecht. Dit gaat allemaal nog prima. Vanaf Ossendrecht een afwijkende route richting Zandvliet. Voor een deel geen echt bekende wegen voor mij. Die Mas weet de weg wel, zoals beloofd rijden we prima beschut tussen de huizen en bebossing. Hier beginnen echter ook de problemen. Vorige week en deze week heeft Mas 450 km weggetraind, donderdag nog 170 km met Theo. Hij heeft duidelijk te weinig rust genomen, want plots gaat het niet meer. In de bochten vallen er gaten en ook op de stukken zijwind kan er niet meer worden aangesloten. Theo voelt zich moreel verantwoordelijk en laat zich terugzakken voor Eerste Hulp Bij Lege Benen. Het is nog een behoorlijk stuk en dat betekent dus een behoorlijke lijdensweg. Ondertussen worden we via de SMS van Jacco op de hoogte gehouden. Is al snel duidelijk, slappe wedstrijd, maar de 1-0 stemt toch tot tevredenheid. Terug op Tholen schuin tegen. Jacco komt zeggen dat het niet nodig is om met tien man te wachten. Goede beslissing want op het smalle fietspad kan je met dertien man toch geen waaier rijden. Terug in café Smerdiek kan Mas gelukkig nog lachen, zei het enigszins als een boer met kiespijn.
Aan tafel wordt het Vianden weekend nog eens smeuïg besproken en de anekdotes opgehaald. Ook de groepsfoto komt ter sprake en wat blijkt, Henk heeft een knots van een camera die ie wel wil ophalen. Even later staan we te poseren voor café Smerdiek en worden de plaatjes geschoten. Niet iedereen staat erop, maar dat kan misschien nog eens een volgende keer, voorlopig hebben we foto's. Trouwens ook mooie foto's van de Viandengangers op de Putscheid. Ze staan al weer op de computer, die gaan in een lijstje.
Over de brug bij Rilland en dan naar Ossendrecht. Dit gaat allemaal nog prima. Vanaf Ossendrecht een afwijkende route richting Zandvliet. Voor een deel geen echt bekende wegen voor mij. Die Mas weet de weg wel, zoals beloofd rijden we prima beschut tussen de huizen en bebossing. Hier beginnen echter ook de problemen. Vorige week en deze week heeft Mas 450 km weggetraind, donderdag nog 170 km met Theo. Hij heeft duidelijk te weinig rust genomen, want plots gaat het niet meer. In de bochten vallen er gaten en ook op de stukken zijwind kan er niet meer worden aangesloten. Theo voelt zich moreel verantwoordelijk en laat zich terugzakken voor Eerste Hulp Bij Lege Benen. Het is nog een behoorlijk stuk en dat betekent dus een behoorlijke lijdensweg. Ondertussen worden we via de SMS van Jacco op de hoogte gehouden. Is al snel duidelijk, slappe wedstrijd, maar de 1-0 stemt toch tot tevredenheid. Terug op Tholen schuin tegen. Jacco komt zeggen dat het niet nodig is om met tien man te wachten. Goede beslissing want op het smalle fietspad kan je met dertien man toch geen waaier rijden. Terug in café Smerdiek kan Mas gelukkig nog lachen, zei het enigszins als een boer met kiespijn.
Aan tafel wordt het Vianden weekend nog eens smeuïg besproken en de anekdotes opgehaald. Ook de groepsfoto komt ter sprake en wat blijkt, Henk heeft een knots van een camera die ie wel wil ophalen. Even later staan we te poseren voor café Smerdiek en worden de plaatjes geschoten. Niet iedereen staat erop, maar dat kan misschien nog eens een volgende keer, voorlopig hebben we foto's. Trouwens ook mooie foto's van de Viandengangers op de Putscheid. Ze staan al weer op de computer, die gaan in een lijstje.
donderdag 17 juni 2010
Proefrit Theo van den Berg Classic
Vandaag samen met Mas de tocht voorgereden en dat was maar goed ook.
Om 09:30 uit Ambacht vertrokken richting Rotterdam, de Van Brienenoordbrug is met NO wind zwaar genoeg, de wind was toch al stevig genoeg voor twee man.
Na Krimpen de dijk op richting Schoonhoven, maar bij Lekkerkerk was in het kader van de dijkverzwaring de dijk volledig opgebroken, een inwoner vertelde dat het tot Bergambacht opgebroken was.
Een alternatief door de polder was er niet echt, dus terug naar Krimpen en daar overgevaren naar Kinderdijk om vandaar de Lekdijk te volgen tot het pontje naar Bergambacht, aan deze kant van het water stond de wind aanmerkelijk krachtiger tegen, dus dat was behoorlijk werken, dan voel je ook dat er op woensdagavond behoorlijk is doorgereden.
Na overgevaren te zijn weer op route richting Schoonhoven, waarna we het mooie water van de Vlist volgden richting Haastrecht.
Als je zo samen rijdt en de weg inmiddels uit je hoofd kent en dus wat meer om je heen kan kijken, dan is het echt een mooi stukje Nederland.
Via Polsbroekerdam en Polsbroek weer terug in Vlist waar de stop was bij het gelijknamige café De Vlist, na de nodige Cola, de overheerlijke tomatensoep en broodje carpaccio, weer terug naar Schoonhoven om richting de Albasserwaard te varen.
Langs de Graafstroom was het lekker rustig en met de wind eindelijk in de rug met een lekker tempo naar Sliedrecht, de Merwede overgestoken en via een kleine omleiding richting de Dortsche Biesbos.
Lekker door het natuurgebied gekoerst naar de Moerdijkbrug, hier was de lol snel over omdat het weer met tegenwind richting de Kiltunnel moest.
Gelukkig was de wind richting de Heinenoordtunnel schuin tegen, maar in de tunnel zelf pal tegen en dan is het echt koud in die tunnelbuis.
Via de grienden naar Zwijndrecht om na 170km weer in Ambacht te eindigen.
Mas wil ik dan ook bedanken voor het meefietsen, met deze redelijk harde wind en de extra gereden kilometers vanwege de dijkverzwaring had ik dit in mijn eentje waarschijnlijk niet opgebracht.
Op 17 juli starten we om 09:30(het café is 's middags pas om 16:00uur open)in Ambacht, waar we Alblasserdamsebrug over gaan om via Alblasserdam en Kinderdijk de Lekdijk volgen waar we halverwege overvaren naar Bergambacht om weer op de oorspronkelijke route uit te komen.
Om 09:30 uit Ambacht vertrokken richting Rotterdam, de Van Brienenoordbrug is met NO wind zwaar genoeg, de wind was toch al stevig genoeg voor twee man.
Na Krimpen de dijk op richting Schoonhoven, maar bij Lekkerkerk was in het kader van de dijkverzwaring de dijk volledig opgebroken, een inwoner vertelde dat het tot Bergambacht opgebroken was.
Een alternatief door de polder was er niet echt, dus terug naar Krimpen en daar overgevaren naar Kinderdijk om vandaar de Lekdijk te volgen tot het pontje naar Bergambacht, aan deze kant van het water stond de wind aanmerkelijk krachtiger tegen, dus dat was behoorlijk werken, dan voel je ook dat er op woensdagavond behoorlijk is doorgereden.
Na overgevaren te zijn weer op route richting Schoonhoven, waarna we het mooie water van de Vlist volgden richting Haastrecht.
Als je zo samen rijdt en de weg inmiddels uit je hoofd kent en dus wat meer om je heen kan kijken, dan is het echt een mooi stukje Nederland.
Via Polsbroekerdam en Polsbroek weer terug in Vlist waar de stop was bij het gelijknamige café De Vlist, na de nodige Cola, de overheerlijke tomatensoep en broodje carpaccio, weer terug naar Schoonhoven om richting de Albasserwaard te varen.
Langs de Graafstroom was het lekker rustig en met de wind eindelijk in de rug met een lekker tempo naar Sliedrecht, de Merwede overgestoken en via een kleine omleiding richting de Dortsche Biesbos.
Lekker door het natuurgebied gekoerst naar de Moerdijkbrug, hier was de lol snel over omdat het weer met tegenwind richting de Kiltunnel moest.
Gelukkig was de wind richting de Heinenoordtunnel schuin tegen, maar in de tunnel zelf pal tegen en dan is het echt koud in die tunnelbuis.
Via de grienden naar Zwijndrecht om na 170km weer in Ambacht te eindigen.
Mas wil ik dan ook bedanken voor het meefietsen, met deze redelijk harde wind en de extra gereden kilometers vanwege de dijkverzwaring had ik dit in mijn eentje waarschijnlijk niet opgebracht.
Op 17 juli starten we om 09:30(het café is 's middags pas om 16:00uur open)in Ambacht, waar we Alblasserdamsebrug over gaan om via Alblasserdam en Kinderdijk de Lekdijk volgen waar we halverwege overvaren naar Bergambacht om weer op de oorspronkelijke route uit te komen.
zondag 13 juni 2010
Heerlijk weekend Vianden
Vrijdag was het zover. Om half negen reisden we met de caravan af naar Vianden. De hond en Henri achterin, beiden hebben zich goed gedragen. Camping was nog precies als vorige keer, mooie plekken en alles goed verzorgd. Ook nog eens een stralend zonnetje en 25 C. Eén uur was alles geïnstalleerd en zaten we aan het middageten. Om twee uur kwamen Ad, Henk en Kees aangetuft. Ook hun spulletjes stonden snel klaar. Na de koffie met gebak kwamen ook Theo en Marga op ons terrasje aanschuiven. Theo kende een speciale voorbereiding en nam een paar lekkere biertjes, maar wist Kees niet te verleiden, want die heeft een serieuze voorbereiding.
De mannen gingen 's-avonds een rondje proefrijden, en dat was nodig ook. Henk had een nieuwe ketting en oude pion en dat sloeg over als een gek. Gelukkig was de plaatselijk fietsenmaker nog open en kon er nog een pionnetje worden gescoord.
De volgende morgen, na een goed ontbijtje, om half acht gestart. Wederom bleek ondanks alle waarschuwingen de Putscheid een ware scherprechter. Ditmaal was het slachtoffer niet Leon, maar zelfs drie man. Theo, zowel problemen met de lies als de techniek. Henri, die overigens prima reed, met ketting en overslaande tandwielen en Leander voornamelijk met de zwaartekracht. Na de Putscheid volgde ook nog de nodige zware beklimmingen. Er waren zeer weinig vlakke meters. Moest wel lachen toen we na een lange "officiële" beklimming een ventweg opgingen waar we een soort van halve Keutenberg voor de kiezen kregen die nergens stond geregistreerd. Ad sprong zowat uit z'n vel. Bij Henri bleek bij de eerste stop ook nog eens de buitenband half van de velg te liggen. Heb met Henk nog geassisteerd, maar ook de binnenband bleek lek. Gelukkig kwam toen net Theo aan, want Ad was al door om op eigen tempo te rijden en wij stonden af te koelen als een gek en dat was niet zo best met wat er allemaal nog komen moest. Na de eerste stop waren Henri, Theo en Leander zo gedemotiveerd dat ze maar de 85 kilometer hebben gereden, zodat ze al om twaalf uur terug waren. Met Henk tot de tweede stop op 99 km prima samen gereden. Toen uit elkaar gegaan, omdat het na de beklimmingen te fris werd om op elkaar te wachten. Bij de derde stop na 135 km zat Ad op z'n gemak te eten, ben zelf doorgereden. Als ik na zo'n afstand te lang ga stilstaan wordt de kans op kramp te groot. In de tweede lus twee zeer zware beklimmingen, 3400 en 4000 meter lang, gemiddeld 8,5 en 7,5 % met stukken tot 10%. Was echter nog gewaarschuwd van de vorige keer toen ik hier zat te sterven. Had me eigen in de eerste lus wat meer gespaard. Nu ging het dan ook beter. Bij Ad ging het niet goed. Kreeg in de beklimming zoveel last van de knie dat ie noodgedwongen terug moest. Henk en Kees kwamen er wel goed over. Onder aan de muur van Vianden stonden Anita en Henri om me aan te moedigen. Het begon net te stortregenen maar ben er toch voortvarend op gegaan. Heb op het steilste stuk helaas toch 200 meter moet lopen, simpelweg omdat ik de trappers niet meer rond kreeg. Toen het iets afvlakte heeft een man langs de kant me een duwtje gegeven zodat ik weer kon opstappen en de muur kon afmaken. Deze beklimming wordt nog een angstgegner voor me. Henk reed intusen ook in de regen en sloeg het laatste stuk met de muur over. Kees heeft ook een grote hekel aan regen in de heuvels en had er spijt van dat ie aan de 220 km lus was begonnen. Sommige stukken en vooral afdalingen werden ook akelig glad, zoals ik ook zelf ervaarde toen ik afdaalde over de kasseien in Vianden. Kees sloeg doorweekt en koud de muur ook over, maar kwam doordat ie stukje verkeerd had gereden toch dik aan z'n kilometers.
's-Avonds lekker uit eten, duurde wat lang voordat het kwam, maar het eten was prima. Hebben ondanks alle ontberingen en het zware leven op de camping een prima de luxe weekend gehad.
De mannen gingen 's-avonds een rondje proefrijden, en dat was nodig ook. Henk had een nieuwe ketting en oude pion en dat sloeg over als een gek. Gelukkig was de plaatselijk fietsenmaker nog open en kon er nog een pionnetje worden gescoord.
De volgende morgen, na een goed ontbijtje, om half acht gestart. Wederom bleek ondanks alle waarschuwingen de Putscheid een ware scherprechter. Ditmaal was het slachtoffer niet Leon, maar zelfs drie man. Theo, zowel problemen met de lies als de techniek. Henri, die overigens prima reed, met ketting en overslaande tandwielen en Leander voornamelijk met de zwaartekracht. Na de Putscheid volgde ook nog de nodige zware beklimmingen. Er waren zeer weinig vlakke meters. Moest wel lachen toen we na een lange "officiële" beklimming een ventweg opgingen waar we een soort van halve Keutenberg voor de kiezen kregen die nergens stond geregistreerd. Ad sprong zowat uit z'n vel. Bij Henri bleek bij de eerste stop ook nog eens de buitenband half van de velg te liggen. Heb met Henk nog geassisteerd, maar ook de binnenband bleek lek. Gelukkig kwam toen net Theo aan, want Ad was al door om op eigen tempo te rijden en wij stonden af te koelen als een gek en dat was niet zo best met wat er allemaal nog komen moest. Na de eerste stop waren Henri, Theo en Leander zo gedemotiveerd dat ze maar de 85 kilometer hebben gereden, zodat ze al om twaalf uur terug waren. Met Henk tot de tweede stop op 99 km prima samen gereden. Toen uit elkaar gegaan, omdat het na de beklimmingen te fris werd om op elkaar te wachten. Bij de derde stop na 135 km zat Ad op z'n gemak te eten, ben zelf doorgereden. Als ik na zo'n afstand te lang ga stilstaan wordt de kans op kramp te groot. In de tweede lus twee zeer zware beklimmingen, 3400 en 4000 meter lang, gemiddeld 8,5 en 7,5 % met stukken tot 10%. Was echter nog gewaarschuwd van de vorige keer toen ik hier zat te sterven. Had me eigen in de eerste lus wat meer gespaard. Nu ging het dan ook beter. Bij Ad ging het niet goed. Kreeg in de beklimming zoveel last van de knie dat ie noodgedwongen terug moest. Henk en Kees kwamen er wel goed over. Onder aan de muur van Vianden stonden Anita en Henri om me aan te moedigen. Het begon net te stortregenen maar ben er toch voortvarend op gegaan. Heb op het steilste stuk helaas toch 200 meter moet lopen, simpelweg omdat ik de trappers niet meer rond kreeg. Toen het iets afvlakte heeft een man langs de kant me een duwtje gegeven zodat ik weer kon opstappen en de muur kon afmaken. Deze beklimming wordt nog een angstgegner voor me. Henk reed intusen ook in de regen en sloeg het laatste stuk met de muur over. Kees heeft ook een grote hekel aan regen in de heuvels en had er spijt van dat ie aan de 220 km lus was begonnen. Sommige stukken en vooral afdalingen werden ook akelig glad, zoals ik ook zelf ervaarde toen ik afdaalde over de kasseien in Vianden. Kees sloeg doorweekt en koud de muur ook over, maar kwam doordat ie stukje verkeerd had gereden toch dik aan z'n kilometers.
's-Avonds lekker uit eten, duurde wat lang voordat het kwam, maar het eten was prima. Hebben ondanks alle ontberingen en het zware leven op de camping een prima de luxe weekend gehad.
zaterdag 12 juni 2010
Relaxed ritje
Ondanks dat er 7 leden in Vianden de Jean Nelissen Classic reden deze zaterdag toch 5 leden en een gastrijdster aan de start voor een clubrit vanaf café Smerdiek.
Mas had een rondje Haringvliet in petto en Ron nam de wissels voor zijn rekening.
Over de Philipsdam flink tegen wind waar nog een glimp werd opgevangen van het peloton van de Delta Tour Zeeland. Bij Dinteloord nog een kleine wijziging in de route daar de braderie in volle gang was. Op het eiland beland kwam de wind ook nog uit een lastige hoek maar omdat de gebruikelijke aanjagers van het tempo elders waren gaf dit geen problemen, allen een relaxed ritje van 90 kilometer gereden. Bij het naborrelen geen gevecht om de bitterballen er lagen er meer dan voldoende.
Benieuwd hoe het de durfals in Vianden is gegaan.
Mas had een rondje Haringvliet in petto en Ron nam de wissels voor zijn rekening.
Over de Philipsdam flink tegen wind waar nog een glimp werd opgevangen van het peloton van de Delta Tour Zeeland. Bij Dinteloord nog een kleine wijziging in de route daar de braderie in volle gang was. Op het eiland beland kwam de wind ook nog uit een lastige hoek maar omdat de gebruikelijke aanjagers van het tempo elders waren gaf dit geen problemen, allen een relaxed ritje van 90 kilometer gereden. Bij het naborrelen geen gevecht om de bitterballen er lagen er meer dan voldoende.
Benieuwd hoe het de durfals in Vianden is gegaan.
zondag 6 juni 2010
Het ultieme fietsgevoel
Zaterdag fantastisch weer. Temperaturen ruim boven de 25C en een stralend zonnetje. Voor de zekerheid maar even de tweede bidonhouder gemonteerd en de beentjes licht ingesmeerd met wat zonnenolie. Theo vraagt of ik de weg weet bij Yerseke en Wemeldinge. Even denk ik dat we over de Zeelandbrug gaan. Maar nee, slechts wat spraakverwarring, er werd Waarde bedoeld. Maakt niet uit een rondje Yerseke is in deze omstandigheden ook heerlijk.
Op de Oesterdam kunnen we het nu ruimschoots geëtaleerde natuurschoon uitgebreid bewonderen. Het blijft oppassen, want het is erg stompzinnig als de concentratie zo ver weg is dat je van de dijk of tegen een geparkeerde auto rijdt. We zouden Tandje Bij niet zijn als het tempo niet constant strak blijft. Op weg naar Yerseke hoor ik Kees en Henk zeggen wat ik zelf ook denk. In Zeeland fietsen, daar kan niets tegenop, dit is het ultieme fietsgevoel. Terug op de Oesterdam is het tegenwind. Er komt echter net een grote jongen van een tractor voorbij. We pikken aan en met een snelheid van 42 km/u worden we meegezogen in het zog. Dappere Kees die alleen vooruit reed wordt opgeveegd, want hier is natuurlijk niet tegenaan te rijden. Ron heeft pech, hij kon net de versnelling om achter de tractor te komen niet meer maken en moet het laatste stuk alleen tegen de wind.
Op het laatste stuk is bij meerderen de tank leeg. De warmte en snelheid eisen een tol. Sommigen hadden ondanks alle ervaring slechts één bidon bij. Adrie ziet zwarte sneeuw, Hans is al eerder leeg en zelfs Theo krijgt in z'n eindspurt wat pijnlijke krampen in de boven benen. Maar who cares, het was een geweldige rit. Zondag nog even onderbroekenlol bij de grote rit van de Bidon. Op weg naar Nispen besluit Rinus even wat te eten. Bij het uittuffen van enige restanten wordt ook het kunstgebit gelanceerd. Ook een twintig minuten durende zoektocht met 5 man geeft geen resultaat. De tandjes blijven verborgen in het hoge gras. De avond valt vroeg op zondag, de regen die 's-avonds is belooft valt al in ruime hoeveelheden om één uur. Als we terug op Tholen bij Martien aan de koffie en soep zitten is het echter weer prima. Mannen het was weer een lekker fietsweekend. Op naar Vianden.
Op de Oesterdam kunnen we het nu ruimschoots geëtaleerde natuurschoon uitgebreid bewonderen. Het blijft oppassen, want het is erg stompzinnig als de concentratie zo ver weg is dat je van de dijk of tegen een geparkeerde auto rijdt. We zouden Tandje Bij niet zijn als het tempo niet constant strak blijft. Op weg naar Yerseke hoor ik Kees en Henk zeggen wat ik zelf ook denk. In Zeeland fietsen, daar kan niets tegenop, dit is het ultieme fietsgevoel. Terug op de Oesterdam is het tegenwind. Er komt echter net een grote jongen van een tractor voorbij. We pikken aan en met een snelheid van 42 km/u worden we meegezogen in het zog. Dappere Kees die alleen vooruit reed wordt opgeveegd, want hier is natuurlijk niet tegenaan te rijden. Ron heeft pech, hij kon net de versnelling om achter de tractor te komen niet meer maken en moet het laatste stuk alleen tegen de wind.
Op het laatste stuk is bij meerderen de tank leeg. De warmte en snelheid eisen een tol. Sommigen hadden ondanks alle ervaring slechts één bidon bij. Adrie ziet zwarte sneeuw, Hans is al eerder leeg en zelfs Theo krijgt in z'n eindspurt wat pijnlijke krampen in de boven benen. Maar who cares, het was een geweldige rit. Zondag nog even onderbroekenlol bij de grote rit van de Bidon. Op weg naar Nispen besluit Rinus even wat te eten. Bij het uittuffen van enige restanten wordt ook het kunstgebit gelanceerd. Ook een twintig minuten durende zoektocht met 5 man geeft geen resultaat. De tandjes blijven verborgen in het hoge gras. De avond valt vroeg op zondag, de regen die 's-avonds is belooft valt al in ruime hoeveelheden om één uur. Als we terug op Tholen bij Martien aan de koffie en soep zitten is het echter weer prima. Mannen het was weer een lekker fietsweekend. Op naar Vianden.
zaterdag 5 juni 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)