Vrijdagmiddag rond de middag verschijnt er een e-mailtje met de mededeling dat de laatste Gasunie fietstocht in verband met het voorspelde weer twee weken uitgesteld wordt. Jammer, ik had wel zin in een ritje in de buurt van de Holterberg. Ook wel begrijpelijk, de vorige keer eindigde de laatste rit in soortgelijk weer met twee ziekenhuisklanten en nog twee licht geblesseerden. Het bestuur moest zich in allerlei bochten wringen om hiervoor een TRA te schrijven.
Dus richting Smerdiek getogen, tegen de wind in, om hier net voor half twee aan te komen. Mas had niet op mijn komst gerekend en al een rondje Bergen op Zoom in gedachten, prima, als we de wind maar een beetje kunnen ontwijken. Dus vandaag een keer niet naar Goeree of Zuid-Beveland, maar gewoon naar ons mooie Brabant.
De opkomst was goed te noemen met 10 leden. Ook Tineke was weer van de partij na een lange afwezigheid. Léon pikte ook nog aan bij Scherpenisse, mooi dan kan die ook nog wat kopwerk verrichten. Direct 'van de wind', wat betekende dat Henry er aan gaat sleuren, tot ongenoegen van Ron en Theo. Via de Thoolse brug het eiland af, door Halsteren naar de Schansbaan en vervolgens naar Heerle. Ondanks de vele beukenootjes op de weg gelukkig geen valpartijen. Daarna richting de Wouwse Plantage, waar genoten werd van de bossen. Voor straf werd Henry een paar kilometer niet gewisseld van kop, helaas was zijn buurman hiervan medeslachtoffer. Richting Huybergen kwamen enkele heren achterin "op de kant" te zitten, zodat gewacht moest worden. Verder via Hoogerheide, henry is gewend hier het roer van Jacco over te nemen, maar routeplanner Mas had een andere weg in gedachten in de richting van de Rijzende weg. Helaas werd deze overgeslagen onder het mom dat het nog zwaar genoeg zou worden.
Op de Oesterdam reed Theo weg, waarschijnlijk uit een soort van frustratie. Vervolgens dacht ik het spel op de wagen te krijgen door naar hem toe te rijden, doch niemand volgde. Samen met Theo richting de Speelmansplaten, het wisselen was bijna onmogelijk, zodra we uit elkaars schaduw kwamen, kreeg je een klap van de wind. Beter dus om Theo maar te laten gaan en op eigen tempo verder. Vlak voor de sluis deed Henk nog een poging me in te halen. Dat gaan we dus niet laten gebeuren. Na een paar minuten wachten op de rest netjes en vooral sociaal teruggereden naar het Cafe, waar we het bier goed hebben laten smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten