Begin er weer helemaal zin in te krijgen. Anderen zijn doordeweeks al druk in de weer met eigen trainingsritjes. Daar ben ik nog niet aan toegekomen, maar het voorjaar brengt toch wilde ideeën in m'n hoofd. Heb me eigen voorgenomen om op stukjes eens lekker te vlammen.
Aan het rondje ligt het niet. Aan de groep ook niet. Veertien man, waarvan twaalf die meedraaien op kop. Door Brabant naar de Haringvliet. Zware opgave die brug, na een lange klim nog een tweede klim naar de volgende brug. Een prima stuk om je eigen leeg te rijden. Helaas voel het van te voren al op de stukken tegenwind. De benen lopen niet synchroon met het hoofd. Ze zijn gevuld met lood. Het normale werk lukt wel, een extraatje zit er echter niet in. Anderen zijn scherper vandaag. Theo heeft lekker getraind en voelt zich goed. Dat is op de stukken tegenwind te merken ook. Henk gaat ook als een speer en vliegt met Kees zowel de Haringvliet als Krammer omhoog. Mas heeft een flink rondje van 96 km met pittige stukken tegenwind uitgezet. Dat is nodig ook, want in april is de ronde van Noord-Holland al. Kan het rondje goed uitrijden, maar hou toch een ontevreden gevoel over. Dit is niet wat ik in gedachten had. Vorm blijft toch één van de mysteries in de sport.
Deze week maar eens kijken of we wat mysteries kunnen ontrafelen. Dan woensdag de eerste avondrit. Als het een beetje meezit gaat het dan de komende weken draaien zoals ik het wil.
zondag 28 maart 2010
zaterdag 20 maart 2010
Voorjaarskriebels
Als ik doordeweeks in het zonnetje sta buiten te werken wordt ik reeds bevangen door de fietskriebels. Bij het naar huis rijden zie ik de nodige fietsers over de dam racen. Hun aantal is bij dit weer sterk gestegen. Kan niet ontkennen dat enige jaloezie mij overvalt. Ben voor zaterdag al aan het dubben, korte broek of niet. De temperaturen voldoen aan verwachting, het zonnetje blijft wat achter. Toch maar de beenstukken aan.
Er is behoorlijk wat wind. Daar had ik in de ochtend eigenlijk helemaal geen erg in gehad. Velen hebben last van voorjaarskriebels en Keurtje het meest. Er wordt dan ook gelijk hard doorgereden. Met een groep van dertien man is het achteraan hard aanzetten als er na de bochten wordt doorgereden. Als we bij Heimolen het bos uitkomen en richting Huijbergen draaien is het gedaan met de beschutting. Vanaf hier tot door Huijbergen is het slecht. Twee dames zijn met de harde tegenwind helemaal stilgevallen en horen ons niet. Met wat aanmoedigingen aan hun adres gaan we voorbij. In de Ossendrechtse polder wind schuin tegen. We rijden keurig in twee waaiers. Dan besluiten een aantal mensen nog iets meer uit de wind te gaan rijden. Met een paar stuurbewegingen is het in één keer een enkele waaier en zitten de ongelukkigen achterin met hun neus in de wind. Natuurlijk breekt de groep hierna in stukken en moet er gewacht worden. Aan het Spuikanaal tot groot vermaak van Jacco weer een lekke Michelin. Wederom een kapotte reserveband, is dit allemaal nog de slechte serie die Hopmans heeft verkocht?
Als je lang stil staat, kost opstarten altijd wat moeite en dat met de Oesterdam in het vooruitzicht. Kees stuift er direct na het opdraaien van de dam al vandoor. Zit zelf wat achterin en denk laat maar gaan. Als Henk in m'n wiel zit en voor de rest niemand aanstalten maakt spring ik toch weg. Kees is al veel te ver weg, zeker een paar honderd meter. Zeg tegen Henk dat ik niet als een gek ga rijden, maar ons tempo gaat steeds verder omhoog en we beginnen in te lopen. Op een gegeven moment kijkt Kees achterom. Hij is niet van plan ons bij te laten komen en versneld. Het gaat zo hard dat Henk het laatste gaatje niet dicht krijgt. Ik neem nog een keer over en rijdt met Henk in het wiel volle bak naar Kees toe. Dan is het welletjes, de inspanning was te zwaar. Ik moet me laten uitzakken en ga alleen door. Een goede intervaltraining was het ieder geval wel. Leander komt in de groep ook in de problemen. Geen wonder met bijna geen kilometers in de benen, al knap dat ie zover is meegekomen. Met een stevig tempo in het laatste stuk is het weer knap wurmen op de smalle fietspaden. Wou eigenlijk even uitbollen voor de zondag, maar besluit maar gauw weer mee te draaien.
Kees is als eerste binnen. Afgezien van hard fietsen kan ie ook prima koffie inschenken. Even later komt Sharon en de bestellingen voor Leffe en andere biersoorten vliegen door de lucht. Zelf neem ik eerst een choco, want daar kan ik ze niet mee laten zitten. Mas en Leon hebben pech, ze willen de Primavera alleen thuis beleven. Ter plekke wordt ook gekeken en de uitslag wordt luidkeels verkondigd, zeker als Freire wint. Hopenlijk breekt het voorjaar blijvend door, we krijgen er weer zin an.
Er is behoorlijk wat wind. Daar had ik in de ochtend eigenlijk helemaal geen erg in gehad. Velen hebben last van voorjaarskriebels en Keurtje het meest. Er wordt dan ook gelijk hard doorgereden. Met een groep van dertien man is het achteraan hard aanzetten als er na de bochten wordt doorgereden. Als we bij Heimolen het bos uitkomen en richting Huijbergen draaien is het gedaan met de beschutting. Vanaf hier tot door Huijbergen is het slecht. Twee dames zijn met de harde tegenwind helemaal stilgevallen en horen ons niet. Met wat aanmoedigingen aan hun adres gaan we voorbij. In de Ossendrechtse polder wind schuin tegen. We rijden keurig in twee waaiers. Dan besluiten een aantal mensen nog iets meer uit de wind te gaan rijden. Met een paar stuurbewegingen is het in één keer een enkele waaier en zitten de ongelukkigen achterin met hun neus in de wind. Natuurlijk breekt de groep hierna in stukken en moet er gewacht worden. Aan het Spuikanaal tot groot vermaak van Jacco weer een lekke Michelin. Wederom een kapotte reserveband, is dit allemaal nog de slechte serie die Hopmans heeft verkocht?
Als je lang stil staat, kost opstarten altijd wat moeite en dat met de Oesterdam in het vooruitzicht. Kees stuift er direct na het opdraaien van de dam al vandoor. Zit zelf wat achterin en denk laat maar gaan. Als Henk in m'n wiel zit en voor de rest niemand aanstalten maakt spring ik toch weg. Kees is al veel te ver weg, zeker een paar honderd meter. Zeg tegen Henk dat ik niet als een gek ga rijden, maar ons tempo gaat steeds verder omhoog en we beginnen in te lopen. Op een gegeven moment kijkt Kees achterom. Hij is niet van plan ons bij te laten komen en versneld. Het gaat zo hard dat Henk het laatste gaatje niet dicht krijgt. Ik neem nog een keer over en rijdt met Henk in het wiel volle bak naar Kees toe. Dan is het welletjes, de inspanning was te zwaar. Ik moet me laten uitzakken en ga alleen door. Een goede intervaltraining was het ieder geval wel. Leander komt in de groep ook in de problemen. Geen wonder met bijna geen kilometers in de benen, al knap dat ie zover is meegekomen. Met een stevig tempo in het laatste stuk is het weer knap wurmen op de smalle fietspaden. Wou eigenlijk even uitbollen voor de zondag, maar besluit maar gauw weer mee te draaien.
Kees is als eerste binnen. Afgezien van hard fietsen kan ie ook prima koffie inschenken. Even later komt Sharon en de bestellingen voor Leffe en andere biersoorten vliegen door de lucht. Zelf neem ik eerst een choco, want daar kan ik ze niet mee laten zitten. Mas en Leon hebben pech, ze willen de Primavera alleen thuis beleven. Ter plekke wordt ook gekeken en de uitslag wordt luidkeels verkondigd, zeker als Freire wint. Hopenlijk breekt het voorjaar blijvend door, we krijgen er weer zin an.
vrijdag 19 maart 2010
Lekker, zonder krakende fiets en in het zonnetje
Dinsdagavond bij Ron geweest, crankstel uit elkaar gehaald, en uh het vet zat op de verkeerde plek, na een beetje flushen, schuren en smeren de boel weer in elkaar gezet.
Woensdag zo rond 17:00uur opgestapt en een rondje eiland gedaan, 45km zonder enig kraakje, zowel voor de fiets als voor mij.
Donderdag, wat een mooi weer, om 13:00uur lekker naar huis en om 14:00 op de fiets, wat een genot korte broek en shirt korte mouw wel met been en arm stukken.
De wind staat zuid-west, maar op Flakkee een nieuw stuk route met de auto gereden die ik nu ook met de fiets wil rijden, dus lekker met wind mee op pad.
Na de Phillipsdam het fietspad langs de Grevelingen naar Herkingen, via het bekende pad naar Melisant, het dorp gekruist om na 40km de Kraaijenissedijk op te rijden via dit nieuwe stuk waar de wind inmiddels flink tegenstond naar het Kruisdiep gereden om via een fietsbrugje dit water over te steken.
Rechtsaf richting Dirksland met de wind vol tegen, nog een lusje door de polder "Het Zwarte Gat" om via het tunneltje bij Dirksland weer op de bekende weg richting Nieuwe-Tonge te komen, hier nog een nieuw stuk gepakt richting Battenoord om weer op het fietspad langs de Grevelingen te komen.
Nog flink tegenwind buffelen om de Krammer op te komen, na de bocht naar rechts gelukkig een mede fietser in beeld die vervolgens een goed richtpunt was, want de wind trok inmiddels wel behoorlijk aan, op de Krabbenkreek wilden de benen weer en vanaf de Blauwe-Bloem lekker de laatste vijf kilometer de wind weer mee tot Stalland, waar er bijna 80km op de teller stond.
Een mooie route om van de zomer te rijden met een extra lusje komen we dan wel door de 90km.
Woensdag zo rond 17:00uur opgestapt en een rondje eiland gedaan, 45km zonder enig kraakje, zowel voor de fiets als voor mij.
Donderdag, wat een mooi weer, om 13:00uur lekker naar huis en om 14:00 op de fiets, wat een genot korte broek en shirt korte mouw wel met been en arm stukken.
De wind staat zuid-west, maar op Flakkee een nieuw stuk route met de auto gereden die ik nu ook met de fiets wil rijden, dus lekker met wind mee op pad.
Na de Phillipsdam het fietspad langs de Grevelingen naar Herkingen, via het bekende pad naar Melisant, het dorp gekruist om na 40km de Kraaijenissedijk op te rijden via dit nieuwe stuk waar de wind inmiddels flink tegenstond naar het Kruisdiep gereden om via een fietsbrugje dit water over te steken.
Rechtsaf richting Dirksland met de wind vol tegen, nog een lusje door de polder "Het Zwarte Gat" om via het tunneltje bij Dirksland weer op de bekende weg richting Nieuwe-Tonge te komen, hier nog een nieuw stuk gepakt richting Battenoord om weer op het fietspad langs de Grevelingen te komen.
Nog flink tegenwind buffelen om de Krammer op te komen, na de bocht naar rechts gelukkig een mede fietser in beeld die vervolgens een goed richtpunt was, want de wind trok inmiddels wel behoorlijk aan, op de Krabbenkreek wilden de benen weer en vanaf de Blauwe-Bloem lekker de laatste vijf kilometer de wind weer mee tot Stalland, waar er bijna 80km op de teller stond.
Een mooie route om van de zomer te rijden met een extra lusje komen we dan wel door de 90km.
zaterdag 13 maart 2010
Lekker buffelen
Vorige week een rit via Steenbergen en Dintleoord voor de broodnodige variatie. Hopelijk zie ik die Gummarus voorlopig alleen vanuit de verte. Op de blog is het al moeilijk te verteren, kan je nagaan in het echte leven. Vandaag een ritje wat me beter ligt. Met 14 man vertrekken we richting Schouwen. Broer Hans is er ook, heb hem weten te overtuigen dat een ritje tussendoor goed is om even de gedachten te verzetten. Hij houdt de afstand echter wel beperkt tot 50 km, want er moet nog aan de scriptie gewerkt worden.
Tegenwind weg over de Krabbenkreek en Philipsdam. Voordat we hier zijn raken we Leander al kwijt. Lekke band en slechte reserveband. Besluit verder een rondje voor zichzelf te rijden. De dammen zijn weer perfect. In een brede waaier rijden met nagenoeg geen enkele onderbreking is hier mogelijk. Vooraan buffelen tegenwind, maar van de kop kan iedereen weer even z'n rust pakken. Met korte wissels marcheert het prima. Op Schouwen even wat spielerij van Theo en Leon, maar we hergroeperen weer snel. Als er op kop gejaagd wordt blijf ik lekker achterin, wordt tenslotte al een dagje ouder. Theo vertrouwt het niet en komt even informeren naar m'n intenties op de Krammer. Met m'n meest eerlijke gezicht weet ik te verkondigen dat ik die niet heb, wat eigenlijk ook zo is. Maar je weet hoe dat gaat. Omdat ik achteraan rij kom ik ook als laatste door de bocht. Voor me zie ik al twee afgescheiden groepen en al een heel stuk daarvoor Kees. Dus geef ik gas, haal de groepen snel in, maar Kees is veel te ver weg. Kom nog wel in de buurt, maar dan is de energie op. Nou ja, niet gelogen, in eigen tempo gereden en van niemand geprofiteerd.
Het laatste stuk op het eiland draaien we weer tegen de wind in. Er wordt behoorlijk doorgereden. Blijf wat achterin, want morgen is de start bij de Bidon en dan wil ik geen loeizware benen hebben. Dat het hard gaat blijkt, op de Engelaarsdijk blaast Ron zich aan kop op en moet lossen. Ron kreunt dat het lang geleden is dat dit hem is gebeurt. Kan ik me eigen ook nog even nuttig maken en een helpend handje toesteken. Even een paar pufjes in m'n wiel en we sluiten weer aan, want aan kracht ontbreekt het niet bij Ron. Tja die Engelaarsdijk tegenwind op de terugweg kan een venijnig stuk zijn. Heb ieder geval een lekker ritje gereden en zover ik kan nagaan denken de anderen er ook zo over. Aan de stamtafel wordt de Jean Nelissen Classic besproken. Alle hotels zijn vol, men wil echter zo graag dat de meesten genoegen nemen met een slaapplaats bij mij op de camping. Nou als dat lukt en het is goed weer, dan kon het wel eens bere-gezellig worden. Ik mag de camping regelen, eerst maar eens zien of dat lukt.
Tegenwind weg over de Krabbenkreek en Philipsdam. Voordat we hier zijn raken we Leander al kwijt. Lekke band en slechte reserveband. Besluit verder een rondje voor zichzelf te rijden. De dammen zijn weer perfect. In een brede waaier rijden met nagenoeg geen enkele onderbreking is hier mogelijk. Vooraan buffelen tegenwind, maar van de kop kan iedereen weer even z'n rust pakken. Met korte wissels marcheert het prima. Op Schouwen even wat spielerij van Theo en Leon, maar we hergroeperen weer snel. Als er op kop gejaagd wordt blijf ik lekker achterin, wordt tenslotte al een dagje ouder. Theo vertrouwt het niet en komt even informeren naar m'n intenties op de Krammer. Met m'n meest eerlijke gezicht weet ik te verkondigen dat ik die niet heb, wat eigenlijk ook zo is. Maar je weet hoe dat gaat. Omdat ik achteraan rij kom ik ook als laatste door de bocht. Voor me zie ik al twee afgescheiden groepen en al een heel stuk daarvoor Kees. Dus geef ik gas, haal de groepen snel in, maar Kees is veel te ver weg. Kom nog wel in de buurt, maar dan is de energie op. Nou ja, niet gelogen, in eigen tempo gereden en van niemand geprofiteerd.
Het laatste stuk op het eiland draaien we weer tegen de wind in. Er wordt behoorlijk doorgereden. Blijf wat achterin, want morgen is de start bij de Bidon en dan wil ik geen loeizware benen hebben. Dat het hard gaat blijkt, op de Engelaarsdijk blaast Ron zich aan kop op en moet lossen. Ron kreunt dat het lang geleden is dat dit hem is gebeurt. Kan ik me eigen ook nog even nuttig maken en een helpend handje toesteken. Even een paar pufjes in m'n wiel en we sluiten weer aan, want aan kracht ontbreekt het niet bij Ron. Tja die Engelaarsdijk tegenwind op de terugweg kan een venijnig stuk zijn. Heb ieder geval een lekker ritje gereden en zover ik kan nagaan denken de anderen er ook zo over. Aan de stamtafel wordt de Jean Nelissen Classic besproken. Alle hotels zijn vol, men wil echter zo graag dat de meesten genoegen nemen met een slaapplaats bij mij op de camping. Nou als dat lukt en het is goed weer, dan kon het wel eens bere-gezellig worden. Ik mag de camping regelen, eerst maar eens zien of dat lukt.
Abonneren op:
Posts (Atom)