Als ik doordeweeks in het zonnetje sta buiten te werken wordt ik reeds bevangen door de fietskriebels. Bij het naar huis rijden zie ik de nodige fietsers over de dam racen. Hun aantal is bij dit weer sterk gestegen. Kan niet ontkennen dat enige jaloezie mij overvalt. Ben voor zaterdag al aan het dubben, korte broek of niet. De temperaturen voldoen aan verwachting, het zonnetje blijft wat achter. Toch maar de beenstukken aan.
Er is behoorlijk wat wind. Daar had ik in de ochtend eigenlijk helemaal geen erg in gehad. Velen hebben last van voorjaarskriebels en Keurtje het meest. Er wordt dan ook gelijk hard doorgereden. Met een groep van dertien man is het achteraan hard aanzetten als er na de bochten wordt doorgereden. Als we bij Heimolen het bos uitkomen en richting Huijbergen draaien is het gedaan met de beschutting. Vanaf hier tot door Huijbergen is het slecht. Twee dames zijn met de harde tegenwind helemaal stilgevallen en horen ons niet. Met wat aanmoedigingen aan hun adres gaan we voorbij. In de Ossendrechtse polder wind schuin tegen. We rijden keurig in twee waaiers. Dan besluiten een aantal mensen nog iets meer uit de wind te gaan rijden. Met een paar stuurbewegingen is het in één keer een enkele waaier en zitten de ongelukkigen achterin met hun neus in de wind. Natuurlijk breekt de groep hierna in stukken en moet er gewacht worden. Aan het Spuikanaal tot groot vermaak van Jacco weer een lekke Michelin. Wederom een kapotte reserveband, is dit allemaal nog de slechte serie die Hopmans heeft verkocht?
Als je lang stil staat, kost opstarten altijd wat moeite en dat met de Oesterdam in het vooruitzicht. Kees stuift er direct na het opdraaien van de dam al vandoor. Zit zelf wat achterin en denk laat maar gaan. Als Henk in m'n wiel zit en voor de rest niemand aanstalten maakt spring ik toch weg. Kees is al veel te ver weg, zeker een paar honderd meter. Zeg tegen Henk dat ik niet als een gek ga rijden, maar ons tempo gaat steeds verder omhoog en we beginnen in te lopen. Op een gegeven moment kijkt Kees achterom. Hij is niet van plan ons bij te laten komen en versneld. Het gaat zo hard dat Henk het laatste gaatje niet dicht krijgt. Ik neem nog een keer over en rijdt met Henk in het wiel volle bak naar Kees toe. Dan is het welletjes, de inspanning was te zwaar. Ik moet me laten uitzakken en ga alleen door. Een goede intervaltraining was het ieder geval wel. Leander komt in de groep ook in de problemen. Geen wonder met bijna geen kilometers in de benen, al knap dat ie zover is meegekomen. Met een stevig tempo in het laatste stuk is het weer knap wurmen op de smalle fietspaden. Wou eigenlijk even uitbollen voor de zondag, maar besluit maar gauw weer mee te draaien.
Kees is als eerste binnen. Afgezien van hard fietsen kan ie ook prima koffie inschenken. Even later komt Sharon en de bestellingen voor Leffe en andere biersoorten vliegen door de lucht. Zelf neem ik eerst een choco, want daar kan ik ze niet mee laten zitten. Mas en Leon hebben pech, ze willen de Primavera alleen thuis beleven. Ter plekke wordt ook gekeken en de uitslag wordt luidkeels verkondigd, zeker als Freire wint. Hopenlijk breekt het voorjaar blijvend door, we krijgen er weer zin an.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten