Ronde van Noord-Holland

Zaterdag onze eerste dagtocht. We reizen af naar Noord-Holland. We vertrekken niet al te vroeg en als we aankomen in Oostzaan blijkt dat velen ons zijn voorgegaan. Geen echt probleem, want de organisatie heeft gezorgd voor mega-grote parkeergelegenheid in recreatiegebied het Twiske. We zijn van de laatsten die vertrekken voor de 160 km route. Op onze volgende shirts zullen we toch een duidelijkere verwijzing naar onze Zeeuwse herkomst moeten maken. De speaker vraagt zich af waar Sint-Maartensdijk ligt. Om vervolgens met Utrecht te komen. Helaas de verkeerde dus. Met wat uitleg krijgen we toch nog wat promotie voor het mooie Zeeland.

Het eerste stuk gooit geen hoge ogen in onze groep. Draaien en keren, smalle fietspaden en veel oversteken om weg te komen uit de Zaanstreek. Op zich niet zo'n ramp, maar het mooie weer heeft gezorgd voor grote drukte en wij zitten in de staart van de meute. Veel mensen rijden één van de kortere routes en vaak op hun dooie gemak. Hun goed recht natuurlijk, maar voor een groep van 11 man die aanmerkelijk harder rijdt en nog vele kilometers voor de boeg heeft, betekent dat heel veel gevaarlijk inhaalwerk. Toch krijgen we het voor elkaar om redelijk gegroepeerd te blijven. Onderweg blijkt dat vele door ons ingehaalde fietsers gecharmeerd zijn van het soepel draaiende Zeeuwse molentje. Op bepaalde momenten zitten er lange slierten aan onze staart vastgeplakt, die er bij wat zijwind dan weer grotendeels afwaaien.

Na een kilometer of veertig, op weg naar Bergen, even goed schrikken. Een andere fietser waar ik net een praatje mee heb gemaakt wil naar de Tandje Bij groep rijden, die net een grote groep is voorbijgestoken. Moest zelf ook even wachten met inhalen en rij met hem mee. Volledig onverwacht knalt ie met z'n voorwiel in een diep gat in de weg. De dure Pinarello gaat over de kop, de renner wordt gelanceerd en komt met z'n hoofd op het asfalt. In een reflex weet ik fiets en man te omzeilen. Draai gelijk om, maar er staan al vijf man rond het kermende slachtoffer. Twee kapotte fietsen in de tuin van een huis langs de weg getuigen van een eerder ongeluk. Hoor dat de ambulance nog maar net weg is. M'n ploegmaten zijn ook gestopt en gedraaid, ze denken dat ik er ook bij lig. Gelukkig ik kom met de schrik vrij, maar geen pluim voor de organisatie. Iets later knalt er een fietser in de achterhoede tegen een paaltje op het fietspad, dit keer is Jacco getuige van het ongeluk. Ogen goed openhouden en geconcentreerd rijden is het devies. Na Bergen gaat het stukken beter, andere routes zijn afgesplitst en er komen lange wegen. De tegenwind is wat aangewakkerd. Dat is een spekkie voor ons bekkie. De ene na de andere groep wordt door ons verschalkd. Geeft me een trots gevoel over ons sterk Zeeuws ploegje.

Na 110 km gaan we even van de route af, we krijgen zin in koffie, appeltaart en wat eten. Je houdt het niet voor mogelijk. Grootebroek is net het enige dorp zonder café met terras. We belanden op het terras van een snackbar en dat valt ondanks enige kritische opmerkingen in de groep helemaal niet tegen. De dame van de bediening vindt het wel gezellig en helpt ons snel aan broodjes, koffie en andere drank. Het laatste stuk is helemaal prima. Windje in de rug, prachtige bloembollenvelden worden afgewisseld met uitzicht op het Markermeer. Het laatste stuk gaat door de Beemster met fietspaden langs kanalen en tussen weilanden door. Nu is het echt genieten. Theo en Kees spurten er nog even van door voor de laatste 5 km. De rest blijft lekker bij elkaar. Na 163 km zijn we weer terug in Oostzaan, klaar voor een koude versnapering. Ondanks de de moeizame start toch een heerlijk fietsdagje.