Ardennen-offensief (auteur Léon Andriessen)

Afgelopen maandag samen met Izaak en Wim M. vertrokken naar Spa voor een Ardennen-ritje.


Prachtig fietsweer met veel zon en ongeveer 15 graden. Izaak en Wim wilden wat extra heuvelfiets ervaring opdoen, daardoor was ik reisleider(lijder).

Na uitrijden van Spa als eerste de côte de Maquisard 3 km. met gemiddeld 5.1 procent een mooie opwarmer.
Daar werd mij wel duidelijk dat de gemakkelijke dag die ik verwacht had zwaarder ging uitvallen. Izaak volgde tot bijna boven en Wim was niet ver achter, dat viel tegen (voor mij dan).

Afgedaald naar Remouchamps en rustig begonnen aan de bekende La Redoute, de steile stroken verwerkt zonder te lopen (dus goed) en kleine verschillen bovenop.

Hierna de Chambralles een 20 procent max en 1.600 meter gemiddeld 9.5 ook overleefd.

Van het kasteel van Harzé naar de top van Werbomont een lange mooie lopende klim met gemiddeld ongeveer 5 procent, goed asfalt en een windje in de rug, af en toe haalden we 25 per uur op 5 procent stijging. Hatsjiekidee de snelheid zat er goed in.

Lange afdaling naar het tankstation met de hond, Kees L. kent deze hond van vorig jaar, dit keer weer een bierworstje voor onze viervoeter.

Via Rahier naar La Gleize waar een oude Tiger-tank uit de Tweede Wereldoorlog stond, die heeft wel wat weg van Izaak, geen explosieve springveer maar eenmaal op snelheid heel moeilijk te stoppen.

Na enkele koeken van de plaatselijke GB super, de bakkers hadden schijnbaar een vrije dag, de côte de Brume (max. 20 %, lengte 3 km., gem. 8 %) opgefietst.

Dit was geen feest na onze bevoorrading en rust, de beentjes voelden als beton en ben rustig deze helling opgetrapt achter Izaak die bijna uit het zicht verdween en nog net voor Wim.

Via wat dalen en klimmen en weer wat dalen naar de voet van de Wanne. Hier dezelfde volgorde als de Brume.

Van de Wanne naar beneden naar Stavelot gedenderd, alle afdalingen gingen ook aan een stevige snelheid, al had Theo ons nog wel voorbij gedaald.

In Stavelot gelijk de beruchte Stockeu opgedraaid met maximaal 21% één van de zwaarste Ardennen hellingen,alledrie glorieus boven gekomen bij het Eddy Merckx standbeeld zonder te lopen en gelukkig voor mijn ego ik als eerste.

De côte d'Amermont (max.20 %) ook overwonnen en via Franchorchamps gedaald naar de voet van de laatste klim de Rosier.

Een prachtige lopende klim van 4.5 km. gemiddeld 5.7%. Afgedaald naar Spa met 120 km. en 2550 hoogtemeters op de teller en 23.5 gemiddeld.

Hier lekker op het zonnige terras aan de Val Dieu Tripel en Rochefort Dix.

Wim en Izaak zijn verbeterd in het klimmen en gaan goed, Léon moet de conditie de komende weken nog wat aanscherpen als dat niet gebeurd is hij afgeschreven.

Met wind 4bft pal uit het oosten over Flakkee

Vandaag lekker een halve dag vrij genomen om weer eens lekker een paar kilometer weg te trappen.
Maar die wind, pal uit het oosten, slechter kan bijna niet, maar om 12:00 op de fiets richting Flakkee, en gelijk al  volle bak tegen, maar vandaag ga ik voor 120km, dus rustig vertrekken want de route gaat richting Ooltgensplaat en dat ligt nu éénmaal op Oost-Flakkee, de meeste wegen ken ik wel dus alleen maar concentreren op het fietsen, mede daardoor het tempo op zo'n 29 a 30 p/u kunnen houden.
Bij Ooltgensplaat precies 42km op de teller en alleen nog maar wind tegen gehad, maar de benen voelen goed dus weer tegenwind verder de polder in richting de N59, hier terug gedraaid richting Achthuizen en met wat draaien keren richting Langstraat.
Hier weer op meer bekende wegen via Zuidzijde richting Stad aan 't Haringvliet, rechtsaf op een voor mij nieuwe weg langs het Haringvliet, door Stad verder langs het water richting Middelharnis en door de polder naar Dirksland.
Doorgestoken naar Herkingen waar ik met precies 80km op de teller het fietspad langs de Grevelingen op reed.
Maar ja wel weer richting het oosten dus weer volle bak wind op kop, 3km naar Battenoord en nog eens 3km naar de N59, dat wist ik nu eenmaal toen ik die kant opreed dus niet zeuren.
De Krammer op half tegen en aan de andere kant echt tegen tot aan de bocht de hol op, héhé eindelijk een beetje half mee de rest van de Phillipsdam en gelukkig ook de Krabbenkreek, vanaf de BlauweBloem een eitje naar huis, waar 112km op de teller staat met 30.8 gem, voorwaar niet slecht met zo'n 60 a 65km tegenwind.
En een mooie nieuwe route voor met de club met keuze genoeg voor de afstand.

Carnaval in Zeeland

Na het snertweer van vorige week zijn de weersgoden ons weer gunstig gezind. Niet dat vorige week helemaal helemaal verloren was, we hebben nog wel "vergaderd" in ons stamcafé. Ook hier is er een redelijke opkomst. Als je erover nadenkt valt die uitval 's-winters reuze mee. Dit jaar was het pas de eerste keer. Bij ons zijn er duidelijk niet veel carnavalvierders. Ik denk dat we Carnaval in Zeeland op de weg vieren. Er staan liefst zeventien man aan de start.

Voor mij een speciaal ritje. De laatste rit op deze Cannondale en dat fietsje gaat me aan het hart. Speciaal ook voor gastrijder Hans Lindhout. Z'n eerste rit in de groep op z'n nieuwe Titaniumfiets. Je moet er natuurlijk van houden, maar het ziet er toch wel erg strak uit. Ook speciaal is de start. Met niet al teveel tegenwind wordt er pittig vertrokken. Na drie kilometer zie ik René met de mond open en vertrokken gezicht van kop snel naar achter zakken. Even later hoor ik dat hij zich niet lekker voelde en is omgedraaid. Over de Philipsdam gaan we richting Goeree. Had zelf wel zin om over de Haringvliet richting Goeree te gaan. Theo dacht echter even iets beter na. Met al dat carnavalsgeweld in Brabant geen goed idee. Iedereen trapt stevig door. Ondanks dat de omstandigheden niet al te zwaar zijn gaat het bij mij een beetje moeizaam. Voor zo'n grote groep leent Goeree zich echter uitstekend. Op de brede overzichtelijke wegen kunnen we goed waaieren. Iedereen krijgt dan ook de kans om na z'n kopbeurt te schuilen. Op kop precies de verkeerde vier bij elkaar. Kees, Izaak, Theo en Leon zijn elkaar weer lekker aan het opjuinen. In m'n nieuwe rol als voorzitter roep ik maar eens een keer vermanend. Maar ja je kan net zo goed tegen een hond roepen dat ie z'n poot niet mag optillen. Ondanks al die spielerij kan iedereen goed mee. Zelfs broer Hans en Leen die al een poosje niet hebben meegefietst trappen dapper mee.

Op de Krammer gaat de vlam weer in de pijp. Iedereen knalt er lekker tegenaan. Aan de andere kant wacht ik samen met Leon even op broer Hans die het gebrek aan kilometers nu goed voelt. Als we gezamelijk de Krabbenkreek oversteken weet Theo Hans, die in een rustig tempo de rit wil uitfietsen, te bewegen tot Smerdiek bij de groep te blijven. Gastrijder Gaby en Tineke zwaaien aan het eind van de Krabenkreek af richting Vosmeer en Tholen. De rest van de groep rijdt nu in een iets rustiger tempo naar ons café. In de Oudelandse weg nog één sprint richting plaatsnaambord en dan zijn we na 83 km weer terug bij ons stamcafé waar Saskia al weer op ons staat te wachten.