Vooral als ze achterop kwamen toch wat extra de kant in.
In Smerdiek bleef de groep maar groeien Frank Hommel en Paul Hageman uit Vossemeer hadden de weg ook weer gevonden, ook Onno Lindhout was weer van de partij.
Met dertien man waaronder Ron die een "winterfiets" gebouwd had van wat oude onderdelen, welke door menigeen met een jaloerse blik bekeken werd, wat nou winterfiets, wat nou oude spullen, flitsend oranje wat er als nieuw uitzag, die Ron is toch wel handig.
Vooraf gaf Jacco aan de Oesterdam op te zoeken, waarom hij van mening veranderde weet ik niet, maar het alternatief richting Bru was wel een betere keuze.
Net Smerdiek uit een welkome maar ook verwachtte verrassing, Leon sloot ook weer aan, hopelijk weer een hoofdstuk afgesloten.
Zoals gemeld richting de Phillipsdam om daar te komen moesten we gedwongen door de mist het fietspad van Poortvliet naar Stalland nemen, het lijkt wel of er per dag meer scheuren en bulten ontstaan, toch de gemeente maar eens benaderen, het wordt zelfs gevaarlijk daar.
Op de Krabbenkreek werd goed duidelijk hoe dicht de mist was, auto's en andere tegenliggers werden pas op het laatste moment gezien, er werd gelukkig door iedereen volop geroepen en gewaarschuwd.
(zondagmorgen in de sportschool hoorde ik dat een paar tegengekomen fietsers mij wel gezien hadden, tenminste zij hadden ergens "Tandje Bij" op een broek zien staan)
Wist ook niet dat mist steentjes plakkeriger maakt en Michelin banden dan vatbaarder zijn voor penetratie.
Op de Krammer moest er nog even wat overgebleven energie verspild worden door deze en gene, twee vingers in de neus lokt altijd wel wat uit.
Dat mist nog meer rare dingen met een fietser doet, daar kan Hans Poot nu ook over mee praten, hij dacht dat de benen dusdanig volgelopen waren, dat het over en uit was, echter toen hij weer bij zijn positieven was, kwam hij er achter dat hij inmiddels boven op sluis was en geen flauw idee had dat hij geklommen had.
Bij Bru nam Mas de route over van Jacco, een dejavu, als dat maar goed gaat, rechtsaf de rotonde op, maar dit
staat er toch niet zomaar?Gelukkig komt ieder goed aan de overkant, dus weer met goed moed verder, maar Mas die kilometers? waar gaan we heen? dit worden er meer dan tachtig als het zo doorgaat, maar gelukkig is de Michelin achterband een beetje jaloers op de voorband en laat dit blijken door langzaam leeg te lopen.
De eigenaar (namen worden hier niet genoemd de schaamte is al erg genoeg) geeft aan dat de rest door kan rijden en niet hoeft te lijden door zijn banden keuze.
De groep grijpt dit echter aan om via de zelfde weg terug te keren richting huis.
Op de Krammer wordt het tempo zoals gewoonlijk weer opgevoerd en valt de groep uit elkaar.
Het eerste stuk blijf ik bij Kees in het wiel we rijden zo'n 35p/u, maar Onno kan zich niet inhouden en komt er overheen, even gaat het naar de 37, Kees blijft zitten, zelf denk ik nog lucht te hebben en ga op kop kan nog iets versnellen, maar wat lopen die benen snel vol bij die kou, gelukkig neemt Kees weer over, Onno had niet goed gedoseerd en was gelost, in een glimp zag ik nog een lang gevaarte komen, Leon was in aantocht, maar gelukkig waren we ook boven.
Na dat iedereen weer aangesloten was ging het tempo gestaag omhoog, wat resulteerde dat het laatste stuk van de Krabbenkreek tegen de veertig per uur ging, dit tempo sloeg wel de laatste krachten uit een aantal benen, jammer genoeg wordt er nadat er gevraagd wordt het tempo wat aan te passen gewoon doorgetrokken, de geest zal al wel beneveld geweest zijn, het enige minpuntje van deze middag.
In Café Smerdiek was Sharon volledig overdonderd door de hoeveelheid fietsers die plaats namen, Kees die de koffie uitschonk gaf al snel aan dat de bodem inzicht kwam, Ron was de enige die hier alert op reageerde en de laatste kom van Kees aannam, ook de hoeveelheid snacks leken plots minder, gevolg was dat bepaalde figuren slinkse bewegingen ondernamen om een bitterbal te bemachtigen.
Al met al weer een geslaagde tocht met een grote opkomst, dit belooft wat voor als het "weer" ook weer eens mee gaat werken.
Dit was precies de middag zoals ie was. Goed stukje Theo
BeantwoordenVerwijderenNou, voor wat betreft die routewijziging; ik was vooraf door Mas geinformeerd dat hij de Cobra had zien rondsluipen met een bidon... vandaar dat we dat mistige polderweggetje opzochten. Bij Poortvliet tot het besef gekomen dat we alleen nog maar fietspaden moesten volgen i.v.m. de veiligheid. Mas probeerde onderweg zijn route uit te leggen, ik begreep er niks van, waarop hij het van me overnam. Achteraf niet zo vreemd dat ik het niet begreep, ik was niet de enige.. Leuke rit.
BeantwoordenVerwijderen