TC Tandje Bij sluit jaar af Theo van de Berg wint jaarklassement 2009 (copy bericht Thoolse Bode)

SINT-MAARTENSDIJK - Zaterdag reed Toerclub Tandje Bij de laatste clubrit van 2009. Sinds jaren is het traditie dat het jaar afgesloten wordt met de jaarlijkse uitreiking van de bekers voor de leden die de meeste clubkilometers hebben gereden.


De rit van deze zaterdag werd door slechts vijf leden verreden in verband met de koude weersomstandigheden. Door de gladheid hadden drie van de vijf gekozen voor de mountainbike, zo werd het risico op vallen tot een minimum beperkt. Na 55 km. kwam men aan in het clublokaal van de vereniging, café Smerdiek, waar de meeste andere leden aansloten. Hier werd na afloop van de wekelijkse rit door voorzitter Jacco Paauw stilgestaan bij het afgelopen jaar. Een jaar met enkele mindere ritten werd afgewisseld met een aantal hoogtepunten, zoals de Reuzen van Vlaanderen en de Reuzen van de Ardennen. Ook de grotere tochten dichter bij huis, zoals de jaarlijkse Dammentocht en de Haringvliet-tocht werden als zeer positief ervaren.


Theo-classic

Tandje Bij houdt al sinds jaar en dag bij wie de meeste clubkilometers rijdt. Dit jaar viel deze eer te beurt aan iemand die deze mijlpaal nog nooit had behaald, Theo van de Berg. Ondanks de afwezigheid van de Theo van de Berg-classic, een tocht door de geboortestreek van Theo, wist hij liefst 5241 km in clubverband mee te rijden. Hij verzuimde slecht een 500-tal kilometers. Goede tweede was de nummer 1 van 2008, Wim Poot met 5126 km, op de voet gevolgd door Kees Lindhoud met 4836 km. Ook degene die als niet-lid de meeste kilometers meerijdt als gast wordt beloond met een beker. Deze eer viel te beurt aan Gaby Havermans met 894 kilometers.

Vanaf eind januari zal Tandje Bij niet meer in de wit/oranje shirts over het eiland rijden, maar in de oude vertrouwde gele kleuren. Door een wisseling in de sponsor was het noodzakelijk een jaar eerder dan gepland nieuwe shirts aan te schaffen.

Op zaterdag 2 januari zal Tandje Bij de eerste clubrit van het nieuwe jaar rijden. Ook in het nieuwe jaar zijn gastrijders van harte welkom om mee te strijden om de bokaal van de beste gastrijder. Om 13.30 uur wordt elke zaterdag gestart vanuit het clublokaal aan de Markt in Sint-Maartensdijk. Ook in 2010 zullen een aantal langere ritten verreden worden. De leden kunnen in de loop van de winter stemmen op welke ritten zij willen gaan rijden in het nieuwe seizoen. Wellicht zal de winnaar van dit jaar beloond worden met de terugkeer van zijn ‘eigen’ rit.

Eindstand 2009: 1. Theo v.d. Berg, 5241 km; 2. Wim Poot, 5126 km; 3. Kees Lindhoud, 4836 km; 4. Mas Andriesse, 4714 km; 5. Ron v.d. Graaf, 4611 km; 6. Henk Westerlaken, 4073 km; 7. Léon Andriesse, 3781 km; 8. Adrie v.d. Ree, 3343 km; 9. Jacco Paauw, 2895 km; 10. Henry Potappel, 2893 km; 11. Hans Keur, 2028 km; 12. Hans Poot, 2020 km; 13. Leen van Driel, 1498 km; 14. René v.d. Houten, 1475 km; 15. Ad Kuzee, 1434 km; 16. Tineke Fopma, 691 km; 17, Martin Begthel, 435 km; 18. Kees v.d. Berge, 98 km; 19. Leander v.d. Berge, 70 km.

Zingende banden in de sneeuw

Zie van de week de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Leuk voor de kinderen, waardeloos voor mij. Gevaarlijk op de weg en de pest voor de sport. Als het hier nogal meevalt met de hoeveelheden, rijd ik vrijdag vanaf de Oesterdam maar eens door de polder. Dat valt tegen, glibberig met die platgereden sneeuw. Toch wil ik zaterdag eigenlijk wel in stijl eindigen. Je staat tenslotte niet voor niets hoog in klassement. Dan maar op de mountainbike. Even telefonisch contact met Kees en Adrie, die zijn ook wel bereid de bike op te starten.

Na enige hobbels in het e-mail verkeer en wat telefoontjes denk ik met drie man een ATB ritje te rijden. Dik ingepakt, buiten is het nog steeds -6 C, vertrek ik. Tot m'n verassing zijn Henrie en Ron op de racefiets aanwezig. Van Ron had ik zeker niet verwacht dat ie zich op glad ijs zou begeven. Het rondje wat ik in gedachten had maar aanpassen, dat kunnen ze op de racefiets wel vergeten. Over de gepekelde fietspaden naar Halsteren en vandaar, tegen m´n normale principe in, richting Steenbergen. Een slechter stuk met hier en daar wat sneeuwresten. Hoor dan ook al snel angstige kreten uit de achtergrond en suggesties om via Lepelstraat te rijden. Slecht idee, in deze omstandigheden moet je niet van de gepekelde hoofdwegen weg. Na Steenbergen richting de Heen zijn het weer mooie droge fietspaden. Tussen de besneeuwde bermen zingen de terreinbanden van Adrie's en mijn ATB over het asfalt. Klinkt mooi, maar duidelijk geen voordeel tegenover lichte racefietsen op een droge weg. Op de brug van Flupland willen Henrie en Ron dat voordeel uitbuiten, maar dat is Kees z'n eer te na. Hij trekt de registers nog eens open en laat niemand langs. Adrie en ik moeten intussen aardig afzien. Dat is heavy shit om op je terreinfiets zo'n tempo bij te benen. Op de Krabbenkreek even recupereren en dan doen we weer gewoon ons kopwerk. Na 55 km weer terug in Smerdiek, zware omstandigheden, maar toch een mooie rit om het seizoen mee te besluiten.

Het uitreiken van de prijzen is een succes. Drie tafels vol, zowat alle leden aanwezig en zelfs gastrijder Onno is present. Onder invloed van de Carolus stijgt de stemming bij sommigen naar een hoogtepunt. Kees is zeer vereerd met z´n beker en zelf ben ik er ook weer blij mee. Het is maar een plastic niemendalletje, maar het gaat om het symbool. Theo houdt z´n eigen cool, maar ik weet dat ie er zeer verguld mee is. Terecht, je hebt er tenslotte voor gefietst. Jacco memoreert nog wat hoogtepunten en die waren er zeker. De reuzen van Vlaanderen en de Géants des Ardennes waren prachtig. Voor mijzelf waren de Mont Ventoux en de bergen van de Drome erg de moeite waard. Natuurlijk niet te vergeten de kustmarathon als begeleider van Kees, een prachtige ervaring. Maar het mooiste gewoon wekelijks met je fietsvrienden weg voor een lekker ritje en gezellig babbeltje achteraf. Hopelijk wordt het volgend jaar weer zo goed

Seizoen afsluiting in stijl

Maar liefst 15 leden waren deze middag in café Smerdiek verzameld om de klassementbekers uitgereikt te zien worden.

Na het nodige e-mail verkeer en de nodige telefoontjes zelf maar besloten de fiets te laten voor wat die was, er zitten tenslotte geen winterbanden onder.
Kees, Wim en Adrie op de mountainbike en Ron en Henry op de smalle bandjes hebben het er toch maar op gewaagd en hebben zonder valpartijen 55km gereden.

Even na vieren door Marga in Smerdiek afgezet, waar de koffie inmiddels al vervangen was door voor de meesten alcohol houdende dranken waaronder het wereld beroemde
Gouden Carolus.

Zo rond vijf uur was het toch zover, een redelijk emotionele voorzitter ging over tot de prijsuitreiking met daarbij een kort seizoens overzicht.
Waar Wim en ik onze emoties redelijk onder controle hielden was Kees overweldigd door de beker die hij kreeg.
Na zo'n 30 foto's, waarvan blijkbaar de meesten mislukten werden de glazen weer rijkelijk gevuld en ook de nodige snacks ontbraken ook deze keer weer niet.
Na iedere nieuwe Carolus ging Kees zijn beker steeds mooier vinden en beloofde hij deze veilig mee naar huis te fietsen, waarbij ter bevestiging bijde armen weids omhoog gingen.

Inmiddels was de jaarlijkse loterij van de visclub ook weer in volle gang, waarbij de "speaker" met zijn platte humoristische zeeuws iedereen weer aan het lachen kreeg.
Het verkregen aantal lootjes na betaling varieerde nogal, waar de één voor 2 euro 6 lootjes kreeg, kreeg de ander voor 3 euro 5 lootjes, maar ook dat mocht de pret niet drukken, alleen betwijfel ik wel of alle contra lootjes van ons ook daadwerkelijk in de emmer met de te trekken lootjes terechtkwamen, we hadden wel heel weinig prijs.

Zo rond zes uur Marga maar eens gebeld, zodra Kees haar zag was hij om en besloot toch maar de fiets bij ons in de auto te doen.
Dat drank in de man hem tot rare gedachten kan brengen bleek al gauw, Kees moest en zou voorin naast Marga zitten en gaf haar ook nog eens een zoen bij het uitstappen, ben daarbij maar een stapje achteruit gegaan, want je weet nooit, voor het zelfde geld gaat die mij ook nog zoenen.

Ouderwets gezellig

Voor het eerst dit jaar een beetje winterse temperaturen. Dat is beter als wind, regen en natte wegen. Ook weer eens een behoorlijk peloton van twaalf man. Broer hans is er weer en Tineke en Henri zijn terug uit de lappenmand.

Met een noordoosten wind vertrekken we over de Krabbenkreek en Philipsdam richting Goeree. Windkracht 4 bij deze temperatuur is echter heel wat anders als de voorgaande weken. De chill factor speelt een behoorlijke rol. Hoor dan ook volop geluiden over een "dikke wind". Dat merkt Mas op de Krabbenkreek, als hij probeert mee te draaien aan kop. Dan blijkt dat deze wind pal tegen veel vermogen vraagt. Helaas voor Mas dat is teveel van het goede en hij blijft verder achter samen met vier anderen. Theo draait wel mee aan kop, dus met zeven man kan het werk nog aardig worden verdeeld. Goeree is zoals gewoonlijk weer goed berijdbaar. Met de eerste 40 km voornamelijk tegen is het wel behoorlijk werken, maar dat is weer goede training. Hans draait ook nog een stukje mee aan kop, maar voelt al snel dat de spieren na een paar weken afwezigheid niet echt soepel zijn. Op de Krammersluis rijd ik met Kees in een strak tempo omhoog en iedereen laat lopen. Achter ons is de groep volledig versplinterd. Schijnbaar heeft de rit toch het nodige gevergd. Na de sluis is Ron behoorlijk streng, daardoor wordt het tempo even gematigd. Genoeg om iedereen even een hapje lucht te geven. Dan lekker met zij- en meewind het tempo weer op beschaafde wijze omhoog. Iedereen kan goed volgen, zodat we redelijk compleet in Smerdiek aan komen.

Als ik in café Smerdiek een warme chocomel met slagroom bestel wordt er even lacherig gedaan. Even later staan er echter zes chocomels op tafel, dus dat was niet zo'n slecht idee. Het duurt niet lang of we zitten weer volop te leuteren en het is weer ouderwets gezellig. Hoor zelfs nog positieve geluiden over het tempo, dus dat zat ook wel goed. Volgende week de afsluiting en prijsuitreiking, hopelijk goed weer. Zal wel een kort ritje worden, dus dan kunnen we nog eens lekker knallen.

Het heerlijk middagje is gekomen

Vanmiddag voor ons ook een surprise. Na een hele week regen en met regen op komst in de avond is het precies op ons fietsmiddagje droog. Zeven man is niet bijster veel, maar gezien de omstandigheden ook niet al te slecht. In het begin nog een paar spatjes, dat is echter zo over. De temperatuur is ook niet slecht en de wind is ook niet zo krachtig als verwacht. Kortom we hebben gewoon een mazzeltje.

Mas zet de route uit en via Tholen gaan we naar de brug van Vossemeer. Prima uitgekiend, want we hebben de wind zowat constant gunstig. Met een rugwindje rijden we het eiland af en iedereen draait nog lekker mee aan kop. Na de brug als het harder werken wordt blijven Mas, die het tempo niet wil vertragen, en Theo, die het, na achteraf blijkt, te hard vindt gaan, achteraan rijden. Zit ondertussen al lekker onder de modderspetters, van kou echter geen last. Wel van het opgesloten gevoel dat ik altijd krijg van de meerdere lagen kleren in de winter. Met vijf man werken we tot aan de Schansbaan lekker samen aan kop. Jacco draait daar naar huis, het heerlijke avondje vindt voor Jacco al in de middag plaats en zoon Bram staat al weken onder hoogspanning, dat belooft dus het nodige plezier. Bij Molenheide loopt m'n voorband langzaam af, steentje in de band. Verwisselen volgens de regels van de kunst. Shit m'n nieuwe binnenband is ook lek. Donderse Hopmans, heeft dit geintje eerder gehad met goedkope Prorace banden is dit nu ook weer zo met de Vredsteins? Gelukkig het 2e exemplaar doet het. Onderweg naar de Oesterdam vegen we Hans van Dijke op, die aansluit. Wonderbaarlijk dat die man nog knieën over heeft als je met zulke zware versnellingen rijdt. Op de Oesterdam gaat met een rugwind het tempo omhoog. Iedereen gaat nog lekker mee. Bij de Speelmanplaten als we ongunstiger op de wind draaien lossen Theo en Mas. Als ik overneem en Kees het ziet, laat ie zich gelijk zakken om de helpende hand toe te steken. Dat had ik niet verwacht, Kees z'n grootste passie is hard over de dam te rijden. Even laat ik het tempo zakken om te kijken wat er gebeurt, dan gaat de snelheid weer omhoog. Gastrijder Onno Lindhout en Hans van Dijke vinden deze tempowisseling niet lekker en waaien er nu ook af. Dat is vreemd, samen met Ron rijd ik naar de sluis, nog niet eerder voorgekomen in de club. Op het eiland komen we weer samen en na wat geroep wordt het tempo weer genormaliseerd. We komen droog en redelijk warm na 81 km weer aan in Smerdiek, voor mij een lekker ritje. Goed traject van Mas weinig vuiligheid gezien.

In het café blijkt dat Theo het geen lekker ritje vond, in zijn visie ging het veel te hard voor de wintermaanden. Voor de wintermaanden houdt ie het verder voor gezien en er valt niet over te praten. Jammer,de laatste weken is er nogal commotie, maar vanmiddag leek het prima te gaan. Nou ja, z'n kampioenschap komt naar het lijkt niet in gevaar en de volgende weken zien we wel weer.