Onverwacht tegenvallertje. Sneeuw in de morgen, die weermannen snappen er ook niks van. Weet 100 % zeker dat dat pas voor de avond was afgegeven in deze contreien. Moet 's-morgens noodgedwongen naar Bergen en als ik terugkom zie ik dat de fietspaden op Tholen er goed bij liggen. Heb op andere plaatsen nog wel wat sneeuw gezien plus al die pekel, dus besluit maar op de ATB te gaan. Zie op de e-mail dat er meer liefhebbers zijn dus we gaan.
Weet dat het zwaar zal worden. De vorige ATB rit was al afzien en nu ben ik zelf nog een paar kilo zwaarder en heb een paar weken geluierd. Kees en Jacco zijn op de racefiets, Adrie is gelukkig ook op de ATB. Op de Philipsdam gaat het al hard, misschien niet voor de racefiets, maar wel voor de ATB. Op de Krammersluis moet Adrie lossen, zelf kan ik op m'n tandvlees aanpikken. Op weg naar Bruinisse neem ik tegenwind nog een keer over, had ik beter niet kunnen doen. Adrie is een stuk slimmer en blijft achterin. Terug de Krammer op houden Kees en Jacco een beetje rekening met ons. Na de sluis krijgen we zijwind. Kees gooit het tempo weer omhoog. Voel dat de benen behoorlijk verzuren. Als Jacco roept "LEK!" is dat voor Adrie en mij een verademing. Maar helaas, Jacco z'n band werkt niet echt mee, als z'n nieuwe band ook lek is moet Kees doorrijden wegens verplichtingen. Meer reservebanden zijn er niet en onze ATB banden hebben een andere maat. Na diverse telefonische hulproepen is Theo gelukkig bereid Jacco op te pikken. Als Adrie en ik weer doorrijden zijn we behoorlijk verkleumd. Adrie heeft het zwaar en ik neem wat langer kop. Bij de Blauwe Bloem gebeurt het omgekeerde. M'n benen lopen volkomen leeg en Adrie is weer wat hersteld. Gelukkig kan vriend Adrie het volhouden op kop, maar ik moet toch nog vragen om iets verder gas terug te nemen. Theo en Jacco komen toeterend voorbij en houden ons nog even uit de wind. Herstel zit er niet meer in, het laatste stuk moet ik echt uitbollen. Dat is lang geleden dat de benen zo leeg waren, heb me duidelijk te veel geforceerd. Een goed lesje in nederigheid. Eigenlijk ook wel weer prima want zo'n diepte puntje stimuleert me altijd weer extra er tegen aan te gaan. Elk nadeel heeft zo z'n voordeel. Ben blij als we weer in café Smerdiek zijn en na twee chocomels voel ik me een stuk beter.
De binding binnen de club is de laatste tijd alleen maar groter geworden. Voorheen was niet fietsen ook niet naar het café. Nu zijn ook Ron, Mas, Martin, Theo in het café voor een drankje en een gezellig praatje en natuurlijk de Nieuwjaarswensen. Houden zo. Wat me er gelijk aan doet denken, iedereen de beste wensen en heel veel fietsplezier in het nieuwe jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten