Ondanks het slechte weer toch zin om te fietsen, met een mailtje wat mensen uitgedaagd om toch te komen fietsen.
De diverse weersites gaven een beter beeld dan dat het werkelijk was om 13:00uur, dus regenjack aan verder niet te veel kleding aan want koud was het voor geen meter, bijna tien graden verschil met vorige week.
Vanuit Stalland direct volle bak dikke wind en regen tegen richting Smerdiek en ja dan weet ik het al, daar kunnen mijn gespierde benen niet tegen, want dit zijn namelijk de enige lichaamsdelen waar geen overtollig vet op zit, dus de kou sloeg direct toe.
Bij Cafe Smerdiek kwamen vervolgens Henry, Kees, Wim en Adrie allen met een bepaalde blik in de ogen die een beetje op "zijn wij gestoord" leek, echter om half twee kwam er in de verte zowaar blauw in de lucht en in Smerdiek leek het zowaar droog.
De route werd vastegesteld, namelijk via Tholen en het bos richting Hoogerheide en via de Oesterdam met de wind mee terug.
Richting Tholen voelde ik het al, dit wordt een slechte dag voor mij, ik kwam op geen enkele manier in mijn ritme, moest zelfs vragen het tempo rond de dertig te houden, de anderen waren blijkbaar op dat moment selectief doof, want het tempo bleef zo rond 32 a 33km/pu. (Oh ja bij vertrek werd nog geopperd om rustig aan te doen)
Wat moet je nu?
Geen kop meer rijden en hopen dat het straks beter gaat, want ik ben tenslotte een diesel, na 30km voel ik mij toch altijd beter en in het bos kan ik dan herstellen en straks tegenwind (mijn specialiteit) weer op kop het tempo hoog houden, ik zal ze krijgen, zal ze laten kreunen!
Maar nee het zit echt niet goed met de benen en raar maar dan ook niet tussen de oren.
Op het fietspad richting de Oesterdam zat ik alleen maar te denken, als Wim van kop komt voeg ik tussen en ga mee op kop rijden, Wim kwam van kop en Adrie en Kees en Henry en ik kon het niet opbrengen, Wim kwam weer voor de derde keer van kop en he he vooruit vlak voor de brug zat ik er tussen, Wim bleef zo'n 30p/u rijden en het viel niet tegen, de laatste honderd meter waren voor mij.
Op de Oesterdam ging het tempo zoals gewoonlijk omhoog, lekker wind in de rug en met Kees op kop reden we al snel 40p/u, waar ik normaal dan op kop ga rijden had ik nu mijn beide benen nodig om in het wiel te kunnen volgen, tussen de oren werd er alleen maar gerekend, als we straks linksaf gaan komt de wind ongunstiger en zal het tempo wel zakken, want het ging echt niet.
Tot overmaat van ramp reed Adrie ook nog lek en dat is echt niet lekker, stilstaan op de Dam.
Het klopte na de bocht ging het tempo naar 35p/u en ik voelde dat kan ik nog wel, Henry ging van kop en ik kon de snelheid vasthouden, Henri echter niet want hij ging onderuit, gelukkig weinig schade aan fiets en ledematen, het was mijn beurt dus ik startte weer op kop, even de 35p/u aangetikt maar toen was het gelijk over en uit.
Het tempo werd door de anderen dusdanig hoog gehouden dat ik stukje bij stukje aan het sterven was en het bij Poortvliet na de rotonde tegen wind echt over was.
Alleen oh zo zielig de laatste vijf kilometer naar Smerdiek gereden, met de rest op zo'n tweehonderd meter voor mij.
In Cafe Smerdiek aangekomen te inpulsief gereageerd, want het was niet hun schuld dat ik slecht reed, het was de eerste 6km, dus er staat mij maar een ding te doen, nog harder trainen en het overtollige gewicht kwijt raken, en wie weet?
Groetjes
De Baldakijn
Je hoeft je niet te verontschuldigen Theo, als ik bij Poortvliet had gezien dat je eraf was had ik gewacht.De regel is pas vanaf Scherpenisse de beuk erin en ieder voor zich. Je rijdt al de hele winter goed en als het één keer slecht gaat waardeer je het des te meer als je volgende keer weer vliegt. Dus no worry's
BeantwoordenVerwijderenDat gebeurt niet vaak dat de Baldakijn zo slecht zit, maakt het nog ondraaglijker dat ik thuis zat te kniezen.
BeantwoordenVerwijderenP.S. Herkenbaar verhaal.Vreemd op een slechte dag, wanneer de twijfel toeslaat, het altijd harder lijkt te gaan.
BeantwoordenVerwijderen