Vandaag vertrekken we voor een rondje Schouwen met tien man. Een zuidenwind betekent op de heenweg rugwind op de dammen. Het weerbericht klopt, fris en een stevige wind die op de dammen goed aanwezig is. Als Henri op de heenweg te hard gaat, zo'n 34,5 km/u wordt ie vermanend toegesproken door Theo. Is dit de lont in het kruitvat? Weet het niet. Als op Schouwen het toch stevige tempo van 31 tot 32 km/u tegen wind opgeschroefd wordt richting 34/35 km/u, lijkt het erop dat de heren een typisch manlijke spelletje aan het spelen zijn, "wie heeft de grootste?" Of is dit anderen een lesje leren? Als je een vent bent moet je zo hard rijden tegen de wind. Ik besluit dat ik vandaag een kleintje heb. Met deze gekkigheid doe ik niet mee. Ik sluit lekker achteraan.
Vijf man rijden nu nog op kop de andere vijf doen niet meer mee. Iets verder op Schouwen rijden de heren ook elkaar kapot en moet Mas ingrijpen, wat tot verongelijkte gezichten leidt. Op de brug wordt er nog even doorgereden. Leon heeft de pijp al aan Maarten gegeven. Rij zelf rustig mee in het staartje en wordt zowat nog van het fietspad gereden door Keurtje, die op z'n befaamde wijze op de pedalen gaat staan en z'n fiets opzij en naar achter trekt. Na de sluis zijn de resultaten van het gejaag duidelijk. Leon niet meer te zien aan kop, Henk aan het einde van z'n Latijn en Keurtje zit ook niet meer fris. Was het eigenlijk niet van plan, maar ga toch maar weer meedraaien aan kop. Theo en Kees blijven doordenderen. Op de Engelaarsdijk heeft Keurtje z'n ballen ook afgedraaid. Terug in café Smerdiek ligt het gemiddelde ruim boven de 32 km/u, maar of dat het nou wel waard was?
In café Smerdiek nog even een praatje over de nieuwe kleren. We mogen onze voorkeur toch nog uitspreken. Gelukkig de democratie krijgt nog een kans. Anders was het slecht gesteld geweest in ons clubje.
zaterdag 31 oktober 2009
zondag 25 oktober 2009
Beetje smerig
Eerst een mailtje van Mas,wie gaat er?, dan een mailtje van Theo, eigenlijk geen zin, maar wil een afspraak dat er dan niemand gaat, zelf had ik eigenlijk wel uitgekeken naar het zaterdagmiddagritje. Gelukkig Kees heeft ook zin en zoals vaak bij minder weer is Henri ook van de partij. Verwacht niet meer als 4 tot 5 man, maar er komen 10 man opdagen voor een waarschijnlijk smerig ritje.
Heen over de Oesterdam vol tegen, drie man gaan naar achter. Gastrijder Onno is echter een uitstekende nieuwe kopman. Zie intussen al lekker zwart, achter Strijen zat ik lekker in het moddersproeisel. Achter Waarde moeten we terug de polder in omdat de dijkwerkzaamheden nog niet klaar zijn en krijgt iedereen de nodige modder rond de oren. Met de regen valt het echter reuze mee, het blijft nagenoeg droog. Hans rijdt nog lek, dus gelijk een plaspauze. Oesterdam terug is nu volle meewind. Als Kees het tempo boven de 39 km brengt, breekt de groep. Met 5 man aan kop en Theo in de staart gaat het tempo nog wat verder omhoog. Na het tweede hek glipt Kees ertussenuit. Voor de Speelmanplaten met zijwind mee neem ik over van Adrie en voer het tempo op (sorry Adrie). Het gaatje naar Kees wordt kleiner, maar de drie man achter me zijn niet van plan over te nemen en laten me doorploeteren tot aan de bocht voor de sluis. Dan sprinten alsnog enige dapperen het gaatje naar Kees dicht. Terug in café Smerdiek zien we allen meer als een beetje smerig. Ben toch blij dat ik geweest ben, het was de moeite waard.
Zondagmorgen nog een ritje in België. Mis Adrie om me in het gareel te houden. Ga een beetje te hard en als ik op de hei door het zand een alternatief stukje aan de zijkant probeer, rij ik in een diepe kuil en vlieg over het stuur, waarna m'n lichtgewicht fietsje op m'n rug land. Maar goed dat ik zo weinig verstand heb, anders had ik er misschien nog over nagedacht dat dat eigenlijk best wel zeer deed. Gauw weer in het zadel en doorcrossen. Beetje veel zand en later modder voor een niet zo technische rijder als mij. Maar de spieren willen wel, dus kan het tempo redelijk op peil houden. Na afloop geen brokken te ontdekken, alleen een beetje beurse ribben, dus dat valt weer mee. Volgende week maar een beetje voorzichtiger zijn.
Heen over de Oesterdam vol tegen, drie man gaan naar achter. Gastrijder Onno is echter een uitstekende nieuwe kopman. Zie intussen al lekker zwart, achter Strijen zat ik lekker in het moddersproeisel. Achter Waarde moeten we terug de polder in omdat de dijkwerkzaamheden nog niet klaar zijn en krijgt iedereen de nodige modder rond de oren. Met de regen valt het echter reuze mee, het blijft nagenoeg droog. Hans rijdt nog lek, dus gelijk een plaspauze. Oesterdam terug is nu volle meewind. Als Kees het tempo boven de 39 km brengt, breekt de groep. Met 5 man aan kop en Theo in de staart gaat het tempo nog wat verder omhoog. Na het tweede hek glipt Kees ertussenuit. Voor de Speelmanplaten met zijwind mee neem ik over van Adrie en voer het tempo op (sorry Adrie). Het gaatje naar Kees wordt kleiner, maar de drie man achter me zijn niet van plan over te nemen en laten me doorploeteren tot aan de bocht voor de sluis. Dan sprinten alsnog enige dapperen het gaatje naar Kees dicht. Terug in café Smerdiek zien we allen meer als een beetje smerig. Ben toch blij dat ik geweest ben, het was de moeite waard.
Zondagmorgen nog een ritje in België. Mis Adrie om me in het gareel te houden. Ga een beetje te hard en als ik op de hei door het zand een alternatief stukje aan de zijkant probeer, rij ik in een diepe kuil en vlieg over het stuur, waarna m'n lichtgewicht fietsje op m'n rug land. Maar goed dat ik zo weinig verstand heb, anders had ik er misschien nog over nagedacht dat dat eigenlijk best wel zeer deed. Gauw weer in het zadel en doorcrossen. Beetje veel zand en later modder voor een niet zo technische rijder als mij. Maar de spieren willen wel, dus kan het tempo redelijk op peil houden. Na afloop geen brokken te ontdekken, alleen een beetje beurse ribben, dus dat valt weer mee. Volgende week maar een beetje voorzichtiger zijn.
zondag 18 oktober 2009
Koud hé
Doe zaterdag m'n driekwart broekje maar aan, want met 11C is het niet warm. Onno staat helemaal in zomertenue en dat is duidelijk niet genoeg. Er wordt gelijk behoorlijk doorgereden. Noordenwind is op de dammen heen tegen. Voel al snel dat de benen niet echt willen, alsof je door dikke stroop rijdt. Niet zeuren, zolang het gaat doe ik m'n werk. Hoor dat het bij Ron ook niet echt lekker loopt. Aan het eind van de Krammer hagelstenen.Tot m'n verbazing zijn Onno en ik de enige met een regenjas. Als de mannen al gedraaid zijn en weer rijden neem ik de tijd om het aan te trekken, want ook boven Goeree zie ik in de verte donkere wolken. Inderdaad komt er even later een behoorlijk koude regen omlaag. Op de terugweg roept Theo als ik aan kop een dijk omhoog rij "linksaf het fietspad op". Wil al afslaan, maar denk al, dat is gevaarlijk met al dat grind de dijk af rijden. Theo stuurt me nog net op tijd de goede kant op. Bij de beklimming van de Krammer maakt Gaby voor me een forse slinger als Ron een uitwijkmanouvre maakt. Denk dat ik gegarandeerd tegen het asfalt ga. Met een reflex weet ik op miracleuze wijze te ontkomen. Is een moeizaam ritje voor me geweest, maar voor Ron nog meer, want die heeft behoorlijk last van z'n rug gekregen.
Zondag het eerste mountainbike ritje. Het gras ziet wit maar in de Wouwse Plantage is het wel droog. Samen met Adrie begin ik eraan. Een prachtig ritje, zowat alles door het bos van Bergen over redelijk harde paden. Ook volop variatie, brede paden, zand, klimmetjes, single-tracks, één van de mooiste tochten van het seizoen. We blijven lang bij elkaar en draaien een lekker tempo. Rijdt zelf op één van de modernste fietsen, een exemplaar met zelf denkende derailleur. Regelmatig schakelt ie over zonder enige inbreng van mijn kant. Na 26 km laat Adrie zich wat uitzakken, want de bovenbenen lopen vol. In het bos kan je niet even wegkruipen in een waaier, dus eigen tempo kiezen is altijd verstandig. Rij zelf achter een Bergse bosneger die een goed tempo aanhoudt. Altijd gemakkelijk zo'n gids voor je, hoef je wat minder op de bordjes te letten. Na 47 km weer terug bij café Reebok, Adrie komt niet veel later ook binnen, hij had z'n ritme weer teruggevonden. Jammer dat ie straks zo weinig mee kan door het werk, het was wel leuk zo.
Zondag het eerste mountainbike ritje. Het gras ziet wit maar in de Wouwse Plantage is het wel droog. Samen met Adrie begin ik eraan. Een prachtig ritje, zowat alles door het bos van Bergen over redelijk harde paden. Ook volop variatie, brede paden, zand, klimmetjes, single-tracks, één van de mooiste tochten van het seizoen. We blijven lang bij elkaar en draaien een lekker tempo. Rijdt zelf op één van de modernste fietsen, een exemplaar met zelf denkende derailleur. Regelmatig schakelt ie over zonder enige inbreng van mijn kant. Na 26 km laat Adrie zich wat uitzakken, want de bovenbenen lopen vol. In het bos kan je niet even wegkruipen in een waaier, dus eigen tempo kiezen is altijd verstandig. Rij zelf achter een Bergse bosneger die een goed tempo aanhoudt. Altijd gemakkelijk zo'n gids voor je, hoef je wat minder op de bordjes te letten. Na 47 km weer terug bij café Reebok, Adrie komt niet veel later ook binnen, hij had z'n ritme weer teruggevonden. Jammer dat ie straks zo weinig mee kan door het werk, het was wel leuk zo.
Gedwongen door hagelstenen
Zoals de laatste weken al het geval is kwam de wind vandaag weer uit NW.
Bij de start gingen er alweer stemmen op om toch maar weer Flakkee te pakken, nog even geopperd om richting Waarde te rijden, maar ja dat zijn alleen maar polderwegen, maar polderwegen plus regen en oogsttijd is geen goede fietscombinatie.
Inmiddels was Mas van de pot gekomen, hij en zoon Léon opperden richting Zierikzee, qua wind een redelijk goede hoek dus vol goede moed op pad.
Er was voor het vertrek een redelijke verbazing aangaande gastrijder Onno Lindhout die in volledige korte outfit aan de start stond terwijl de weersvoorspellingen nog het nodige onheil in petto hadden.
Het tempo lag in begin redelijk op zo'n 33 a 34p/u, dus kon Onno rustig warm worden, op de Krabbekreek gebruikten Mas en Rene eindelijk hun verstand en sloegen hun kop beurten over om achterin in de luwte te blijven.
Op Krammersluis konden ze hierdoor ook redelijk volgen, zelfs naar beneden toe moest er nog flink doorgetrapt worden tegen de aanwakkerende wind in, deze straffe wind werd veroorzaakt door een fikse hagelbui die we dan ook op onze benen kregen.
Kijkend richting Bruinisse was de lucht onheilspellend donker en het vooruitzicht om daar in terecht te komen was te veel van het goede.
Gelukkig kneep Kees die op kop reed in de remmen en was de animo groot om te keren.
Terugdraaiend leek de lucht boven Flakkee redelijk schoon, waarop Mas mij vroeg om ons over Flakkee te loodsen.
Léon die met een tandontsteking fietste en daar behoorlijk last van had hield het voor gezien en ging richting huis.
Op Flakkee richting Oude-Tonge met de bedoeling het fietspad richting Sommelsdijk te volgen.
Maar ook op Flakkee een bui, gelukkig zonder hagel deze keer, maar wel koud genoeg.
In Nieuwe-Tonge even bij een benzinepomp gestopt voor overleg, dit werd mij niet echt in dank afgenomen, want stilstaan is niet bevordelijk voor de spieren als je nat bent, maar ik wilde wel weten wat te doen, besloten werd dat ik maar wat lusjes op moest zoeken.
Deze lusjes waren makkelijk te vinden, een stuk voor de wind richting Herkingen en terug richting Dirksland, halverwege het fietspad weer richting Nieuwe-Tonge.
Om toch nog een verrassing in te bouwen had ik een leuk alternatief in gedachten.
In Battenoord op de dijk rechtsaf het haven platteau op, waar ik aangaf beneden linksaf het fietspad op te draaien, Wim Poot die op kop reed was zo verbijsterd dat hij de schuine dijk af wilde rijden, gelukkig kon dat met de nodige hilariteit voorkomen worden.
Dus via het buitendijkse fietspad langs de Grevelingen de Krammersluis op, die door Kees op een heel sociale snelheid werd gehouden, alleen kon Henk zich niet inhouden en moest ook nog even kop rijden waarbij het tempo onvermijdelijk omhoog ging, Kees vind het maar niks als er iemand anders op kop rijdt op de sluis en wrong zich er weer tussen, hierdoor was Henk heel even uit balans, waardoor ik ook opzij moest, hierbij schoot mijn voet uit het pedaal, wat weer een reactie in de groep daarachter gaf en één en ander maar net goed ging.
Op het fietspad bij Smerdiek ging het tempo nog even goed omhoog, Wim en ik zaten achteraan met Mas en Rene voor ons, geen ideale situatie om daar voorbij te gaan, dus redelijk rustig de 79km uitgereden.
In café Smerdiek zat de stemming er al weer snel in, Mas 63 jaar geworden dus daar moest op gedronken worden, er werd ook weer over de nieuwe shirts gesproken, Ron gaf aan namens zijn bedrijf SAMA ook een bijdrage te willen leveren, Onno inmiddels weer opgewarmd, gaan we warm houden om lid te worden.
Jammer genoeg ook minder goed nieuws, gastvrouw Diana moest de keuze maken te stoppen met het café vanwege fysieke problemen, maar zij wilt dit op een positieve manier doen waarbij de fietsclub ook is uitgenodigd (details volgen).
Bij de start gingen er alweer stemmen op om toch maar weer Flakkee te pakken, nog even geopperd om richting Waarde te rijden, maar ja dat zijn alleen maar polderwegen, maar polderwegen plus regen en oogsttijd is geen goede fietscombinatie.
Inmiddels was Mas van de pot gekomen, hij en zoon Léon opperden richting Zierikzee, qua wind een redelijk goede hoek dus vol goede moed op pad.
Er was voor het vertrek een redelijke verbazing aangaande gastrijder Onno Lindhout die in volledige korte outfit aan de start stond terwijl de weersvoorspellingen nog het nodige onheil in petto hadden.
Het tempo lag in begin redelijk op zo'n 33 a 34p/u, dus kon Onno rustig warm worden, op de Krabbekreek gebruikten Mas en Rene eindelijk hun verstand en sloegen hun kop beurten over om achterin in de luwte te blijven.
Op Krammersluis konden ze hierdoor ook redelijk volgen, zelfs naar beneden toe moest er nog flink doorgetrapt worden tegen de aanwakkerende wind in, deze straffe wind werd veroorzaakt door een fikse hagelbui die we dan ook op onze benen kregen.
Kijkend richting Bruinisse was de lucht onheilspellend donker en het vooruitzicht om daar in terecht te komen was te veel van het goede.
Gelukkig kneep Kees die op kop reed in de remmen en was de animo groot om te keren.
Terugdraaiend leek de lucht boven Flakkee redelijk schoon, waarop Mas mij vroeg om ons over Flakkee te loodsen.
Léon die met een tandontsteking fietste en daar behoorlijk last van had hield het voor gezien en ging richting huis.
Op Flakkee richting Oude-Tonge met de bedoeling het fietspad richting Sommelsdijk te volgen.
Maar ook op Flakkee een bui, gelukkig zonder hagel deze keer, maar wel koud genoeg.
In Nieuwe-Tonge even bij een benzinepomp gestopt voor overleg, dit werd mij niet echt in dank afgenomen, want stilstaan is niet bevordelijk voor de spieren als je nat bent, maar ik wilde wel weten wat te doen, besloten werd dat ik maar wat lusjes op moest zoeken.
Deze lusjes waren makkelijk te vinden, een stuk voor de wind richting Herkingen en terug richting Dirksland, halverwege het fietspad weer richting Nieuwe-Tonge.
Om toch nog een verrassing in te bouwen had ik een leuk alternatief in gedachten.
In Battenoord op de dijk rechtsaf het haven platteau op, waar ik aangaf beneden linksaf het fietspad op te draaien, Wim Poot die op kop reed was zo verbijsterd dat hij de schuine dijk af wilde rijden, gelukkig kon dat met de nodige hilariteit voorkomen worden.
Dus via het buitendijkse fietspad langs de Grevelingen de Krammersluis op, die door Kees op een heel sociale snelheid werd gehouden, alleen kon Henk zich niet inhouden en moest ook nog even kop rijden waarbij het tempo onvermijdelijk omhoog ging, Kees vind het maar niks als er iemand anders op kop rijdt op de sluis en wrong zich er weer tussen, hierdoor was Henk heel even uit balans, waardoor ik ook opzij moest, hierbij schoot mijn voet uit het pedaal, wat weer een reactie in de groep daarachter gaf en één en ander maar net goed ging.
Op het fietspad bij Smerdiek ging het tempo nog even goed omhoog, Wim en ik zaten achteraan met Mas en Rene voor ons, geen ideale situatie om daar voorbij te gaan, dus redelijk rustig de 79km uitgereden.
In café Smerdiek zat de stemming er al weer snel in, Mas 63 jaar geworden dus daar moest op gedronken worden, er werd ook weer over de nieuwe shirts gesproken, Ron gaf aan namens zijn bedrijf SAMA ook een bijdrage te willen leveren, Onno inmiddels weer opgewarmd, gaan we warm houden om lid te worden.
Jammer genoeg ook minder goed nieuws, gastvrouw Diana moest de keuze maken te stoppen met het café vanwege fysieke problemen, maar zij wilt dit op een positieve manier doen waarbij de fietsclub ook is uitgenodigd (details volgen).
zaterdag 17 oktober 2009
Vandaag geen Flakkee denk ik
Waarom niet?
Vorige week al met de club daar geweest en donderdag in mijn uppie.
Donderdagmorgen de fiets in de auto en naar mijn werk op Shell Pernis gereden, vervoer terug voor de auto was al geregeld, makkelijk als er iemand in het zelfde dorp woont.
Vooraf geprobeerd op google maps de goede route op Voorne-Putte richting Flakkee te vinden, de keuze was via Spijkenisse of Rozenburg, na overleg de route via Spijkenisse genomen.
Vanaf Shell direct de Botlek brug over richting de brug over het Hartelkanaal, hier langs het water richting het Brielse meer, om Geervliet heen langs de Groenekruisweg naar het Voorns kanaal, inmiddels kwamen de bordjes met Goedereede in beeld dus ik was op het juiste pad, over het fietspad het kanaal volgend richting Hellevoetsluis een kleine tegenvaller, de weg richting de N57 is voor fietsers afgesloten dus verplicht door Hellevoetsluis, op zich viel dit niet tegen, een breed fietspad en voorrang op al het kruisend verkeer, éénmaal Hellevoet uit op bekend terrein langs het villadorp Romana uitkomend op de Tandje-Bij route.
Vanaf de Haringvlietdam eindelijk de wind een beetje mee, op Voorne eigenlijk constant tegen gehad.
Over de dam niet richting Stellendam maar rechtsaf naar Goedereede waar ik het alom bekende dorpje Havenhoofd passeerde om weer op de weg richting Stellendam terug te komen, dit stuk hebben we enkele weken geleden met Tandje-Bij ook gereden.
Inmiddels ruim 40km op de teller, maar vanaf hier de wind redelijk mee dus het tempo opgevoerd naar de 38km/pu, dit vol gehouden tot aan de Hollaereweg, maar hier kwam de wind gemeen uit het NW, dus de benen ontploften zowat, maar ja bijna thuis dus niet zeuren.
Na 2uur 20 minuten en 76km weer thuis 32,6 gemmiddeld, dus zo tevreden dat dit voor herhaling vatbaar is.
Vorige week al met de club daar geweest en donderdag in mijn uppie.
Donderdagmorgen de fiets in de auto en naar mijn werk op Shell Pernis gereden, vervoer terug voor de auto was al geregeld, makkelijk als er iemand in het zelfde dorp woont.
Vooraf geprobeerd op google maps de goede route op Voorne-Putte richting Flakkee te vinden, de keuze was via Spijkenisse of Rozenburg, na overleg de route via Spijkenisse genomen.
Vanaf Shell direct de Botlek brug over richting de brug over het Hartelkanaal, hier langs het water richting het Brielse meer, om Geervliet heen langs de Groenekruisweg naar het Voorns kanaal, inmiddels kwamen de bordjes met Goedereede in beeld dus ik was op het juiste pad, over het fietspad het kanaal volgend richting Hellevoetsluis een kleine tegenvaller, de weg richting de N57 is voor fietsers afgesloten dus verplicht door Hellevoetsluis, op zich viel dit niet tegen, een breed fietspad en voorrang op al het kruisend verkeer, éénmaal Hellevoet uit op bekend terrein langs het villadorp Romana uitkomend op de Tandje-Bij route.
Vanaf de Haringvlietdam eindelijk de wind een beetje mee, op Voorne eigenlijk constant tegen gehad.
Over de dam niet richting Stellendam maar rechtsaf naar Goedereede waar ik het alom bekende dorpje Havenhoofd passeerde om weer op de weg richting Stellendam terug te komen, dit stuk hebben we enkele weken geleden met Tandje-Bij ook gereden.
Inmiddels ruim 40km op de teller, maar vanaf hier de wind redelijk mee dus het tempo opgevoerd naar de 38km/pu, dit vol gehouden tot aan de Hollaereweg, maar hier kwam de wind gemeen uit het NW, dus de benen ontploften zowat, maar ja bijna thuis dus niet zeuren.
Na 2uur 20 minuten en 76km weer thuis 32,6 gemmiddeld, dus zo tevreden dat dit voor herhaling vatbaar is.
zaterdag 10 oktober 2009
Niet slecht voor een herfstmiddag
De buien zijn nog niet uit de lucht en de wind wakkert aan. Temperatuur valt mee, dus in tegenstelling tot de meeste gewoon in de korte broek. Verwacht wat afzeggingen, maar niks, dertien man aan de start, waaronder Marlon van de Bidon. Mee- en zijwind heen. Henri en René jagen elkaar op de Krabbenkreek op? Die 34 km met zijwind is voor René duidelijk te veel. Bij de Krammer zakt ie vet door het ijs. Daar herstel je ook niet zo snel meer van.
Rondje Goeree is prima voor het najaar, alleen die twee smalle fietspadjes mogen er van mij wel uit. Draaien een lekker tempo, maar moeten de benen nogal eens stil houden voor René. Dat is een lesje voor de volgende keer. Terug de Krammer op nu eens een ander scenario. Groep blijft lang bij elkaar en het tempo wordt steeds meer opgevoerd. Theo gaat er tegen het eind nog eens aan sleuren. Dan komt onze sluwe Cobra van achter uit er overheen gedenderd. Slaat even een gaatje. Met Kees en Henk zet ik de achtervolging in. Als we met 50km/u de cobra in z'n staart bijten zakt ie volledig gedesillusioneerd in elkaar. Volop leedvermaak bij het trio "oude"mannen. Kees spreekt de Cobra nog even goede moed in. Met nog vier jaar goed trainen houdt ie ons wel bij. Op weg naar huis een lekker tempo, zowat iedereen draait nog mee. Niet slecht voor een herfstmiddag.Theo trekt het laatste stukje nog even door. Ron denkt bekijk het en gaat er niet meer naast. Einde wisselen dus. Kees en moi nemen nog even over, waarna Jacco denkt er nog even tussenuit te piepen. Niet dus, met vijf man komen we aan.
Theo is jarig geweest, had 'm al gefeliciteerd, inside information hé. Had Theo helaas ook, jammer nou ie dat weer zo schandelijk ventileert aan onze stamtafel. Maar goed dat ik zo relaxed ben. Het appeltaartje waar Marga een avondje voor heeft staan zweten smaakt ieder geval prima. By the way, onze Theo werd reeds 54 jaar. Nou maar weer eens afwachten hoe het volgende week is, want in het najaar valt er weinig te plannen.
Rondje Goeree is prima voor het najaar, alleen die twee smalle fietspadjes mogen er van mij wel uit. Draaien een lekker tempo, maar moeten de benen nogal eens stil houden voor René. Dat is een lesje voor de volgende keer. Terug de Krammer op nu eens een ander scenario. Groep blijft lang bij elkaar en het tempo wordt steeds meer opgevoerd. Theo gaat er tegen het eind nog eens aan sleuren. Dan komt onze sluwe Cobra van achter uit er overheen gedenderd. Slaat even een gaatje. Met Kees en Henk zet ik de achtervolging in. Als we met 50km/u de cobra in z'n staart bijten zakt ie volledig gedesillusioneerd in elkaar. Volop leedvermaak bij het trio "oude"mannen. Kees spreekt de Cobra nog even goede moed in. Met nog vier jaar goed trainen houdt ie ons wel bij. Op weg naar huis een lekker tempo, zowat iedereen draait nog mee. Niet slecht voor een herfstmiddag.Theo trekt het laatste stukje nog even door. Ron denkt bekijk het en gaat er niet meer naast. Einde wisselen dus. Kees en moi nemen nog even over, waarna Jacco denkt er nog even tussenuit te piepen. Niet dus, met vijf man komen we aan.
Theo is jarig geweest, had 'm al gefeliciteerd, inside information hé. Had Theo helaas ook, jammer nou ie dat weer zo schandelijk ventileert aan onze stamtafel. Maar goed dat ik zo relaxed ben. Het appeltaartje waar Marga een avondje voor heeft staan zweten smaakt ieder geval prima. By the way, onze Theo werd reeds 54 jaar. Nou maar weer eens afwachten hoe het volgende week is, want in het najaar valt er weinig te plannen.
woensdag 7 oktober 2009
Winderige afsluiting
Traditiegetrouw werd afgelopen zondag 4 oktober het seizoen van TC de Bidon afgesloten met een precisietijdrit. De route was net als vorig jaar uitgezet door Theo die ook de tijdwaarneming verzorgde middels een zelf in elkaar geknutseld programmaatje op de laptop.
Theo had de route geheel uitgepijld en als extra werd aan iedereen ook nog een routebeschrijving meegegeven. Na de startvolgorde te hebben bepaald en het te rijden gemiddelde te hebben doorgegeven werd er als eerste gestart door Hans Visser, hij moest tenslotte ook de koffie en broodjes nog verzorgen. Om de twee minuten werden de 12 leden weggestuurd richtingde eerste dijk, en hoewel de wind minder was als de zaterdag ervoor was het met zeker kracht 5 ook werken.
Werd zelf als 7e op pad gestuurd met voor mij Peter die ik naar ik dacht wel in kon halen met zijn 28 km waar ik 29 km had opgegeven. In de buurt van Sint Annaland werd ik ingehaald door Wim, moest ook wel want hij moest 32p/u rijden. Het laatste stuk was het buitendijkse fietspad vanaf de Bergse Diepsluis langs de Oosterschelde waar gelukkig ook wat in de luwte kon worden gereden en men niet altijd vol tegen had. Had ook nog pech vlakbij camping de Striene met een lekke achterband, bandje gewisseld echter weer wat onhandig geklungel met de CO2 patroon waar de helft mis ging en toch de pomp weer gebruikt moest worden, daarna noch 2 keer gestopt om wat lucht erin te krijgen. Laatste stuk bij de Zeester had ik het eigenlijk wel gehad maar moest doorbijten met de finish in zicht. Met één druk op de knop kon Theo me al vertellen dat ik 12 minuten te langzaam was, mede door die lekke band, was geen schande want van de 12 hadden er liefst 9 te langzaam gereden waarbij het vorige jaren meest andersom was. Uiteindelijk bleek Peter van de Ree zijn opgegeven snelheid van 28 km het dichtst benaderd te hebben met een verschil van 27 sec te langzaam.Jan Opree werd clubkampioen met de meest gereden kilometers van 2009.
Theo had de route geheel uitgepijld en als extra werd aan iedereen ook nog een routebeschrijving meegegeven. Na de startvolgorde te hebben bepaald en het te rijden gemiddelde te hebben doorgegeven werd er als eerste gestart door Hans Visser, hij moest tenslotte ook de koffie en broodjes nog verzorgen. Om de twee minuten werden de 12 leden weggestuurd richtingde eerste dijk, en hoewel de wind minder was als de zaterdag ervoor was het met zeker kracht 5 ook werken.
Werd zelf als 7e op pad gestuurd met voor mij Peter die ik naar ik dacht wel in kon halen met zijn 28 km waar ik 29 km had opgegeven. In de buurt van Sint Annaland werd ik ingehaald door Wim, moest ook wel want hij moest 32p/u rijden. Het laatste stuk was het buitendijkse fietspad vanaf de Bergse Diepsluis langs de Oosterschelde waar gelukkig ook wat in de luwte kon worden gereden en men niet altijd vol tegen had. Had ook nog pech vlakbij camping de Striene met een lekke achterband, bandje gewisseld echter weer wat onhandig geklungel met de CO2 patroon waar de helft mis ging en toch de pomp weer gebruikt moest worden, daarna noch 2 keer gestopt om wat lucht erin te krijgen. Laatste stuk bij de Zeester had ik het eigenlijk wel gehad maar moest doorbijten met de finish in zicht. Met één druk op de knop kon Theo me al vertellen dat ik 12 minuten te langzaam was, mede door die lekke band, was geen schande want van de 12 hadden er liefst 9 te langzaam gereden waarbij het vorige jaren meest andersom was. Uiteindelijk bleek Peter van de Ree zijn opgegeven snelheid van 28 km het dichtst benaderd te hebben met een verschil van 27 sec te langzaam.Jan Opree werd clubkampioen met de meest gereden kilometers van 2009.
zondag 4 oktober 2009
Winderig ritje
Vrijdagmiddag rond de middag verschijnt er een e-mailtje met de mededeling dat de laatste Gasunie fietstocht in verband met het voorspelde weer twee weken uitgesteld wordt. Jammer, ik had wel zin in een ritje in de buurt van de Holterberg. Ook wel begrijpelijk, de vorige keer eindigde de laatste rit in soortgelijk weer met twee ziekenhuisklanten en nog twee licht geblesseerden. Het bestuur moest zich in allerlei bochten wringen om hiervoor een TRA te schrijven.
Dus richting Smerdiek getogen, tegen de wind in, om hier net voor half twee aan te komen. Mas had niet op mijn komst gerekend en al een rondje Bergen op Zoom in gedachten, prima, als we de wind maar een beetje kunnen ontwijken. Dus vandaag een keer niet naar Goeree of Zuid-Beveland, maar gewoon naar ons mooie Brabant.
De opkomst was goed te noemen met 10 leden. Ook Tineke was weer van de partij na een lange afwezigheid. Léon pikte ook nog aan bij Scherpenisse, mooi dan kan die ook nog wat kopwerk verrichten. Direct 'van de wind', wat betekende dat Henry er aan gaat sleuren, tot ongenoegen van Ron en Theo. Via de Thoolse brug het eiland af, door Halsteren naar de Schansbaan en vervolgens naar Heerle. Ondanks de vele beukenootjes op de weg gelukkig geen valpartijen. Daarna richting de Wouwse Plantage, waar genoten werd van de bossen. Voor straf werd Henry een paar kilometer niet gewisseld van kop, helaas was zijn buurman hiervan medeslachtoffer. Richting Huybergen kwamen enkele heren achterin "op de kant" te zitten, zodat gewacht moest worden. Verder via Hoogerheide, henry is gewend hier het roer van Jacco over te nemen, maar routeplanner Mas had een andere weg in gedachten in de richting van de Rijzende weg. Helaas werd deze overgeslagen onder het mom dat het nog zwaar genoeg zou worden.
Op de Oesterdam reed Theo weg, waarschijnlijk uit een soort van frustratie. Vervolgens dacht ik het spel op de wagen te krijgen door naar hem toe te rijden, doch niemand volgde. Samen met Theo richting de Speelmansplaten, het wisselen was bijna onmogelijk, zodra we uit elkaars schaduw kwamen, kreeg je een klap van de wind. Beter dus om Theo maar te laten gaan en op eigen tempo verder. Vlak voor de sluis deed Henk nog een poging me in te halen. Dat gaan we dus niet laten gebeuren. Na een paar minuten wachten op de rest netjes en vooral sociaal teruggereden naar het Cafe, waar we het bier goed hebben laten smaken.
Dus richting Smerdiek getogen, tegen de wind in, om hier net voor half twee aan te komen. Mas had niet op mijn komst gerekend en al een rondje Bergen op Zoom in gedachten, prima, als we de wind maar een beetje kunnen ontwijken. Dus vandaag een keer niet naar Goeree of Zuid-Beveland, maar gewoon naar ons mooie Brabant.
De opkomst was goed te noemen met 10 leden. Ook Tineke was weer van de partij na een lange afwezigheid. Léon pikte ook nog aan bij Scherpenisse, mooi dan kan die ook nog wat kopwerk verrichten. Direct 'van de wind', wat betekende dat Henry er aan gaat sleuren, tot ongenoegen van Ron en Theo. Via de Thoolse brug het eiland af, door Halsteren naar de Schansbaan en vervolgens naar Heerle. Ondanks de vele beukenootjes op de weg gelukkig geen valpartijen. Daarna richting de Wouwse Plantage, waar genoten werd van de bossen. Voor straf werd Henry een paar kilometer niet gewisseld van kop, helaas was zijn buurman hiervan medeslachtoffer. Richting Huybergen kwamen enkele heren achterin "op de kant" te zitten, zodat gewacht moest worden. Verder via Hoogerheide, henry is gewend hier het roer van Jacco over te nemen, maar routeplanner Mas had een andere weg in gedachten in de richting van de Rijzende weg. Helaas werd deze overgeslagen onder het mom dat het nog zwaar genoeg zou worden.
Op de Oesterdam reed Theo weg, waarschijnlijk uit een soort van frustratie. Vervolgens dacht ik het spel op de wagen te krijgen door naar hem toe te rijden, doch niemand volgde. Samen met Theo richting de Speelmansplaten, het wisselen was bijna onmogelijk, zodra we uit elkaars schaduw kwamen, kreeg je een klap van de wind. Beter dus om Theo maar te laten gaan en op eigen tempo verder. Vlak voor de sluis deed Henk nog een poging me in te halen. Dat gaan we dus niet laten gebeuren. Na een paar minuten wachten op de rest netjes en vooral sociaal teruggereden naar het Cafe, waar we het bier goed hebben laten smaken.
Prestatie van formaat
Deze zaterdag sla ik het clubrondje een keer over. Ga Kees aanmoedigen en begeleiden op de mountainbike bij de Zeeuwse kustmarathon en heb er zin an. Nog even haasten op de heenweg. Kees z'n loopmaatje wordt onverwacht ziek en Kees belt of ie mee kan rijden. Even de drukte bij Burgh-Haamstede in om Kees te droppen bij de start en dan als een speer naar de finish in Zoutelande, waar ik de auto wil achterlaten. Rugzak op de schouders en vliegensvlug richting Neeltje Jans, toch zo'n dertig kilometer verder.
Maar goed dat ik de wind mee heb, zo hard heb ik nog niet gereden op m'n ATB. Ben nog net op tijd. Gauw de fietsschoenen verwisselen voor de hardloopexemplaren en Kees z'n sportdrankje pakken. Paar minuten later komt de kopgroep er al aan.
Kees z'n groep zit er niet eens zo ver achter. Even een stukje meerennen om het flesje te overhandigen en Kees is er weer klaar voor. Wat een pokkenweer op de stormvloed, wind vol tegen en regen, doe gauw m'n regenjasje aan. Bij de sluizen stop ik weer om even aan te moedigen. Zie een bekende gestalte met grijze baard. Leen is er ook en we maken nog even een kort praatje. Lopers begeleiden/uit de wind houden mag niet, met het risico van tijdstraf, dus ga elke keer een stukje vooruit om dan te stoppen. Zoals een goede fietser betaamt is Kees slim en kiest goed positie in z'n groep. Zie ondanks de omstandigheden toch nog mensen die alleen of met z'n tweeën lopen. Die zie ik later stuk voor stuk sterven. Op de Veerse dam moet ik vol door buffelen tegen de wind om achter Vrouwenpolder op tijd bij de strandopgang te staan. Gauw de fiets tegen een hek, rennend over het duin naar boven, onder het geluid van de hoempa-pa band, het strand op. Jeetje dat is rul zand en dan die wind nog, serieus beestenwerk.
Net op tijd, daar komt onze kanjer al. Z'n groep is versplinterd en Kees loopt zowat alleen. Even meeploeteren in het zand en het 2e flesje is afgeleverd. Nou wordt het echt opschieten, terug het duin over naar de fiets. Ben hier niet goed bekend en rij verkeerd, terug naar de weg en opnieuw richting Oost-Kapelle. Dat is echt volle bak tegen de wind. Heb nog net genoeg tijd over om een boterhammetje te eten, als Kees al weer aankomt. Hij schuift steeds meer naar voren. Volgende stop is Domburg. Als ik wegrij hoor ik een ATB achter me die aanpikt. Als ze begint te praten merk ik pas dat het Jacqueline van Os is die met haar man meerijdt. Vindt het niet erg als ze in m'n wiel kan aanpikken, is me liefst maar uit Poortvliet met de fiets hier naar toe gereden. Bij Domburg tijd voor de 3e bevoorrading. Klein foutje, vergeet Kees te vertellen dat ik z'n energy-gel al heb opengemaakt, waardoor de helft in z'n baard beland. Bij West-Kapelle is het een ruime windkracht 8. Begeleidende fietsers en lopers hangen helemaal schuin om overeind te blijven. Mensen op een normale fiets geven de pijp aan Maarten, ze komen er niet tegen in. En daar komen dan ook nog eens allerlei beklimmingen en trappen bij. In zulke extreme omstandigheden komt Kees z'n sterke motor pas echt tot z'n recht, het is echt een superbikkel. Hij valt in tegenstelling tot vele anderen niet stil en rukt op naar voren. 
Nu nog naar de finish in Zoutelande waar ik me door het publiek heenwurm. Zie op m'n teller dat ik toch nog 65 km heb gefietst. Daar komt Kees in 3.41.27 is ie binnen. Als ik zeg dat ik denk dat ie bij de eerste 60 is wat verwondering. Vorig jaar nog in de negentig. Het blijkt te kloppen een 53e plaats (van de 830 finishers)en 5e in de 50+ categorie. Een mega-prestatie, Kees is dan ook zeer content denk ik zo.
Ga nog even langs café Smerdiek en hoor dat de mannen ook het nodige hebben meegemaakt met de wind. Valt me mee dat er in zulke omstandigheden zo'n groep is komen opdagen. Ben benieuwd of er nog een kleurrijk verslagje komt.
Kees z'n groep zit er niet eens zo ver achter. Even een stukje meerennen om het flesje te overhandigen en Kees is er weer klaar voor. Wat een pokkenweer op de stormvloed, wind vol tegen en regen, doe gauw m'n regenjasje aan. Bij de sluizen stop ik weer om even aan te moedigen. Zie een bekende gestalte met grijze baard. Leen is er ook en we maken nog even een kort praatje. Lopers begeleiden/uit de wind houden mag niet, met het risico van tijdstraf, dus ga elke keer een stukje vooruit om dan te stoppen. Zoals een goede fietser betaamt is Kees slim en kiest goed positie in z'n groep. Zie ondanks de omstandigheden toch nog mensen die alleen of met z'n tweeën lopen. Die zie ik later stuk voor stuk sterven. Op de Veerse dam moet ik vol door buffelen tegen de wind om achter Vrouwenpolder op tijd bij de strandopgang te staan. Gauw de fiets tegen een hek, rennend over het duin naar boven, onder het geluid van de hoempa-pa band, het strand op. Jeetje dat is rul zand en dan die wind nog, serieus beestenwerk.
Net op tijd, daar komt onze kanjer al. Z'n groep is versplinterd en Kees loopt zowat alleen. Even meeploeteren in het zand en het 2e flesje is afgeleverd. Nou wordt het echt opschieten, terug het duin over naar de fiets. Ben hier niet goed bekend en rij verkeerd, terug naar de weg en opnieuw richting Oost-Kapelle. Dat is echt volle bak tegen de wind. Heb nog net genoeg tijd over om een boterhammetje te eten, als Kees al weer aankomt. Hij schuift steeds meer naar voren. Volgende stop is Domburg. Als ik wegrij hoor ik een ATB achter me die aanpikt. Als ze begint te praten merk ik pas dat het Jacqueline van Os is die met haar man meerijdt. Vindt het niet erg als ze in m'n wiel kan aanpikken, is me liefst maar uit Poortvliet met de fiets hier naar toe gereden. Bij Domburg tijd voor de 3e bevoorrading. Klein foutje, vergeet Kees te vertellen dat ik z'n energy-gel al heb opengemaakt, waardoor de helft in z'n baard beland. Bij West-Kapelle is het een ruime windkracht 8. Begeleidende fietsers en lopers hangen helemaal schuin om overeind te blijven. Mensen op een normale fiets geven de pijp aan Maarten, ze komen er niet tegen in. En daar komen dan ook nog eens allerlei beklimmingen en trappen bij. In zulke extreme omstandigheden komt Kees z'n sterke motor pas echt tot z'n recht, het is echt een superbikkel. Hij valt in tegenstelling tot vele anderen niet stil en rukt op naar voren. 
Nu nog naar de finish in Zoutelande waar ik me door het publiek heenwurm. Zie op m'n teller dat ik toch nog 65 km heb gefietst. Daar komt Kees in 3.41.27 is ie binnen. Als ik zeg dat ik denk dat ie bij de eerste 60 is wat verwondering. Vorig jaar nog in de negentig. Het blijkt te kloppen een 53e plaats (van de 830 finishers)en 5e in de 50+ categorie. Een mega-prestatie, Kees is dan ook zeer content denk ik zo.Ga nog even langs café Smerdiek en hoor dat de mannen ook het nodige hebben meegemaakt met de wind. Valt me mee dat er in zulke omstandigheden zo'n groep is komen opdagen. Ben benieuwd of er nog een kleurrijk verslagje komt.
Abonneren op:
Posts (Atom)