zondag 30 november 2008
Help, ik ben verslaafd!
Voorgaande week zijn we niet geweest. Temperaturen rond het vriespunt, hagel en natte sneeuw gooien roet in het eten. Op het moment dat Kees zich afmeld weet ik het, dat wordt geen fietsen. Waren er mensen geweest was ik waarschijnlijk toch weer gegaan, volslagen idioot natuurlijk. Deze zaterdag heb ik eigenlijk helemaal geen tijd. M'n vader komt helpen bij een verbouwingsklusje en eigenlijk moet dat af. De voorgaande week is het ook al druk, druk, druk geweest en heb ik niet kunnen trainen. Bij de gedachte dat ik weer niet kan fietsen hangt m'n gezicht al ter hoogte van m'n knieën. Omdat alles tegenzit kan ik het klusje niet afmaken, ik baal maar ben tegelijkertijd blij, toch fietsen. Onderweg praat ik even met Kees. Gelukkig, ik ben niet de enige verslaafde. Kees heeft het zelfde, als hij niet kan trainen raakt z'n systeem ook volledig ontregeld. Als ik Theo hoor praten over vijf uur spinnen deze week ben ik natuurlijk afgunstig, maar gelijk gerustgesteld. Ik ben in goed gezelschap, ik fiets rond met een aantal junks. Ad doet deze zaterdag de route, over de Oesterdam naar Waarde en weer terug over de Oesterdam, een rondje (zoals afgesproken) van ca. 70 km. We weten allemaal, hier zit een luchtje aan en inderdaad, ruim 80 km voordat we terug zijn. Maar niemand klaagt, want het weer is goed dus nog maar even profiteren. In het begin lijkt alles redelijk rustig te gaan. Is dan eindelijk de schakelaar overgezet in winterstand? Terug blijkt het gemiddelde toch op 31,8 km/u te liggen en dat is sneller dan ik dacht. Terug op de Oesterdam gaan de remmen weer los en wil iedereen zich laten zien. Ik blijf maar bij broer Hans, want die is na een paar weken afwezigheid en wat privé besognes helemaal gaar. Henri is ook tevreden met een extra waaiertje achterin. Trouwens ik heb zondag ook nog een zware ATB tocht op het programma staan, dus een klein beetje overhouden kan geen kwaad denk ik. Helaas dat overhouden valt tegen, want het tempo is nogal stevig. Terug in cafe Smerdiek is het weer beregezellig en nog een prettige verassing, cafe Smerdiek schenkt ons voortaan het eerste rondje, super. Dat geeft de burger weer moed in deze donkere dagen.
zondag 23 november 2008
Slecht weerritten
Nee, deze week zat fietsen er even niet in. De weergoden waren ons niet goed gezind, vandaar dat de heren zich maar gingen bezighouden met bv gezinsactiviteiten. Zo ben ik Sinterklaas wezen binnenhalen aan de haven in Tholen. Daar hielden we het echter ook niet droog.
Zo thuisgekomen zat ik te peinzen over het slechte weer tijdens de wekelijkse ritten. De rit die dan als eerste in het geheugen opdoemt, is die van november 2005, waar we door weer en wind streden om aan het eind van de Oesterdam tegengehouden te worden door de reservisten van ons leger. Er waren wat hoogspanningsdraden gebroken, die hersteld werden. Via een sneeuwachtig Bergen op Zoom kwamen we uiteindelijk terug op t' Ailand.
Ook een rit bij mijn vorige clubje uit Rijnsburg staat nog vers in het geheugen. Een rondje Schiphol (het zal december 2003 geweest zijn) werd lekker afzien met een giga-hagelbui op langs de ringvaart om de Haarlemmermeer. Gelukkig geen valpartijen.
Van recenter datum waren de ritten op de Oesterdam, waarbij we door het zeewier moesten rijden. Hier ontstond helaas wel een valpartij. Ook een rit in maart 2008 werd verstoord door hagelstenen. Enkele fietsers besloten toen terug te gaan, anderen kachelden nog 60 km door.
Volgende week beter......
Zo thuisgekomen zat ik te peinzen over het slechte weer tijdens de wekelijkse ritten. De rit die dan als eerste in het geheugen opdoemt, is die van november 2005, waar we door weer en wind streden om aan het eind van de Oesterdam tegengehouden te worden door de reservisten van ons leger. Er waren wat hoogspanningsdraden gebroken, die hersteld werden. Via een sneeuwachtig Bergen op Zoom kwamen we uiteindelijk terug op t' Ailand.
Ook een rit bij mijn vorige clubje uit Rijnsburg staat nog vers in het geheugen. Een rondje Schiphol (het zal december 2003 geweest zijn) werd lekker afzien met een giga-hagelbui op langs de ringvaart om de Haarlemmermeer. Gelukkig geen valpartijen.
Van recenter datum waren de ritten op de Oesterdam, waarbij we door het zeewier moesten rijden. Hier ontstond helaas wel een valpartij. Ook een rit in maart 2008 werd verstoord door hagelstenen. Enkele fietsers besloten toen terug te gaan, anderen kachelden nog 60 km door.
Volgende week beter......
zondag 16 november 2008
Schouwen
Gisteren lekker tochtje gemaakt. Het was de bedoeling naar Bru te rijden, om aqua delta heen en vervolgens terug naar Smerdiek. Bij Flupland kwamen we een hindernis tegen in de vorm van een wegafzetting. Sommige fietsers zijn dan zo stijf dat ze niet eroverheen kunnen stappen, anderen gaan dwars door de greppel. Net voorbij Bru was de bedoeling linksaf te slaan om zo niet te laat bij Annie (sorry, Diana) aan te landen. Helaas hoorden de kopmannen het niet, waardoor de lus iets groter werd. Terug op de Grevelingedam kreeg Kees het weer op zijn heupen en werd ingehaald door Theo. Dit werd hem niet in dank afgenomen en met ruim 50 in het uur werd de Grevelingendam afgejakkerd door drie man (Kees, Jacco en Léon). Bovenop de Philipsdam werd gewacht, om vervolgens met zn allen terug te keren naar Smerdiek.
De dikke wind
Consternatie deze week. Ons stamcafe is niet langer van de fles, maar op de fles. Jammer dat we het uit de krant moeten vernemen, maar nog vervelender voor Betsie en Annie, de uitbaters. We starten van de week bij cafe Smerdiek, waar we ook welkom zijn na afloop. Nog even komt de gedachte bij me op om Mas te stangen. Zal ik m'n nieuwe broek weer afbestellen, want ja voor één jaar met verouderde reclame rijden dat is natuurlijk niks. Laat ik het maar niet doen, die oude haan heeft het al zo moeilijk met z'n revalidatie. Routeplanner Jacco heeft naar ons geluisterd, hij kiest voor een ritje Bruinisse en niet voor een slikkerige polder. Zelfs Kees is tevreden en dat wil wat zeggen, want onze onverschrokken wielerridder heeft het niet zo op gevallen blaadjes en rijdt liever drie keer de Oesterdam op en neer. Op de Philipsdam moeten we nog even klunen om voorbij de obstakels te komen die de wegwerkzaamheden met zich meenemen. De turbodijen van Theo zijn hier niet zo blij mee en het angstzweet breekt hem uit bij de gedachte aan mogelijke krampaanvallen. Op de Philipsdam gaat het weer als vanouds, met een schuine wind wordt er aardig doorgestampt. Zelf ben ik ook wat voorzichtig, de voorgaande week was ik nogal gammel en met onze gemiddelde snelheid ben je eerder dood als levend. Sjonge die Tineke kan toch stoempen. Elk moment denk je, dat houdt ze nooit meer lang vol, maar ondanks gebrek aan training blijft ze gaan. Je bent ook niet zo maar ex-wereldkampioen.
Op de dam en tegen de wind op Schouwen gaan m'n gedachten weer uit naar het verschijnsel dikke wind. Zin of onzin? Ron en Ad geloven er heilig in, voor Kees is het altijd dunne wind. Vind zelf toch ook wel dat het 's-winters zwaarder gaat, of ligt dat aan dat pakket kleren en die twee vetrollen. We malen er niet om en proberen toch 30 in het uur te blijven rijden. Ron krijgt het even zwaar naar Bruinisse en Tineke erna, maar even snel wisselen en we kunnen weer recupereren. Gatver, moet er niet aan denken dat ik dit alleen zou moeten doen. Terug gooit Theo de knuppel weer in het hoenderhok en gaat voor de groep rijden. Dat is de kat op het spek binden. Kees, Leon en Jacco reageren direct. Dat is gek, Theo laat z'n eigen terugzakken. Sluit achterin de groep bij Wim, Adrie, Ron, Henk en Tineke en verschijnt zelfs niet op kop. Op de Krammersluis laat ie zich zelfs helemaal uitzakken. Wat is hier aan de hand, is ie kapot, zag er toch niet zo moe uit. Of is hier sprake van één of ander slinks plan. Na de sluis zijn we allemaal weer samen en iedereen kan mee. Tineke zwaait na de Krabbenkreek af naar Tholen. Wij gaan richting onze nieuwe stamcafé. Bij een groot glas bokbier zit ik nog eens diep na te denken over de dikke wind.
Op de dam en tegen de wind op Schouwen gaan m'n gedachten weer uit naar het verschijnsel dikke wind. Zin of onzin? Ron en Ad geloven er heilig in, voor Kees is het altijd dunne wind. Vind zelf toch ook wel dat het 's-winters zwaarder gaat, of ligt dat aan dat pakket kleren en die twee vetrollen. We malen er niet om en proberen toch 30 in het uur te blijven rijden. Ron krijgt het even zwaar naar Bruinisse en Tineke erna, maar even snel wisselen en we kunnen weer recupereren. Gatver, moet er niet aan denken dat ik dit alleen zou moeten doen. Terug gooit Theo de knuppel weer in het hoenderhok en gaat voor de groep rijden. Dat is de kat op het spek binden. Kees, Leon en Jacco reageren direct. Dat is gek, Theo laat z'n eigen terugzakken. Sluit achterin de groep bij Wim, Adrie, Ron, Henk en Tineke en verschijnt zelfs niet op kop. Op de Krammersluis laat ie zich zelfs helemaal uitzakken. Wat is hier aan de hand, is ie kapot, zag er toch niet zo moe uit. Of is hier sprake van één of ander slinks plan. Na de sluis zijn we allemaal weer samen en iedereen kan mee. Tineke zwaait na de Krabbenkreek af naar Tholen. Wij gaan richting onze nieuwe stamcafé. Bij een groot glas bokbier zit ik nog eens diep na te denken over de dikke wind.
woensdag 12 november 2008
Ook even voorstellen,
Mijn naam is Theo van den Berg oorspronkelijk uit H.I.Ambacht en sinds 1995 wonen wij in Sint Annaland.
Met toerfietsen ben ik in 1971 begonnen, mijn eerste fiets was een Peugeot van 12kg met 8 of 10 versnellingen, wollen shirt en broek met een echte zeem die je met uierzalf in moest smeren, anders werd hij keihard.
Inmiddels rij ik op mijn 3e Koga-Miyata een full-carbon van 8,2kg met 20 versnellingen.
Mijn naam is Theo van den Berg oorspronkelijk uit H.I.Ambacht en sinds 1995 wonen wij in Sint Annaland.
Met toerfietsen ben ik in 1971 begonnen, mijn eerste fiets was een Peugeot van 12kg met 8 of 10 versnellingen, wollen shirt en broek met een echte zeem die je met uierzalf in moest smeren, anders werd hij keihard.
Inmiddels rij ik op mijn 3e Koga-Miyata een full-carbon van 8,2kg met 20 versnellingen.
In de omgeving van Ambacht lid geweest van diverse toerclubs, waarvan de bekendste TC Barrhopoort uit Barendrecht en TC De Mol uit Dordrecht.
Met deze clubs heel veel gefietst door vooral de Alblasserwaard en Hoeksewaard.
Bij Barrhopoort hoorde ik bij de vaste groep voorrijders en ook een aantal jaren in het bestuur gezeten, ook was ik betrokken bij het organiseren en uitzetten van de Sterritten, deze waren ±60 a 70km lang, tijdens de rit moest je een stempel(s) halen bij een aan de route gelegen café of sporthal, vervolgens werd je toerboekje bij de club bijgewerkt en afgestempeld.
De ritten van De Mol vertrokken vanaf het eigen parcours gelegen vlakbij de Merwelanden.
In het seizoen werd er de ene week op zaterdag en de andere week op zondag gereden de afstand was zo rond de 150km, gemiddeld reden er tussen de 75 en 125 fietsers mee, de toerclub had toen zo’n 250 leden.
De hoofdsponsor voor de toerafdeling was Hans Anders (van de brillen) deze verzorgde een volledig tenue, tevens reed er met de tochten ook een volgwagen mee.
Met een vast groepje reden wij altijd achteraan de groep, je kan je voorstellen wat dat betekende bij een groep van zo’n honderd man, na iedere bocht was het volle bak om de gaten dicht te rijden, tevens brachten wij de fietsers terug die een lekke band hadden, hiervoor stopte de volgwagen, maar de groep reed op dat moment gewoon door, dit waren wel de leukste stukken.
De bekendste tocht van De Mol is Zwijndrecht – Zwijndrecht (Belgie), hier deden gemiddeld zo’n 250 fietsers aan mee.
Tijdens die jaren kwam ik regelmatig tussen de 10.000 en 12.000 km uit.
In 1995 startte ik op Tholen bij Tandje Bij, later overgestapt naar De Bidon en nu lid van beide toerclubs, dit tot volle tevredenheid van mijn vrouw.In het seizoen dinsdag, woensdag, zaterdag en zondag met de clubs fietsen, bij het ingaan van de wintertijd stopt De Bidon het seizoen, maar Tandje Bij blijft op zaterdagmiddag fietsen, daarnaast probeer ik dan nog zo’n drie a vier uur per week RPM (spinning) te doen.
Met deze clubs heel veel gefietst door vooral de Alblasserwaard en Hoeksewaard.
Bij Barrhopoort hoorde ik bij de vaste groep voorrijders en ook een aantal jaren in het bestuur gezeten, ook was ik betrokken bij het organiseren en uitzetten van de Sterritten, deze waren ±60 a 70km lang, tijdens de rit moest je een stempel(s) halen bij een aan de route gelegen café of sporthal, vervolgens werd je toerboekje bij de club bijgewerkt en afgestempeld.
De ritten van De Mol vertrokken vanaf het eigen parcours gelegen vlakbij de Merwelanden.
In het seizoen werd er de ene week op zaterdag en de andere week op zondag gereden de afstand was zo rond de 150km, gemiddeld reden er tussen de 75 en 125 fietsers mee, de toerclub had toen zo’n 250 leden.
De hoofdsponsor voor de toerafdeling was Hans Anders (van de brillen) deze verzorgde een volledig tenue, tevens reed er met de tochten ook een volgwagen mee.
Met een vast groepje reden wij altijd achteraan de groep, je kan je voorstellen wat dat betekende bij een groep van zo’n honderd man, na iedere bocht was het volle bak om de gaten dicht te rijden, tevens brachten wij de fietsers terug die een lekke band hadden, hiervoor stopte de volgwagen, maar de groep reed op dat moment gewoon door, dit waren wel de leukste stukken.
De bekendste tocht van De Mol is Zwijndrecht – Zwijndrecht (Belgie), hier deden gemiddeld zo’n 250 fietsers aan mee.
Tijdens die jaren kwam ik regelmatig tussen de 10.000 en 12.000 km uit.
In 1995 startte ik op Tholen bij Tandje Bij, later overgestapt naar De Bidon en nu lid van beide toerclubs, dit tot volle tevredenheid van mijn vrouw.In het seizoen dinsdag, woensdag, zaterdag en zondag met de clubs fietsen, bij het ingaan van de wintertijd stopt De Bidon het seizoen, maar Tandje Bij blijft op zaterdagmiddag fietsen, daarnaast probeer ik dan nog zo’n drie a vier uur per week RPM (spinning) te doen.
dinsdag 11 november 2008
Fietsen op en rondom Tholen
Ook maar ns voorstellen, mijn naam is Jacco Paauw en ik woon sinds een kleine 5 jaar in en op Tholen. Ik heb me direct na mijn emigratie bij de secretaris van Tandje Bij aangemeld om lid te worden. In eerste instantie was de groep niet groot, maar in de loop van de jaren is een flinke groep onstaan van plm. 10 fietsers.
Fietsen in Zeeland verschilt niet veel van dat in het Groene Hart, waar mijn roots liggen. Het is net zo vlak en er valt net zo veel neerslag. Wat ik wel eens mis zijn de weilanden en het fietsen in de duinen, maar daar krijg je de rust van Zeeland voor terug. 70 km fietsen zonder één stoplicht tegen te komen is ook prettig. Is ook de reden dat de gemiddelde snelheid in onze toerclub zo hoog is. De wind valt hier ook alles mee, het waait hier slechts 364 dagen per jaar. Wordt je stark van zegt men hier.
Mijn bike is er één uit het mekka van de wielersport, Belgie. Deze Ridley Phaeton heb ik vorig jaar aangeschaft nadat ik het zat was mijn Colnago jaarlijks opnieuw te moeten lakken vanwege allerlei problemen.
Tandje Bij is een ontzettend gezellige club, niet in de laatste plaats omdat er zo gezellig nagepraat wordt in het clublokaal De Zeeuwse Babbelaar. Vandaar ook dat ik vanmiddag maar eens een licht heb gekocht, zodat ik ook in het donker de laatste 10 (!) km naar huis kan fietsen.
Fietsen in Zeeland verschilt niet veel van dat in het Groene Hart, waar mijn roots liggen. Het is net zo vlak en er valt net zo veel neerslag. Wat ik wel eens mis zijn de weilanden en het fietsen in de duinen, maar daar krijg je de rust van Zeeland voor terug. 70 km fietsen zonder één stoplicht tegen te komen is ook prettig. Is ook de reden dat de gemiddelde snelheid in onze toerclub zo hoog is. De wind valt hier ook alles mee, het waait hier slechts 364 dagen per jaar. Wordt je stark van zegt men hier.
Mijn bike is er één uit het mekka van de wielersport, Belgie. Deze Ridley Phaeton heb ik vorig jaar aangeschaft nadat ik het zat was mijn Colnago jaarlijks opnieuw te moeten lakken vanwege allerlei problemen.
Tandje Bij is een ontzettend gezellige club, niet in de laatste plaats omdat er zo gezellig nagepraat wordt in het clublokaal De Zeeuwse Babbelaar. Vandaar ook dat ik vanmiddag maar eens een licht heb gekocht, zodat ik ook in het donker de laatste 10 (!) km naar huis kan fietsen.
Hallo,
Even voorstellen. Mijn naam is Wim Poot en in mijn vrije tijd mag ik zeer graag op m'n racefiets stappen. Mijn geliefde karretje is een Cannondale R1000 die ik bij aanschaf heb ge-upgraded met dura-ace onderdelen.
Pas in 1999 ben ik begonnen met het racefietsen in groepsverband bij Tc de Bidon. Sinds 2 jaar ben ik, na eerst als gastrijder te hebben meegereden, lid geworden van de andere Thoolse club Tandje Bij. Deze club was eerst aan een behoorlijk verval bezig. Nu echter heeft een aantal gelijkgestemde geesten elkaar gevonden en wordt er behoorlijk fanatiek gefietst. Schijnbaar gaat hier een zuigende werking vanuit want de fietsende groep is verdubbeld. Ik mag wel zeggen dat we een echt vriendenclubje aan het worden zijn. Er wordt dan ook regelmatig gezellig nagebabbeld in ons clubhuis "De ZeeuwseBabbelaar". Door ons worden behoorlijk wat toerritten in binnen- en buitenland aangedaan. Maar de hoofdmoot zijn de ritten in het Zeeuwse en Brabantse land. Voor de mensen die dit niet weten, Zeeland is (in mijn ogen) de mooiste fietsprovincie van Nederland. Hier vindt je nog rust, eindeloos gestrekte wegen, lappendekens van akkerbouw en boomgaarden. Verder prachtige kilometers lange dammen en bruggen en niet te vegeten de alom aanwezige zee. Wat je mist aan beklimmingen, waar wij ook niet vies van zijn, wordt gecompenseerd, door de veelvuldige gevechten tegen de wind. Ik hoop andere fietsliefhebbers wat mee te kunnen geven over onze ritten, onze prachtige fietsomgeving en misschien tot ziens bij één van onze ritten.
Even voorstellen. Mijn naam is Wim Poot en in mijn vrije tijd mag ik zeer graag op m'n racefiets stappen. Mijn geliefde karretje is een Cannondale R1000 die ik bij aanschaf heb ge-upgraded met dura-ace onderdelen.
Pas in 1999 ben ik begonnen met het racefietsen in groepsverband bij Tc de Bidon. Sinds 2 jaar ben ik, na eerst als gastrijder te hebben meegereden, lid geworden van de andere Thoolse club Tandje Bij. Deze club was eerst aan een behoorlijk verval bezig. Nu echter heeft een aantal gelijkgestemde geesten elkaar gevonden en wordt er behoorlijk fanatiek gefietst. Schijnbaar gaat hier een zuigende werking vanuit want de fietsende groep is verdubbeld. Ik mag wel zeggen dat we een echt vriendenclubje aan het worden zijn. Er wordt dan ook regelmatig gezellig nagebabbeld in ons clubhuis "De ZeeuwseBabbelaar". Door ons worden behoorlijk wat toerritten in binnen- en buitenland aangedaan. Maar de hoofdmoot zijn de ritten in het Zeeuwse en Brabantse land. Voor de mensen die dit niet weten, Zeeland is (in mijn ogen) de mooiste fietsprovincie van Nederland. Hier vindt je nog rust, eindeloos gestrekte wegen, lappendekens van akkerbouw en boomgaarden. Verder prachtige kilometers lange dammen en bruggen en niet te vegeten de alom aanwezige zee. Wat je mist aan beklimmingen, waar wij ook niet vies van zijn, wordt gecompenseerd, door de veelvuldige gevechten tegen de wind. Ik hoop andere fietsliefhebbers wat mee te kunnen geven over onze ritten, onze prachtige fietsomgeving en misschien tot ziens bij één van onze ritten.
zondag 9 november 2008
Goede omstandigheden op zaterdag 7 november
Er stonden 8 renners van Tandje Bij plus gastrijder Johan vd Boogaart aan het vertrek bij De Zeeuwse Babbelaar.
Wim Poot die normaal nooit zijn mobiel bij zich heeft wordt vlak voor vertrek gebeld, paniek bij de overige leden, want dat kan alleen maar Anita de vrouw van Wim zijn om hem terug te roepen zijn werk in huis af te maken, gelukkig was het Jacco Paauw die vanuit Tholen belde om toch mee te fietsen.
Na 200 meter gefietst te hebben kwam Henk Westerlaken er achter zijn zonnenbril te zijn vergeten en ja zonder die bril kan je in november niet fietsen.
Nadat de groep sociaal op Henk gewacht had, ging deze op het fietspad richting Poortvliet met 35 km/pu op kop rijden, dit werd hem dan ook niet in dank afgenomen.
Nadat de rust was weergekeerd sloot Jacco bij Scherpenisse bij de groep aan.
Via Nieuw Vossemeer waar Ton Keller een RPM collega van Theo aansloot, werd er richting Bergen op Zoom gekoerst.
Ondanks een fikse tegenwind werd het tempo zo rond de 32km/pu gehouden, via Ossendrecht ging het weer naar de Oesterdam.
Zoals altijd gaat er dan bij Kees Lindhout een knop om en weg was hij.
Het tempo van de groep werd door Henk Westerlaken en Leon Andriesse strak op 40km/pu gehouden, Kees was toen al redelijk uitgelopen. Johan vd Bogaart dacht goede benen te hebben en waagde de sprong, maar hij kon het gat niet dichtrijden.
Op dat moment ging ik op kop rijden en voerde het tempo op naar 50km/pu, in de veronderstelling dat heel de groep mee was trok ik flink door, maar na tijdje kwam ik er achter dat alleen Leon in mijn wiel zat, dat viel wel tegen maar ja stoppen is ook niets dus blijven doortrekken, bij het stuk waar altijd de surfers actief zijn was er eerst iemand bezig zijn auto op het gemak aan het keren waardoor er flink geremd moest worden, na weer op te gang zijn kwam er een kite-surfer met zijn vlieger het fietspad oplopen, weer in de ankers, gelukkig nam Leon toen het tempo over dat boven de 50km/pu bleef.
Wetende dat na de beruchte bocht naar links de wind meestal flink tegenstaat riep ik naar Leon het tempo wat terug te nemen om nog wat over te houden, de tegenwind was niet zoals verwacht en we konden het tempo rond de 40km/pu houden waarmee we Johan inhaalden, deze kon echter niet in het wiel blijven.
Achter ons was Ton Keller met Wim Poot, Hans Keur en Adrie v/d Ree en Ron v/d Graaf aan een inhaal race begonnen, jammer genoeg kon niemand zijn wiel houden zodat Ton alleen bij ons aansloot, Ton moest eerst op adem komen, maar Leon en ik begonnen na ongeveer 8km met 50 per uur de benen ook te voelen, maar voor ons reed nog steeds Kees Lindhout, dus het tempo maar weer opvoeren niet om te winnen, maar alleen maar om te weten dat Kees dan aan het foeteren is.
In een flink tempo naar Annie die vandaag in de Babbelaar voor de drankjes zorgde welke na 74km met 32.4km/pu gemiddeld wel verdiend waren.
Aan tafel met de nodige versnaperingen op, ging het natuurlijk over de huidige financiele crisis en hoeveel geld we wel niet aan het verliezen waren op de beurs.
Na gezamelijk de pot weer gevuld te hebben zodat de rekening betaald kon worden weer met Kees naar Sint Annaland.
Volgende week eerst goede verlichting regelen, want we worden echt niet gezien door tegemoetkomende auto's met groot licht op.
Wim Poot die normaal nooit zijn mobiel bij zich heeft wordt vlak voor vertrek gebeld, paniek bij de overige leden, want dat kan alleen maar Anita de vrouw van Wim zijn om hem terug te roepen zijn werk in huis af te maken, gelukkig was het Jacco Paauw die vanuit Tholen belde om toch mee te fietsen.
Na 200 meter gefietst te hebben kwam Henk Westerlaken er achter zijn zonnenbril te zijn vergeten en ja zonder die bril kan je in november niet fietsen.
Nadat de groep sociaal op Henk gewacht had, ging deze op het fietspad richting Poortvliet met 35 km/pu op kop rijden, dit werd hem dan ook niet in dank afgenomen.
Nadat de rust was weergekeerd sloot Jacco bij Scherpenisse bij de groep aan.
Via Nieuw Vossemeer waar Ton Keller een RPM collega van Theo aansloot, werd er richting Bergen op Zoom gekoerst.
Ondanks een fikse tegenwind werd het tempo zo rond de 32km/pu gehouden, via Ossendrecht ging het weer naar de Oesterdam.
Zoals altijd gaat er dan bij Kees Lindhout een knop om en weg was hij.
Het tempo van de groep werd door Henk Westerlaken en Leon Andriesse strak op 40km/pu gehouden, Kees was toen al redelijk uitgelopen. Johan vd Bogaart dacht goede benen te hebben en waagde de sprong, maar hij kon het gat niet dichtrijden.
Op dat moment ging ik op kop rijden en voerde het tempo op naar 50km/pu, in de veronderstelling dat heel de groep mee was trok ik flink door, maar na tijdje kwam ik er achter dat alleen Leon in mijn wiel zat, dat viel wel tegen maar ja stoppen is ook niets dus blijven doortrekken, bij het stuk waar altijd de surfers actief zijn was er eerst iemand bezig zijn auto op het gemak aan het keren waardoor er flink geremd moest worden, na weer op te gang zijn kwam er een kite-surfer met zijn vlieger het fietspad oplopen, weer in de ankers, gelukkig nam Leon toen het tempo over dat boven de 50km/pu bleef.
Wetende dat na de beruchte bocht naar links de wind meestal flink tegenstaat riep ik naar Leon het tempo wat terug te nemen om nog wat over te houden, de tegenwind was niet zoals verwacht en we konden het tempo rond de 40km/pu houden waarmee we Johan inhaalden, deze kon echter niet in het wiel blijven.
Achter ons was Ton Keller met Wim Poot, Hans Keur en Adrie v/d Ree en Ron v/d Graaf aan een inhaal race begonnen, jammer genoeg kon niemand zijn wiel houden zodat Ton alleen bij ons aansloot, Ton moest eerst op adem komen, maar Leon en ik begonnen na ongeveer 8km met 50 per uur de benen ook te voelen, maar voor ons reed nog steeds Kees Lindhout, dus het tempo maar weer opvoeren niet om te winnen, maar alleen maar om te weten dat Kees dan aan het foeteren is.
In een flink tempo naar Annie die vandaag in de Babbelaar voor de drankjes zorgde welke na 74km met 32.4km/pu gemiddeld wel verdiend waren.
Aan tafel met de nodige versnaperingen op, ging het natuurlijk over de huidige financiele crisis en hoeveel geld we wel niet aan het verliezen waren op de beurs.
Na gezamelijk de pot weer gevuld te hebben zodat de rekening betaald kon worden weer met Kees naar Sint Annaland.
Volgende week eerst goede verlichting regelen, want we worden echt niet gezien door tegemoetkomende auto's met groot licht op.
Zware rit op zaterdag 1 november
Zaterdag hoefde ik gelukkig niet te werken, maar het weer was niet echt uitnodigend om te gaan fietsen.
Na het gebruikelijke e-mail verkeer stonden Kees Lindhout, Wim Poot en mijn persoontje bij De Zeeuwse Babbelaar in Sint Maartensdijk.
Na enig overleg besloten we via Tholen, Bergen op Zoom via de Oesterdam terug, ons rondje te rijden.
Richting Tholen volle bak wind en regen tegen, het eerste plan laten varen en voor Tholen rechtsaf naar de Oesterdam.
Op de dam hadden we de wind schuin opzij, niet mee, maar ook niet echt tegen, aan het einde van de dam linksaf richting Ossendrecht waar de wind vol op kop kwam, Wim moest daar het kopwerk aan Kees en Theo overlaten.
Bij Ossendrecht gelukkig links af en geen last meer van de wind, de regen was inmiddels ook opgehouden, via de bekende wegen door het bos weer terug naar Tholen, waar het tempo door Kees en Wim (die zijn benen weer terug had gevonden) boven de 35 km/pu gebracht werd.
Om ze te sparen ben ik even met 43 km/pu op kop gaan rijden, wat me later op weg naar huis nog opbrak.
Na 65 zware kilometers in de Zeeuwse Babbelaar eerst maar een bakje koffie genomen om wat op warmen, maar daarna toch maar een biertje. Ondertussen was op de vloer wel te zien dat we regen gehad hadden, er had zich een behoorlijke plas water onder onze voeten gevormd.
Na een poosje kregen we het toch wel koud en gingen we huiswaarts, op dat moment was het natuurlijk ook weer gaan regenen, de kou was dusdanig in mijn spieren geslagen dat ik na een paar kilometer al kapot zat en niet anders kon dan bij Kees in het wiel gaan zitten, deze heeft mij dan ook keurig naar Sint Annaland geloodst.
Na het gebruikelijke e-mail verkeer stonden Kees Lindhout, Wim Poot en mijn persoontje bij De Zeeuwse Babbelaar in Sint Maartensdijk.
Na enig overleg besloten we via Tholen, Bergen op Zoom via de Oesterdam terug, ons rondje te rijden.
Richting Tholen volle bak wind en regen tegen, het eerste plan laten varen en voor Tholen rechtsaf naar de Oesterdam.
Op de dam hadden we de wind schuin opzij, niet mee, maar ook niet echt tegen, aan het einde van de dam linksaf richting Ossendrecht waar de wind vol op kop kwam, Wim moest daar het kopwerk aan Kees en Theo overlaten.
Bij Ossendrecht gelukkig links af en geen last meer van de wind, de regen was inmiddels ook opgehouden, via de bekende wegen door het bos weer terug naar Tholen, waar het tempo door Kees en Wim (die zijn benen weer terug had gevonden) boven de 35 km/pu gebracht werd.
Om ze te sparen ben ik even met 43 km/pu op kop gaan rijden, wat me later op weg naar huis nog opbrak.
Na 65 zware kilometers in de Zeeuwse Babbelaar eerst maar een bakje koffie genomen om wat op warmen, maar daarna toch maar een biertje. Ondertussen was op de vloer wel te zien dat we regen gehad hadden, er had zich een behoorlijke plas water onder onze voeten gevormd.
Na een poosje kregen we het toch wel koud en gingen we huiswaarts, op dat moment was het natuurlijk ook weer gaan regenen, de kou was dusdanig in mijn spieren geslagen dat ik na een paar kilometer al kapot zat en niet anders kon dan bij Kees in het wiel gaan zitten, deze heeft mij dan ook keurig naar Sint Annaland geloodst.
Abonneren op:
Posts (Atom)