Jammer, temperaturen werken niet helemaal mee. Heb me eigen geestelijk voorbereid op de korte broek en de beentjes zijn glad. Dus het moet maar gebeuren. Onno is m'n enigste metgezel in deze. De rest van de groep is nog in lange outfit gehuld. Die groep mag er zijn overigens. Zestien man en dan ontbreken er zelfs nog een aantal vaste fietsers.
Theo is weer aan zet voor de route. Tijd voor een ronde Goeree. Een richting die bij de groep in goede aarde valt. Noorderwind, dus heen tegen. Met zoveel mensen voor het kopwerk geen probleem. Over het buitendijkse fietspad naar Herkingen. Tot hier weet ik het nog wel. Na Herkingen raakt zoals gebruikelijk m'n radar van slag. Heb altijd moeite om de locatie van de dorpen op Goeree in m'n hoofd te houden. Zonder oriëntatiepunten is het moeilijk om te bepalen waar je bent. Theo weet het prima. Zie veel bekende, maar ook onbekende wegen. Over een smal fietspad, langs een boerderij, over een soort van sluisje. Hier zijn we nog nooit geweest, daar ben ik zeker van. Theo roept nog de watertoren van Dirksland aan je rechterhand houden, dan is het altijd goed. Geloof het gelijk. Na het draaipunt, wind mee. Sommigen krijgen er nu echt zin in. Het tempo vliegt omhoog. Met nog zo'n veertig kilometer voor de boeg iets te heftig. Ron gaat wild wapperend met z'n handen naar voren, even later gevolgd door Theo. Tot Martin z'n vreugde is het tempo even later weer getemperd. Op de Krammer heb ik bij het opdraaien net een kopbeurt. Heb een behoorlijk tempo, maar Kees komt met Henk en Henri in het wiel voorbij gestormd. Samen met Onno moet ik volle bak versnellen, maar we weten aan te sluiten. Kees gaat als altijd vol door. Zowat bovenaan het bekende verhaal. De koprijder is gezien en de wieltjeszuigers, springen er overheen. Maar dat hoort er bij en Kees stoort het niet. Kees en Henk rijden de hele Philipsdam door. De rest wacht op de groep die op behoorlijke achterstand ligt.
Ook het laatste stuk draait iedereen nog goed mee. Alleen bij Martin is het ver op. Niet slecht, want het was z'n eerste rit weer en dan gelijk 93 kilometer. Bij Scherpenisse rijd ik naar Kees die weer een gaatje heeft. Samen rijden we naar Smerdiek. Bij Haestinge een verassing, Henri komt nog voorbij gesprint. Theo is zeer verongelijkt, want Henri is in z'n wiel meegereden en er toen uit weggesprongen. Dat is meer als Theo kan hebben. Henri wordt de laatste weken echter steeds sterker. De jongelingen komen er aan, want ook gastrijder Onno is in opkomst. Maar dat maakt ons fietsleven nou net zo spannend, want wij 50 plussers gaan een uitdaging ook niet uit de weg. Laat maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten