Zaterdag, afscheid genomen van Piet Weijers, jaren mee gefietst. Als m'n herinnering me niet in de steek laat, waren het Piet en Arie Bijl die er verantwoordelijk voor zijn dat ik in clubverband ben gaan fietsen. Arie kwam op aangeven van Piet aan m'n deur vragen of ik zin had om mee te fietsen. Zo simpel gaat dat soms. In 1999 was dat al weer, de tijd vliegt. Zulke zaken zetten je aan het denken. Carpe diem, pluk de dag, we moeten er maar van genieten, het is sneller over dan je denkt.
Tandje Bij ging natuurlijk wel voor de clubrit. Gelijk hadden ze want ik had het zelf ook gedaan. Net als onze Bidonrit op de dinsdagavond waren de omstandigheden barbaars. Kou, regen, windvlagen, modder en lekke banden. Hoorde dat het waaierrijden en elkaar wat ruimte gunnen in zware omstandigheden nog steeds een groot probleem vormt. Mensen werden achteraan stevig weggedrukt. Zelfs zo erg dat het tot een valpartij leidde, slechte zaak. Gelukkig kwam iedereen zonder kleerscheuren in het café waar Adrie en ik al zaten te wachten. Deze week een mooi initiatief van Theo wat eens goed kon worden besproken. Meedoen aan de Giro toertocht, klonk prima, velen hadden er dan ook zin in. Als Theo het rond krijgt met de sponsor komt deze rit op onze kalender.
Zondag de Bidonrit. Theo vond dat we hier ook recht hadden om eens te ervaren hoe zo'n ritje op en neer Oesterdam is. Had zo al m'n twijfels, had de verhalen van zaterdag gehoord en gezien op de buienradar dat het boven Zuid-Beveland niet pluis was. Theo wist Martien gemakkelijk te overreden, dus op voor een pittig ritje. Heen wederom koud en tegenwind. Gastrijder Maurice hing gelijk aan het elastiek. Had achteraan m'n handen vol om een extra waaier te vormen en achterblijvers terug te brengen. Aan het eind van de dam wat vertwijfelde gezichten. Sommigen hadden het op en neer Oesterdam letterlijk genomen en dachten, misschien met een heel klein lusje, gelijk te draaien. Helaas Theo ging naar z'n geliefde Krabbendijke en dat is een heel stukje verder. Ook een Vredestein Fortezza kan lek, Adrie werd twee keer getroffen. Terug kwamen de zwarte wolken met ons mee en het ging stortregenen. Bij Rilland even gestopt om m'n regenjasje aan te trekken, net zo verkleumen als dinsdag zag ik niet zitten. Vlak voor de Oesterdam was ik weer terug in de groep, eigenlijk iets te snel. Had nog wel een stukje eigen tempo op de dam willen rijden. Sprong daarom maar weg voor een demarrage. Na overleg met Theo toch maar weer terug laten zakken naar de groep. Vanaf de Speelmanplaten was het stevig zijwind en we voorzagen de nodige problemen in de groep. Dat kwam ook uit, alles was nodig om de zaak van voor en achter bij elkaar te houden.
Dan op de maandag maar in de herkansing. Broer Hans moest nodig wat extra kilometers maken en Adrie en Melanie hadden ook zin. Gewoon een rondje Oesterdam. Het bos was, precies zoals ik verwachtte, prima in orde. Weg droog, goed tempo en niet al teveel wind. Na Hoogerheide ging Melanie verder op d'r eigen tempo. Samen met Adrie kop over kop naar huis en Hans prima in het wiel. Een lekker ritje, het is toch waar, drie keer is scheepsrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten