Tegen de wind stoempen in....Zeeland

In de mooiste provincie van Nederland stond, zoals gewoonlijk, weer een stevige puist wind. Voor Tandje Bij mannen is dat een normaal verschijnsel. Van deze fantastische opleidingsfaciliteiten heeft zelfs Jacco in het verre Limburg kunnen profiteren. Weten de Gasunie mannen ook weer hoe je tegen de wind in moet fietsen.

Het rondje Zeelandbrug zat er niet in, want in de avonduren waren er feestelijke verplichtingen. Heen gelijk volle bak tegen, niet altijd even lekker op de koude spieren. Ron z'n windlijstje klopte niet. Met ongeveer windkracht 5 was Ron gewoon aanwezig, hetgeen op prijs gesteld werd. Zelfs z'n windzalfje was ie vergeten. Had ik wel even willen gebruiken, aangezien ik nou toch ook wel wat jeuk kreeg. Van Theo had ik deze keer de eer van routeplanner gekregen. Had na twee blikken op m'n kaart gekozen voor een rondje Schouwen. Tot net voorbij Ouwerkerk en dan terug. Lekkere brede wegen en goed schoon. Met 10 man (waarvan 1 vrouw met ballen), die in het begin allemaal meedraaide, werd het werk goed verdeeld. Achter Nieuwerkerk wist ik de groep de verkeerde kant op te sturen en draaide we een dubbel rondje. Alles om aan de kilometers te komen hé. Viel me eerlijk gezegd niet tegen dat ik voor de rest de weg wist te vinden. Met de wind tegen werden we zowat uit ons jasje geblazen. Hans en Henri hadden zich intussen wijselijk laten terugzakken. Tineke beukte in haar bekende stijl gewoon vol mee op kop. Vanaf de Philipsdam was de wind weer schuin mee. Kees had na de Alpen geen probleem met de Krammersluis. Theo slaagde er niet in een meter dichterbij te komen. Ron sleurde weer stevig door de sluis op. Pakte Henk terug en was voor mij een prachtig lanceerplatform om naar Theo toe te rijden. Op de Krabbenkreek vlogen de snelheden ruim boven de veertig en werd er nog even gedemareerd. Adrie was te gretig en ging te snel over Kees heen, anders zou de coupe gelukt zijn. Nu pikte Kees aan en maakte het lachend af. Kees is intussen ook aangestoken met het Alpenvirus. Klimmen voor hem natuurlijk geweldig, afdalen minder. Zeker niet na een zwaar ongeval in hun groep waarbij iemand in een afdaling een dwarslaesie opliep. Na 87 kilometers weer terug met altijd nog een gemiddelde van 32 km/u. We beginnen er een patent op te krijgen.

Na het huwelijksfeestje van de zaterdag zondag toch nog maar gaan fietsen met de Bidon. De wind was wel een stukje minder maar zeker niet weg. Over de Oesterdam vertrokken en dat was tegenwind. Die gekke Theo ging er gelijk vandoor. Wij pasten nog even, geen zin. Na het eerste hek ging Adrie ook, dus dan toch maar mee. Theo was echt ver weg, dus dat leek kansloos. Maar ook Theo deed het tegen de wind wat rustiger (en verwachtte ons niet meer), zodat we gezamelijk het gat dichtreden. Die Adrie is een beest en ging na de aansluiting vol gas door tot aan het eind, dat beloofd wat voor volgende week. Voor de Thoolse brug had ik Adrie instructies gegeven in m'n wiel te blijven, zodat ie met Theo het tweegevecht in de laatste meters kon aangaan. Wat denk je, Theo die normaal altijd als eerste wegspurt was er niet bij. Dan maar samen met Adrie doorgepeerd tot aan het eind. Laatste stukje ging wat rustiger dus toen had ik mooi nog even tijd om na te denken over speedgroep de dansmariekes. Wordt vervolgd.