Heb twijfels gehad of ik dit keer wel zou gaan fietsen. De kans was uniek om na twaalf jaar weer eens de Molentocht te rijden. Maar op Oudejaarsdag door eigen stommiteit een blessure opgelopen. Eerst schaatsen op de Rammegors en toen nog even persé m'n nieuwe hardloopschoenen willen uitproberen. Gevolg overbelaste kniebanden en dat wil nog niet direct overgaan. Kortom ik ben nu te bang om me aan zo een lange tocht te wagen, want wie weet wat dan de gevolgen zijn. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook geen goede schaatser ben, eerder een krauwer.
Sta nu dus in de startblokken voor ons volgende pekelritje. Henk en Jacco hebben via e-mail al laten weten dat zij wel voor een schaatstocht hebben gekozen. Hoor hun reisverslag over dit prachtige evenement nog wel. Toch zijn we nog met z'n zevenen. Met een temperatuur van -3C en een behoorlijk windje zijn we allemaal stevig ingepakt. Zelfs Henri heeft nu, tegen z'n gewoonte in, een dikke muts op. Vanwege de ongunstige wind ziet Theo af van z'n plan om over de Philipsdam te rijden. Voor de veiligheid wordt het weer over de Oesterdam naar Krabbendijke en terug. Onderweg is het constant speuren op het wegdek. Is dat pekel, witte uitslag van de vorst, misschien een bevroren weggedeelte? Zeer behoedzaam manouvreren we door de bochten. Gelukkig blijft iedereen overeind. Heen op de Oesterdam is het recht tegen en ja jongens dit is dus echt een dikke wind. Hoor om heen klagen over verkleumde vingers. Daar heb ik gelukkig geen last van. Maar de adem en power zijn zeker niet in orde, dus dat is zwoegen. Theo, Kees, Leon en Ron lijken in prima vorm en rijden gemakkelijk door de wind. Bij Krabbendijke wil Theo nog een klein stukje doorrijden. Maar wat een klote fietspadje, de ene slinger na de ander, voor Mas zeker geen genoegen. Terug gaat het op de Oesterdam met een rugwindje heel wat makkelijker. Op de Oesterdam roept Theo': 'lek'. Iedereen wil doorrijden, want wie gaat er hier op de wind nu een plaspauze houden. Maar zowaar hij is echt lek. Dat is dus echt koud, in het opene, met een windje van opzij. Ga hier maar niet plassen, kan waarschijnlijk toch niks vinden. Terug op de fiets is het nog maar 12 km en we zijn weer in Smerdiek. Leon zwaait af naar Scherpenisse. Begrijp van Mas dat hij bezig is met een serieus trainingsprogramma. Dat zal voor ons oudere mannen moeilijk worden om van de zomer in z'n buurt te blijven. Geeft niks, want bij Tandje Bij rijden veel mannen die van een uitdaging houden.
In cafe Smerdiek is het gezellig druk. Jammer dat het roken weer wordt gedoogd. Na de vrieskou slaat de rook op je keel en m'n kleren stinken nadien een uur in de wind. Maar de gezelligheid lijdt er niet onder. We houden zelfs nog een praatje over serieuze onderwerpen, dus ons niveau bereikt weer ongekende hoogten. Nu een week wachten voor we weer mogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten