Geen tijdrit voor mij dit jaar

De gedrevenheid die in het naaste verleden er voor zorgde dat de snelheidstijdrit van de Bidon me weken van tevoren stevig bezig hield is grotendeels verdwenen. Grote animator Arie Bijl is gestopt en mijn honger is, lijkt het, wat gestild. Maar toch, als het moment nadert begint het altijd weer te kriebelen en niet alleen bij mij.

Speciale voorbereidingen zijn er niet geweest dit jaar. Wel hebben we dit jaar goed gefietst en zijn we aan elkaar gewaagd. De weersvooruitzichten voor zondag, weinig wind , zijn vooral voor mij en Adrie gunstig. Fanatisme is altijd in me aanwezig, dus besluit ik zaterdag een beetje rustig aan te doen. M'n concurrenten en top drie verwacht ik dit jaar in eigen kamp. Theo is voor mij licht favoriet en ook Adrie rijdt een heel sterk seizoen. De onderlinge krachtsverschillen zijn klein en dat maakt het spannend. Adrie krijgt zowel van Theo als mij nog de nodige tips, want we gunnen het elkaar wel.

Jacco heeft voor de zaterdag een aardig rondje uitgestippeld. Onder een stralend zonnetje en met niet al te veel wind rijden we richting Nispen. Er wordt een lekker tempo gedraaid en iedereen draait goed mee. Dan een vreemd verschijnsel. Theo laat na de bochten en bij versnellingen gaten vallen. Nou kan Wim af en toe wel is een tikje humeurig zijn, maar onze Theo kan af en toe wel eens een tikje dwars zijn. Denk dus dat Theo zich in het kader van de tijdrit op zijn manier wat wil sparen. Als er bij Huijbergen een behoorlijk groot gat ontstaat toch maar eens informeren. Theo heeft last van een blessure die van z'n bovenbeen richting bil is verhuist en hem danig parten speelt. Dat is nou eens slechte timing. In de groep is er enig scepsis, want we weten allemaal wat het fanatisme rond de tijdrit met ons doet. Heb zelf meer geloof in de mens. Zie aan de gezichten die Theo trekt dat het niet voor de lol is. Op de Oesterdam kriebelt het stevig. Zou graag met Henk en Kees meegaan, maar zo'n inspanning is geen kattenpies. Daar zou ik zeker last van hebben met de tijdrit. Geen of weinig wind betekent geen voordeel van een lekkere meewind en dus behoorlijk werken. Omdat er dit keer niet gesleurd wordt rijden we met een compleet groepje. Jacco, altijd een hekel aan die tempoversnellingen op de dam, Hans, en Jacqueline draaien nu ook lekker mee. Theo moet echter definitief lossen en wil zelfs niet dat Ron bij hem blijft. Komt nog wel even een pilsje drinken, maar is duidelijk helemaal uit z'n doen en vertrekt snel.

En dan, de zondagmorgen. Om acht uur hoor ik, voor mij volkomen onverwacht, de regen kletteren. Onze weersdeskundigen zaten er op de vrijdag en zaterdagmorgen volledig naast. Alle poeha en kriebels voor niets. Was ik nou maar lekker met Kees en Henk meegegaan op de dam. Volgende week heerlijk in Rome, dus dan kunnen Adrie en een misschien herstelde Theo het samen uitvechten.