M'n motivatie staat op een laag niveau. De sneeuw en winterse omstandigheden beginnen me de neus uit te komen en ik ben niet de enige. Als het zaterdagmorgen begint te sneeuwen blijft het ook liggen. Geen fietsen denk ik en gek genoeg vind ik het geeneens zo erg. De afmeldingen stromen al snel binnen, de één gaat rodelen bij Gorishoek, een ander wil op z'n nieuwe speedbob en sommigen zijn ziek, zwak en misselijk of vinden het gewoon te gevaarlijk. Als ik me geestelijk net aan het opmaken ben voor een bioscoopbezoek in de namiddag toch een verrassing. Mas heeft de fietspaden verkend en die zijn volgens hem schoon genoeg voor een ritje.
Met zes man staan we bij café Smerdiek. Onderweg blijkt Mas gelijk te hebben. Het fietspad is goed berijdbaar. De bochten gaan we wel op kousenvoeten door en risicovolle plekken worden zoveel mogelijk vermeden. Theo leidt ons via Oud-Vossemeer naar de Krabbenkreek. Deze is evenals de Philipsdam weer perfect te berijden. Onderweg blijkt dat we grotendeels dezelfde ervaringen met het thuisfront hebben. René is door z'n vrouw met rare ogen aangekeken en voor gek verklaard. Gorishoek was dan ook niet begaanbaar voor een racefiets. Anderen zijn zelfs gedreigd buitengesloten te worden als ze hun ambities doorzetten. Zelf ben ik ook weer meewarig aangekeken, ze zijn er aan gewend dat ik gestoord ben of dat ik last heb van de overgang. En zelfs onze verstandige ploeggenoten vinden ons maar onverantwoorde mensen. Maar al rijdende blijkt dat de gekken dit keer gelukkige gokkers zijn. De wind is nihil en de weg boven verwachting. Stukken beter als vorige week toen veertien man zich lieten verleiden door de gunstige weervoorspellingen en werden getrakteerd op een dichte mist. Dat was inderdaad een letterlijke soepzooi.
Het loopt nu voorspoedig. Ook al is het net boven nul, door gebrek aan wind is dat goed te verdragen. De lucht breekt zelfs wat open en iedereen doet goedgemutst z'n kopwerk. Af en toe wat tempo-wisselingen. Kees heeft geen computer op de ATB en voelt zich goed. Maar met wat simpele woorden wordt het tempo beschaafd gehouden en achterin komt niemand in de problemen. Op Goeree zorgt Theo voor een klein lusje richting Herkingen. We komen nog een paar sneeuwresten tegen waar we voorzichtig doorheen manoeuvreren en dan zijn we weer terug bij de Krammersluis. We doen nog even een extra inspanning. Kees en Theo zitten bij het naar bovengaan in m'n wiel. Theo neemt het laatste stuk over en legt er nog een kilometer op. Mas, René en Keurtje doen het iets rustiger en sluiten even later weer aan. Terug over de Philipsdam gaat het tempo weer omhoog. Weinig wind betekent meer rijwind als meewind. Allen kunnen echter goed volgen, zodat we een lekker tempo aanhouden. Op de rotonde bij Poortvliet wederom een misverstand. Een auto van rechts zorgt voor verwarring. De auto wacht, Kees en Theo aan kop rijden door, de rest van ons heeft voor de zekerheid geremd. Pas na een paar kilometer merken ze dat de rest mist. Er wordt weer gewacht en gezamenlijk rijden we naar ons stamkroegje. Deze keer zijn wij spekkoper, ons gokje was zo gek nog niet, een prima ritje.
Fietsen door weer en wind. Veel Nederlanders draaien daar hun hand niet voor om. Vrijwel niets houdt hen tegen. Gewoon een kwestie van je warm kleden … en goed eten natuurlijk. En niet te vergeten; de liefde voor de fiets.
BeantwoordenVerwijderenLekker doorfietsen kan prima
Een Duits onderzoek liet onlangs zien dat 82% van de Nederlanders ook bij slecht weer op de fiets stapt. En gelijk hebben ze. Lekker doorfietsen in de herfst en winter kan tenslotte prima. Als het ijzig koud is zorg je ervoor dat je oren, voeten en handen goed beschermd zijn. En als het water met bakken uit de hemel valt, heb je altijd je regenkleding nog. Allemaal niet zo moeilijk dus. Thuis wacht na een gure of natte dag thuis uiteraard een heerlijke warme maaltijd. Een goede stamppot bijvoorbeeld. (bron: Batavus.nl)