Op het scherpst van de snede

Op speciaal verzoek van de mannen nog maar eens een ritverslag annex stukje. M'n schrijversvrienden leveren vaak ook pittige of vermakelijke stukjes aan, dus ben ook wel eens benieuwd naar hun belevenissen. Hoorde van Jacco dat ie vorige week op de Krammersluis extra z'n best had gedaan om vermeld te worden in de blog. Daarmee was gelijk het raadsel van z'n onverwachte overname voor Kees en mij opgelost. Oh ja, moest ook nog even Mas vermelden, is vorige week schijnbaar in het wiel van Ron boven gekomen op de Krammersluis. Viel waarschijnlijk net in de blinde hoek van m'n achteruitkijkspiegel. Goed gedaan Mas, nu volgende keer nog een keertje overnemen, is breed genoeg daar, dus bang hoef je niet te zijn.

Ons geluk blijft maar voortduren. Ook deze week weer prima omstandigheden en 14 man aan de start. Kosta heeft de smaak ook te pakken en is er voor de derde keer bij. Met een zuidwestenwindje vertekken we via de Scherpenissepolder richting Tholen. Het tempo ligt er met een schuin rugwindje direct stevig op. Hoor wel wat gemor, maar iedereen volgt. Via de Schansbaan gaat het richting bos om vervolgens via wat slingers richting Huijbergen te koersen. Dat betekent aardig wat draaien, keren en smalle paden. Ingehouden wordt er niet of nauwelijks. Vooraan wordt er vol doorgetrokken, ook na de bochten. Zie achter me regelmatig gaten vallen, die iedere keer groter worden. Theo, die z'n zakken toch al vol had van dat gesnok, en Ron offeren zich op en gaan achterin rijden. Op de smallere stukken kunnen ze nu een tweede waaier vormen en na de bochten nemen ze het kopwerk waar. Voor Huijbergen wordt het te erg. Zie dat er serieuze gaten vallen. We zijn toch echt met één groep weg en niet met meerdere. Spurt naar voren om te zeggen dat het na de bochten rustiger moet omdat we in stukken vallen. Er wordt geluisterd, wist niet dat ik nog zo'n gezag had, en we worden weer één geheel. Achter Huijbergen wat draaitjes en we zitten op de steentjes bij de vliegbasis. Ken dit stuk goed van het ATB-en. Weet dat het, zeker met wat tegenwind, een kuitenbuiter is, want het loopt voor geen meter. Henri die vandaag goed is, rijdt naast me op kop en begint vreemde grimassen te trekken. Na het wisselen krijgt ook Jacco het zwaar. Voel me eigen zelf nog lekker, dat geeft zelfvertrouwen. Krijg zelfs al optimistische visioenen over de kasseienstroken in België verder in dit seizoen. Allez Wimmeke niet dagdromen, dat is nog wel erg ver weg. Over het fietspad richting Oesterdam is het hard werken. De aangetrokken wind blaast ons stevig in de snuit. Ondanks de zware omstandigheden rijden er toch nog tien man mee aan kop. Ik weet genoeg, iedereen heeft er zin an voor de dam.

Omstandigheden voor de dam zijn lastig. Zijwind mee, maar na de bocht zullen we er toch op gaan draaien. Aanvankelijk  wordt er in een vrij rustig tempo gestart. Ook Kees blijft in de groep. Na een paar versnellingen gaat de snelheid richting 38 km/u. De groep valt in stukken. Met het verhogen van de snelheid gaat iedereen meer voor zichzelf rijden. In de waaier is geen plek voor 14 man. Ron en Theo nemen de tweede waaier op sleeptouw. Zit zelf nog in de eerste groep die onverwacht groot is. We rijden nog steeds met negen man. Word achteraan helemaal op het kantje gezet door Ad. Later hoor ik van hem dat ie hier op het scherp van de snede rijdt. Dat betekent in amateurtaal zo goed mogelijk in het zogje en de rest heeft pech.  Maakt het er niet makkelijker op, pak op de kant behoorlijk wat wind en kan ook niet naar voren om mee te draaien, wat in deze omstandigheden eigenlijk lekkerder is. Broer Hans zit nog achter me. Als Ad bij de Speelmanplaten naar voren stuift om aan de boom te schudden moet ie lossen en sluit aan bij Kosta die er ook nog was. Ad en Kees draaien een hoog tempo op kop. Maar vandaag zijn er veel sterke mensen. Adrie, Henk, Keurtje en Moi zijn ook nog volop in de race. Zie toch dat er gaatjes vallen, als Kees naar Ad zwaait dat ie moet overnemen, schiet ik door de gaten heen naar voren en gooi het tempo omhoog. Adrie kent me goed en zit in m'n wiel. De rest is verrast door de tempoversnelling en kan niet volgen. Kees maakt ook kennis met Ad z'n scherpst op de snede, wordt op zijn beurt in de kant geparkeerd en houdt het voor gezien. Adrie lost in m'n wiel en ik ben alleen. Kan het zowat niet geloven, dat geeft toch wel een gevoel van euforie. Op de tanden bijten en door pompen tot aan de sluis. Na me komt Henk aan die vandaag ook in goede doen is. Als de tweede groep aan komt hoor ik dat Jacco een kleine inzinking heeft gehad en dat Mas bij hem is gebleven. Geen schande want Jacco deed tot op het laatste viaduct tegenwind nog volop z'n kopwerk. Misschien net iets teveel gegeven.

Na de Oesterdam gaan Kees en Ad weer vrolijk door met een hoog tempo op kop. Besluit te wisselen, want het tempo ligt zo hoog dat de mensen amper aan kunnen sluiten. Weet niet wat Ad mankeert, hij is vandaag wel erg op het scherpst van de snede. Op de Poortvlietse dijk gooit ie op kop het tempo omhoog naar 37 km/u. Adrie naast hem moet er gelijk af. De groep breekt in stukken. Met de wind van links kan meer als de helft niet volgen. Dat is toch geen afspraak. De eindsprint is pas vanaf Scherpenisse. Hoor later van Hans dat achter ons Ron bergen werk verzet en eigenhandig op kop de tweede groep naar Smerdiek loost. Een groot compliment voor Ron die vandaag niet alleen bergen werk heeft verzet, maar ook nog eens zeer sociaal heeft gereden. Op kop wordt intussen het tempo wel geminderd, maar de gaten zijn inmiddels veel te groot. Bij de rotonde van Scherpenisse krijg ik van Kees een groot compliment. Hij zwaait me naar voren, zodat ie me in de gaten kan houden. Dat is een teken dat ik echt weer op de weg terug ben. Dus ga ik er nog maar eens aan trekken. Gelukkig heb ik ook nog vrienden. Daar komt Adrie voorbij om nog even over te nemen. Ook Theo komt er over heen, die was dus ook nog aangesloten. Kees gaat er nog één keer overheen voor een laatste sprint. Samen rijden we naar de meet.

Zie bij café Smerdiek dat het gemiddelde lager lag als vorige week. Niet echt vreemd want de ronde was veel lastiger. Gevoelsmatig is er echter veel harder gereden. Theo zegt dat ie niet naar het gemiddelde kijkt omdat het niet belangrijk is. Ik wel, ben dol op cijfertjes, niet omdat het persé harder of zachter moet, maar omdat het aangeeft hoe er is gereden. Kees v.d. B. komt ook nog binnenvallen in Tandje Bij outfit. Heeft in z'n eentje een rondje van 45 km gereden. Goed gedaan, volhouden Kees. Hans weet nog een reactie los te krijgen bij andere Kees over de vermeende te vroege vorm. Had ie eigenlijk al verwacht na z'n stukje. Nou als we dat mogen geloven gaat er nog wat komen. Trouwens mannen reageren mag altijd, wel leuk om reacties te lezen. Even een account aanmaken en je bent er klaar voor. Kees gooit nog een balletje op over de ritafstand, die zou nu korter zijn als vorig jaar. Jacco zoekt het thuis gelijk na en inderdaad we hebben gemiddeld een iets kortere afstand gereden. Moet bekennen dat ik het zelf ook heb nagekeken, we hebben tot nu toe 45 km minder gereden als vorig jaar. Die slechte Kees toch, je zegt voor je eigen wel dat het er niet zoveel toe doet, maar toch ga je het natuurlijk nakijken. Er zijn denk ik meer mensen die een beetje op het scherp van de snede zijn.