Mooi rondje door Belgié en Brabant

Zondag kon dit seizoen de enige 150km door de Bidon gereden worden, de vorige ritten waren om diverse redenen vervallen.

Vorige week waren er al geruchten dat toerleider Kees Eikelenboom wel eens afwezig zou kunnen zijn, een klein beetje paniek, want Kees is de enige die de route echt kent.
Wim wierp zich onmiddellijk op om deze taak eventueel van Kees over te nemen, na hij komt wel, hij komt niet, hoorde Wim zaterdag pas dat Kees er niet zou zijn.
Via via kreeg Wim de kaarten van Kees waarop de route gemarkeerd stond, tot diep in de nacht en zondagmorgen vroeg is Wim bezig geweest om het linksaf en rechtsaf enz. op een aantal A4 velletjes te krijgen.
Dat ijdelheid een beperking kan zijn was wel te zien aan het grote lettertype dat Wim moest gebruiken om de route zonder bril te kunnen lezen, deze was over vier blaadjes verdeeld.

Met 10 leden aan de start werd richting Nispen gekoerst, tot daar dan ook het bekende pad alleen waar net voor Nispen meestal rechtsaf slaan naar het spoor nu rechtdoor richting Essen, om richting de Kalmthoutse Heide te rijden, hier kwam de eerste keer naar voren dat van een papiertje fietsen niet de makkelijkste manier is, 1e links moest 2e links zijn, maar met logisch nadenken waren we weer snel waar we moesten wezen.
Hierdoor gewaarschuwd het tempo bij splitsingen en dergelijke iets naar beneden gebracht om Wim de tijd te geven de situatie te beoordelen, hierna ging het al een stuk beter.
Vanuit Kalmthout richting Achtmaal, hier ging het jammer genoeg weer even fout, een bord "doodlopende weg" gaf bij Wim de nodige verwarring, zelf was ik niet 100% overtuigd maar ik had het idee dat we bij voorgaande tochten dit pad wel volgden.
Bij het volgende kruispunt wisten we het zeker, hier zijn we nooit geweest, de kaart erbij en inderdaad de doodlopende weg was de juiste route geweest.
Verder geen probleem Wim had al snel het alternatief op de kaart gevonden, dus binnen een paar km weer op route.
Via Zundert werd er een lusje gemaakt om via Wuustwezel weer richting Kalmthout te rijden.
Bij Wuustwezel weer wat twijfel bij Wim, hij had echt op zijn briefje gezet dat Wuustwezel links van de route moest liggen, maar nu reden we er binnen, gauw rechtsaf dat kon bijna niet anders volgens Wim, iets verder toch maar even gestopt en de kaart er weer bij gepakt, inmiddels begon het bij mij te dagen, de knik in Wuustwezel kwam mij te bekend voor, dit moest wel de goede richting zijn, even later werd dit vanaf de kaart ook bevestigd.
Terugdraaiende maakte Adrie de opmerking (geintje) dat het wel eens 200km kon worden zo.
Gelukkig was de route door Wuustwezel de juiste en zonder verdere problemen werd Kalmthout bereikt, hier was ons terras bij Shandy weer druk bezet zodat we weer op het decadente terras bij het station moesten gaan zitten, van vorig jaar wisten we dat fietsers hier eigenlijk niet zo graag gezien zijn.
Het duurde en duurde, maar geen enkele reactie van de bediening, gelukkig vertrok er van het terras bij Shandy een grote groep, dus vlug de oversteek gemaakt.
Binnen enkele minuten werd de bestelling opgenomen, jammer genoeg kon de charmante dame blijkbaar maar maximaal twee dingen tegelijk onthouden, want zonder te overdrijven hebben we zeker vijf keer moeten vertellen wat de bedoeling was, de oorzaak was waarschijnlijk de bestelling van Wim, namelijk één koffie, één appeltaart met slagroom en een tomatensoep, hiervan raakte de jongdame blijkbaar dusdanig van slag dat zij de rest spontaan vergeten was.

Hierna weer richting Putte waar het laatste RA-LA-RA niet echt klopte, maar aangezien we inmiddels weer op bekend terrein waren was dat snel opgelost, dus verder zonder papiertjes richting de Oesterdam waar de wind weer eens lastig tegenstond, vooral na de Speelmansplaten, hier dan ook een extra waaiertje gemaakt met Kevin en Mélanie in mijn wiel zodat er wat meer rust in de groep bleef.

Na 146km weer terug in Heastinge waar de soep en de broodjes klaar stonden.

Gelukkig dat Wim dit er allemaal voor over had, anders had voor deze tocht ook een alternatief gezocht moeten worden, dus vooral de complimenten voor Wim.