Schamen

Vandaag was aangekondigd als de dag van de fiets in Tholen. Na veel vijven en zessen was besloten dat we hier als toerclub niet konden ontbreken. Witte Andriesse was de grote organisator hierachter en had twee prachtige ritten uitgezet, één voor de recreanten van 26 km en één voor de toerfietsers van 98 km. De grote groep toerfietsers was om één uur al gestart en omdat wij nu éénmaal hadden besloten om om half twee te starten werd gewacht op de laatste leden. Beetje lullig geheel, dat we ons op deze manier afzonderden van de rest, maar ok. Toch nog voor half twee gestart en daardoor twee gastrijders gemist, Gaby en Jacqueline. De route liep over Tholen naar Nieuw Vossemeer richting Steenbergen en de Heen, vandaaruit naar de stop in St. Philipsland waar we Jacqueline troffen. Zij had na een valpartij al afscheid genomen van Gaby, zodat ze met ons verder toog. De tweede helft van de rit werd gekenmerkt door de vele correcties mijnerzijds voor wat betreft de snelheid. We lijken zo langzamerhand steeds meer te verworden van een toerclub tot een wedstrijdclub, waarbij de sociale cohesie ver te zoeken is. Zeer demotiverend voor een voorzitter die een ieders belangen probeert in ere te houden. Tijdens de lekke band van Leen, die hem niet in dank werd afgenomen (?!) passeerde ons de rest van de toerfietsers. Hiermee verloren enkelen de laatste restjes van hun verstand door ten koste van anderen en enkele bijna-ongelukken die groep bij te halen. Omgekeken werd niet meer zodat de eenzame achterblijver (die heel wil thuiskomen) het maar moest uitzoeken. De groep werd bijgehaald en de ego's werden verder gestreeld door te laten zien hoe hard we wel niet kunnen fietsen. Dat we ons daarbij voor de ogen van heel fietsend Tholen voor schut zetten was slechts een klein detail. Ons aller voorzitter besloot daarop dat hij zich na afloop niet meer wilde vertonen in dit shirt en toog naar huis. Jongens, jullie mogen gerust weten dat ik me vandaag diep geschaamd heb.