No pain, no gain

Vandaag de dammentocht op het programma. Verwachte opkomst laag. Ron en Jacco huisarrest van de vrouwtjes, Theo en Adrie op vakantie. Zelf kan ik natuurlijk. In Rome is het vrouwtje zo verwend dat ik nu weer alles mag. Bij café Smerdiek toch acht man. Naast het verwachtte zestal ook Leen en gastrijder Martin, die voor de eerste keer zo'n afstand gaat rijden. Theo heeft moeite met het idee dat ie op vakantie moet en staat ons met een verdrietig gezicht uit te zwaaien.

De eerste 30 km draait iedereen, op Martin na, mee aan kop. Hierna moeten we met vier man het werk doen. De wind is wel niet zo hard, maar met tegenwind en rijwind blijft het toch werken en het tempo is stevig. De benen voelen of iemand de bovenkant heeft bewerkt met een moker. De trap op- en aflopen was de afgelopen twee dagen een pijnlijke excersitie. Had besloten na de vakantie wat veelzijdiger te trainen, goed voor hart en bloedvaten. Donderdag had ik daarom een, dacht ik, bescheiden looptraning ingepland. Was te overmoedig, zelfs iemand die veel reserve houdt overkomt dat. Koos een afstand die niet in overeenstemming was met de loopconditie van de spieren. Had het wel kunnen weten, Kees heeft me genoeg tips gegeven. Maar de komende weken even doorbijten, want je weet het jongens, no pain, no gain. Dacht met het fietsen hier geen last van te hebben, maar dat viel nogal tegen. Kees en Leon trokken er behoorlijk aan, Henk en mijn persoon deden ook ons best om mee te doen. Achter Wissekerke hield ik het maar even voor gezien. Tegen de wind 36 km/u vonden de zere benen nogal vervelend. Schijnbaar vonden andere mensen in de groep het ook nogal vervelend, zodat het tempo weer wat werd bijgesteld. Kon dus gewoon m'n kopwerk weer gaan doen. Kwam goed uit, want drie kopmannen is niet zo praktisch voor een groep mensen in de achterhoede.

Na de Stormvloedkering kwamen we weer goed op de wind. De stop lag dit keer vrij ver weg. Op 110 km in Brouwershaven. Terrasjes zagen er goed uit. Maar allemachtig die bediening, wat een dombo's. Moeten maar snel Merel of Sharon eens langssturen om die twee apatische, slome mannen bij te scholen. Maar ok nadat ie het vier keer was wezen vragen kwam de bestelling toch nog compleet af en de appeltaart was lekker. Alleen binnen was er een steile trap richting wc en daar zat ik nou net niet op te wachten. Kees zag me naar beneden strompelen en stond me lieflijk uit te lachen. Op de fiets gingen we, nadat we Henri beloofd hadden het rustig aan te doen, er als vanouds vandoor. Dat ging goed tot Bruinisse toen was bij Henri de batterij echt leeg. Kees liet op de Krammer nog even zien hoe het moet en schudde Leon achteloos los. Misschien dat Leon daarom opmerkte dat ie last had van z'n rug, volgens eigen zeggen door gebrek aan ruggegraat. Op de Philipsdam en Krabbenkreek ging het met een goede dertig naar huis. Henri zag sterretje en kon echt niet meer. Martin deed het deze eerste keer prima en reed tot het eind van de Krabbenkreek probleemloos mee, knappe prestatie. Na 155 km weer terug in café Smerdiek, gemiddeldes ga ik niet noemen, want anders wil Jacco ons woensdag misschien weer meenemen richting Steenbergen. Dat moeten we ten koste van alles vermijden. Volgende week voor het goede doel op stap, ben benieuwd hoeveel mensen er daadwerkelijk komen opdagen.

Mijn kans niet gegrepen

Net als vorige week scheen de regen roet in het eten te gooien voor de op stapel zijnde snelheidstijdrit van TC de Bidon, maar de weergoden waren ons gunstig gezind en na achten klaarde het wat op met wat zon maar ook de wind nam toe, dat is gunstig voor wat betreft het snelle drogen van het wegdek maar minder om er tegenin te rijden.
Vooraf het parcours nog gereden en bij enkele bochten was voorzichtigheid geboden vanwege de stukken slik die er lagen, dus niet volle bak erdoor. Ron beet de spits af gevolgd door nog 10 leden die om de minuut weggestuurd werden door An die hulp kreeg van Hans Poot en schrijfster Colinda. Wegens het afwezig zijn van Wim had ik een kleine kans dit jaar op het hoogste plekje op het podium te komen daar Theo de laatste week niet geheel topfit was. Nu blijkt dat een niet geheel fitte Theo ook nog niet te verslaan is echter was het verschil minder als vorig jaar, Theo werd op 18.40 geklokt wat tov 2008 liefst 56 sec langzamer is en ikzelf reed 18.55 wat 7 sec langzamer is als vorig jaar. Denk dat ik het tegenwind afgelegd heb tegen Theo want die kan een partijtje stoempen tegen wind en die was er zeker tot aan de Stoofweg.
Mogelijk dat ik de aanmoedigingen van Kees heb gemist en daardoor niet tot een supertijd ben gekomen. Maar volgend jaar weer een kans.

Geen tijdrit voor mij dit jaar

De gedrevenheid die in het naaste verleden er voor zorgde dat de snelheidstijdrit van de Bidon me weken van tevoren stevig bezig hield is grotendeels verdwenen. Grote animator Arie Bijl is gestopt en mijn honger is, lijkt het, wat gestild. Maar toch, als het moment nadert begint het altijd weer te kriebelen en niet alleen bij mij.

Speciale voorbereidingen zijn er niet geweest dit jaar. Wel hebben we dit jaar goed gefietst en zijn we aan elkaar gewaagd. De weersvooruitzichten voor zondag, weinig wind , zijn vooral voor mij en Adrie gunstig. Fanatisme is altijd in me aanwezig, dus besluit ik zaterdag een beetje rustig aan te doen. M'n concurrenten en top drie verwacht ik dit jaar in eigen kamp. Theo is voor mij licht favoriet en ook Adrie rijdt een heel sterk seizoen. De onderlinge krachtsverschillen zijn klein en dat maakt het spannend. Adrie krijgt zowel van Theo als mij nog de nodige tips, want we gunnen het elkaar wel.

Jacco heeft voor de zaterdag een aardig rondje uitgestippeld. Onder een stralend zonnetje en met niet al te veel wind rijden we richting Nispen. Er wordt een lekker tempo gedraaid en iedereen draait goed mee. Dan een vreemd verschijnsel. Theo laat na de bochten en bij versnellingen gaten vallen. Nou kan Wim af en toe wel is een tikje humeurig zijn, maar onze Theo kan af en toe wel eens een tikje dwars zijn. Denk dus dat Theo zich in het kader van de tijdrit op zijn manier wat wil sparen. Als er bij Huijbergen een behoorlijk groot gat ontstaat toch maar eens informeren. Theo heeft last van een blessure die van z'n bovenbeen richting bil is verhuist en hem danig parten speelt. Dat is nou eens slechte timing. In de groep is er enig scepsis, want we weten allemaal wat het fanatisme rond de tijdrit met ons doet. Heb zelf meer geloof in de mens. Zie aan de gezichten die Theo trekt dat het niet voor de lol is. Op de Oesterdam kriebelt het stevig. Zou graag met Henk en Kees meegaan, maar zo'n inspanning is geen kattenpies. Daar zou ik zeker last van hebben met de tijdrit. Geen of weinig wind betekent geen voordeel van een lekkere meewind en dus behoorlijk werken. Omdat er dit keer niet gesleurd wordt rijden we met een compleet groepje. Jacco, altijd een hekel aan die tempoversnellingen op de dam, Hans, en Jacqueline draaien nu ook lekker mee. Theo moet echter definitief lossen en wil zelfs niet dat Ron bij hem blijft. Komt nog wel even een pilsje drinken, maar is duidelijk helemaal uit z'n doen en vertrekt snel.

En dan, de zondagmorgen. Om acht uur hoor ik, voor mij volkomen onverwacht, de regen kletteren. Onze weersdeskundigen zaten er op de vrijdag en zaterdagmorgen volledig naast. Alle poeha en kriebels voor niets. Was ik nou maar lekker met Kees en Henk meegegaan op de dam. Volgende week heerlijk in Rome, dus dan kunnen Adrie en een misschien herstelde Theo het samen uitvechten.

Tegen de wind stoempen in....Zeeland

In de mooiste provincie van Nederland stond, zoals gewoonlijk, weer een stevige puist wind. Voor Tandje Bij mannen is dat een normaal verschijnsel. Van deze fantastische opleidingsfaciliteiten heeft zelfs Jacco in het verre Limburg kunnen profiteren. Weten de Gasunie mannen ook weer hoe je tegen de wind in moet fietsen.

Het rondje Zeelandbrug zat er niet in, want in de avonduren waren er feestelijke verplichtingen. Heen gelijk volle bak tegen, niet altijd even lekker op de koude spieren. Ron z'n windlijstje klopte niet. Met ongeveer windkracht 5 was Ron gewoon aanwezig, hetgeen op prijs gesteld werd. Zelfs z'n windzalfje was ie vergeten. Had ik wel even willen gebruiken, aangezien ik nou toch ook wel wat jeuk kreeg. Van Theo had ik deze keer de eer van routeplanner gekregen. Had na twee blikken op m'n kaart gekozen voor een rondje Schouwen. Tot net voorbij Ouwerkerk en dan terug. Lekkere brede wegen en goed schoon. Met 10 man (waarvan 1 vrouw met ballen), die in het begin allemaal meedraaide, werd het werk goed verdeeld. Achter Nieuwerkerk wist ik de groep de verkeerde kant op te sturen en draaide we een dubbel rondje. Alles om aan de kilometers te komen hé. Viel me eerlijk gezegd niet tegen dat ik voor de rest de weg wist te vinden. Met de wind tegen werden we zowat uit ons jasje geblazen. Hans en Henri hadden zich intussen wijselijk laten terugzakken. Tineke beukte in haar bekende stijl gewoon vol mee op kop. Vanaf de Philipsdam was de wind weer schuin mee. Kees had na de Alpen geen probleem met de Krammersluis. Theo slaagde er niet in een meter dichterbij te komen. Ron sleurde weer stevig door de sluis op. Pakte Henk terug en was voor mij een prachtig lanceerplatform om naar Theo toe te rijden. Op de Krabbenkreek vlogen de snelheden ruim boven de veertig en werd er nog even gedemareerd. Adrie was te gretig en ging te snel over Kees heen, anders zou de coupe gelukt zijn. Nu pikte Kees aan en maakte het lachend af. Kees is intussen ook aangestoken met het Alpenvirus. Klimmen voor hem natuurlijk geweldig, afdalen minder. Zeker niet na een zwaar ongeval in hun groep waarbij iemand in een afdaling een dwarslaesie opliep. Na 87 kilometers weer terug met altijd nog een gemiddelde van 32 km/u. We beginnen er een patent op te krijgen.

Na het huwelijksfeestje van de zaterdag zondag toch nog maar gaan fietsen met de Bidon. De wind was wel een stukje minder maar zeker niet weg. Over de Oesterdam vertrokken en dat was tegenwind. Die gekke Theo ging er gelijk vandoor. Wij pasten nog even, geen zin. Na het eerste hek ging Adrie ook, dus dan toch maar mee. Theo was echt ver weg, dus dat leek kansloos. Maar ook Theo deed het tegen de wind wat rustiger (en verwachtte ons niet meer), zodat we gezamelijk het gat dichtreden. Die Adrie is een beest en ging na de aansluiting vol gas door tot aan het eind, dat beloofd wat voor volgende week. Voor de Thoolse brug had ik Adrie instructies gegeven in m'n wiel te blijven, zodat ie met Theo het tweegevecht in de laatste meters kon aangaan. Wat denk je, Theo die normaal altijd als eerste wegspurt was er niet bij. Dan maar samen met Adrie doorgepeerd tot aan het eind. Laatste stukje ging wat rustiger dus toen had ik mooi nog even tijd om na te denken over speedgroep de dansmariekes. Wordt vervolgd.

Tegen de wind stoempen in.....Limburg

Gisteren weer eens vreemd gegaan door mee te fietsen met de tweede club waarvan in lid ben. Buurman Ies zo gek gekregen om ook eens mee te gaan, deze had naar eigen zeggen al zeer veel kilometers gemaakt in Frankrijk, dus dat werd een peuleschilletje.

Al direct na de start in Schinnen bleek het vlakke stuk niet echt vlak te zijn en vlogen er diverse mensen vanaf. Dus gestopt om toch maar twee groepen te formeren, waarbij de buurman zichzelf nogmaals overschatte door met groep 1 mee te gaan. Na 3 km bleek hij onvindbaar en volgens mijn collega was hij afgezakt naar groep 2. Prima dan, volle bak vooruit, lekker tegen de wind in stoempen in het Limburgse land. Het leek Zeeland wel, alleen dan mooier. Via Klimmen richting de Keutenberg, daarvandaan naar Eijsden en Mesch, om langs de grens oostwaarts te rijden richting de start van de MH2D. Na 70 km een stop gemaakt in Slenaken, waar de buurman al stond te wachten. Groep 2 was hij nooit tegengekomen, wel de volgwagen, die hem naar de tussenstop dirigeerde. Collega Frans zijn vooroordeel over die luidruchtige westerlingen werd weer eens bevestigd (helaas).

Na de (frisse) stop liep een ieder te rillen van de kou, maar bovenop de Loorberg was de kou uit de lichamen verdreven. Mede-routeleider Gerard dacht de groep naar Teuven te leiden, maar werd teruggefloten, omdat de route toch echt via de afdaling van de Koning van Spanje naar de Gulperberg moest. Verder naar de Schweiberg, de Camerig en het Vijlenerbos. Terug in Partij nog even op slinkse wijze de Kruisberg voor de Eijserbosweg geplakt, wat door de collega's niet in dank werd afgenomen. Ze moeten niet zeuren, want Jacco zelf kwam als laatste boven, net na de bij ons bekende Jan Makaaij (78 jaar inmiddels). Via Voerendaal terug naar Schinnen, waar een heerlijke barbeque klaar stond. Dat bevalt eigenlijk prima, die tochten met weinig deelnemers, de thuisblijvers betalen dan (h)eerlijk mee aan onze maaltijd. Buurman Ies was met twee andere deelnemers een alternatieve route gaan rijden en blufte er alweer lustig op los. Op die leeftijd leer je niet meer van je fouten......

Ondanks de motregen in het laatste uur was dit voor mij de (tot nu toe) mooiste tocht bij de Gasunie WTC.

Soms valt het mee

Woensdag, jun 03
Lokale tijd 18h 19h 20h 21h
Windrichting nnw nnw nnw nnw
Windsnelheid (Bft) 4 4 4 4

Met zes man aan de start waaronder Martin Begthel en donkere wolken die op de buienradar niet te zien waren.

In eerste instantie werd geopperd het rondje Flupland weer te fietsen, maar Wim Poot zijn gezicht nam gelijk de zelfde vorm aan als de donkere wolken, alleen nu met onweer, Wim vind Flupland een beetje saai, en een ietsje pietje humeurige Wim kennen we inmiddels ook.
Dus snel haaks-om richting de Oesterdam, lekker voor de wind weg en met een lachende Wim is het beter fietsen.
Mas durfde ook op kop mee te draaien, Kees L. was er tenslote niet bij om hem terecht te wijzen.
Martin deed ook zijn kopwerk en moest zelfs in toom gehouden worden, Mas en Ron trouwens ook, doseren is nog steeds niet makkelijk.
Vanaf de dam linksaf richting Ossendrecht viel de wind eigenlijk al niet tegen, zonder echte problemen kon de 34p/u aangehouden worden.
Het stukje met de klinkers is altijd waardeloos, maar gelukkig reed ik op kop en dat is daar volgens mij de beste plek om te rijden.
De betonplaten omhoog ging ook goed, met Martin naast mij de 34p/u aangehouden, jammer genoeg maar verwacht, moest Martin hiervoor tol gaan betalen.
Door het bos rijdend kreeg ik toch het idee dat de wind wat was gaan liggen en het richting Tholen wel eens mee kon vallen, Wim was het hier absoluut niet mee eens, de polder zou het wel laten voelen!
Laten we het er op houden dat het nog wel een ietse pietsje waaide waardoor het tempo redelijk gehouden kon worden, bij de Woonboulevard nog een stukje richting Stalland, waar de wind nog een iete pietsje meer tegen stond, waar sociaal als ik ben dat stukje maar op kop bleef rijden, jammer genoeg krijg je dan te horen dat je tegenwind harder rijdt dan voor de wind, maar volgens mij heeft dat nu juist met doseren te maken.
Na 67km met 32 gemiddeld weer terug bij café Smerdiek, gelijk even ons fietsenrek getest met Mas zijn fiets, deze hangt prima aan de remgrepen, je kan zo zelfs de fiets een beurt geven, toen ik dat zei stond Merel inmiddels ook buiten en vond zo'n beurt ook wel interessant.
Met Adrie nog even naar binnen voor een biertje, maar de nachtdiensten bij de sigaretten fabriek eisen blijkbaar zijn tol, want met helm, handschoenen en bril in de hand stond Adrie buiten, maar de Pinarello stond nog steeds binnen, ach een kleinigheidje heb je allemaal wel eens.

Tegennatuurlijke verschijnselen

Dinsdag na een lange afwezigheid een prima ritje gereden bij de Bidon. Club is gegroeid tijdens (of dankzij?) mijn afwezigheid. Drie nieuwe gezichten, waarvan 1 jong talent. Hans had me al gewaarschuwd voor de snelheid van de jongeling, nadat ie zelf in de einddemarrage ten onder ging. Kevin stond op de Krabbenkreek al te trappelen om te "sprinten". Samen met compadre Adrie, in bloedvorm en top drie favoriet voor de tijdrit voor mij, vormden we een goed koppel. Dat werd onze jongeling teveel en na 5km brak het lijntje. Volgens Ron helemaal verkeerd, volgens ons prima, een beetje respect voor de oudjes,  kan geen kwaad. Over een paar weekjes houden we 'm misschien al niet meer bij. Hij was er ieder geval niet zuur over.

Na mijn ietwat chagrijnige kop besloot Theo woensdag de route te verleggen van Flupland naar rondje Oesterdam. De wind was ons gunstig gezind en er werd keurig gereden. In een iets rustiger tempo draait Mas probleemloos mee op kop. Theo wil van de wind het tempo graag temperen, omdat er ook nog tegenwind komt. Een ietwat tegennatuurlijk verschijnsel. Theo wil tegenwind namelijk net zo hard of harder fietsen als van de wind en probeert dat ook in de praktijk te brengen. Dat was terug dus iets meer aanpoten, maar iedereen kwam op het laatste sprintje na goed mee. Ben razend nieuwsgierig hoe het Kees vergaat in de Alpen. Verwacht zaterdag een bloemrijk verslag. Fam Andriesse een prettige vakantie gewenst in de Ardennen en Jacco een goede rit in Limburg.