Het smalle fietspadje van Steenbergen naar Dinteloord was weer klote. Zelfs nog een dikke tak bij iemand in de wielen. Tot hier ging alles nog prima, want de stevige wind gaf ons een duwtje in de rug. Vanaf het Hellegatsplein draaide we er meer tegenin. Ron op z'n favoriete positie, vooraan dus, bij het beklimmen van de brug. Zelfs zo'n getraind persoon kan het zwaar krijgen, dus halverwege wisselen. Was daardoor zelf de klos voor het laatste stuk. Over de Haringvliet bleek het toch wel zwaar geweest te zijn. De groep viel uiteen. Mooie gelegenheid voor Ron en Theo om de kleine Pieterman even te laten luchten. In de Hoekse Waard en op Voorne Putten was het constant tegen. Met windkracht 5 is dat een aardig lang stukje. Onze gastrijders weerden zich goed. Kees was een beetje ziek, zwak en misselijk, maar reed onvervaard aan kop. Nog even een mooi pontje. Was een riviertje van niks, maar stroomde goed. Jacco had een kaartje uit 2002 wat goed was geconserveerd. Mocht zowaar nog gebruikt worden. Na de pont reed Ron de enige lekke band.
Vlak daarna viel tegen de wind het verband uit de groep. Met een stevig tempo tegen de wind ging ook de rechtse rij vanaf de 2e positie vol in de waaier rijden. Dat ging achteraan natuurlijk verkeerd. Mas, Henri en Melanie kwamen in de problemen. Werd goed opgevangen, na wat gemopper en overleg gingen ze meedraaien om er in de tweede positie vanaf te gaan. Dat werkte dus wel.
Vlak daarna viel tegen de wind het verband uit de groep. Met een stevig tempo tegen de wind ging ook de rechtse rij vanaf de 2e positie vol in de waaier rijden. Dat ging achteraan natuurlijk verkeerd. Mas, Henri en Melanie kwamen in de problemen. Werd goed opgevangen, na wat gemopper en overleg gingen ze meedraaien om er in de tweede positie vanaf te gaan. Dat werkte dus wel.
Na de Haringvlietdam de stop in Stellendam. Goed terrasje Mas. Was vertederend om te zien hoe Pa en zoon Andriesse gezamelijk hun pannenkoekjes nuttigden.
Na de stop niet al te hard om nog iets over te houden voor het eind. Jacco wees ons nog even op het mooie Zuid-Holland. Volgens mij leek het meer op Zeeland als de omgeving van Rijnswoude. Op de Krammer vloog onze zieke Kees als vanouds omhoog. Dorst niet mee, schijt bij zo'n lange rit zowat in m'n broek voor krampverschijnselen. Eigen tempo dus, in m'n wiel Theo, een cobra en twee gastrijders. Voorbij de helft sprong een listige cobra me voorbij met de twee gastrijders in z'n wiel. Geen probleem want de benen waren nog soepel, dus even later werden de twee gastrijders weer opgepeuzeld. Na de Krabbenkreek zwaaide gastrijders Gaby en Paul af. Reden zelf, ik mag wel zeggen zeer sociaal, richting Smerdiek. Op het laatst nog een spurtje met Kees en Leon naar Smerdiek. In café Smerdiek stond de lieftallige bediening al te wachten.
Tot genoegen van Kees, die er spijt van had dat ie z'n leesbril niet bijhad. Maar goed dat Melanie al wist hoe we zijn, anders had ze nog rare gedachten gekregen. Was weer een geslaagd tochtje, nu weer gaan opladen voor de volgende tocht(en).
Na de stop niet al te hard om nog iets over te houden voor het eind. Jacco wees ons nog even op het mooie Zuid-Holland. Volgens mij leek het meer op Zeeland als de omgeving van Rijnswoude. Op de Krammer vloog onze zieke Kees als vanouds omhoog. Dorst niet mee, schijt bij zo'n lange rit zowat in m'n broek voor krampverschijnselen. Eigen tempo dus, in m'n wiel Theo, een cobra en twee gastrijders. Voorbij de helft sprong een listige cobra me voorbij met de twee gastrijders in z'n wiel. Geen probleem want de benen waren nog soepel, dus even later werden de twee gastrijders weer opgepeuzeld. Na de Krabbenkreek zwaaide gastrijders Gaby en Paul af. Reden zelf, ik mag wel zeggen zeer sociaal, richting Smerdiek. Op het laatst nog een spurtje met Kees en Leon naar Smerdiek. In café Smerdiek stond de lieftallige bediening al te wachten.
Tot genoegen van Kees, die er spijt van had dat ie z'n leesbril niet bijhad. Maar goed dat Melanie al wist hoe we zijn, anders had ze nog rare gedachten gekregen. Was weer een geslaagd tochtje, nu weer gaan opladen voor de volgende tocht(en).
Het mooie Zuid Holland kent, in tegenstelling tot andere provincies, een grote verscheidenheid aan landschappen. Dit varieert van de duinen langs de kust tot de prachtige weilanden in het groene hart. Een eiland als Goeree lijkt op het eerste gezicht erg op het Zeeuwse landschap, al was het maar vanwege de wind. Toch zie je hier ook opvallende zaken in het landschap. Wat dacht u van het prachtige Sas van Dirksland (waar wij gisteren oneerbiedig snel voorbij flitsten) en het natuurgebied ten noordoosten van Ouddorp.
BeantwoordenVerwijderenNB Mijn roots liggen in het prachtige dorp Rijnsburg....