De woensdagavond is een verrassing voor me. Zelf kan ik niet, de vrouw is jarig en omdat het een jubileumjaar is wil ze het vieren met een etentje. Net na zessen wordt het droog en knapt het wonderbaarlijk op. Slechts drie man gaan van start, dat is lang geleden.
Zaterdag staat er wel een behoorlijke ploeg. Het begint al te bewolken en de wind trekt stevig aan. De temperatuur is echter prima en met een harde rugwind gaan we over de Krabbenkreek en Philipsdam. In de groep is er al schrik voor de terugweg, er wordt rustig gereden. Langs het haventje van Oude-Tonge duiken we de polders van Goeree in. Henri verliest op de keitjes bij de haven z'n Bidon. De benen worden stil gehouden. Het vele geroep zorgt voor verwarring, het is met de zijwind slecht te verstaan. Uiteindelijk stoppen we maar even, want Henri blijft weg. Na het nodige geharrewar zijn we weer compleet. Begin onraad te ruiken. Die rugwind duurt wel erg lang, dat kan terug nooit goed gaan. Inderdaad als we erop draaien is het goed raak. De spoeling aan kop wordt aanmerkelijk dunner, dat is hard werken voor de resterende mannen. Theo probeert ons nog wel een beetje uit de wind te krijgen onder de zeedijk, maar veel helpen doet het niet. Als we de zeedijk overgaan naar het fietspad voor het laatste stukje richting Krammer blaast de wind recht in onze gezicht. Ga aan kop op de pedalen staan in het klimmetje, want het gaat behoorlijk tekeer. Voor Henri naast me wordt het even te machtig en de groep gaat in stukken. Geen demarages op de de Krammersluis. Met deze tegenwind blijven de voorsten bij elkaar. Theo doet veel werk de sluis op, maar er wordt gelukkig ook nog overgenomen. Na de sluis moet er een poosje gewacht worden, want er zijn behoorlijke gaten gevallen. Op het eiland krijgt Mas nog even woorden met één van de gastrijders. Die zeurt nogal over auto's en de weg niet kennen. Had bovendien ook nog op z'n plekje gereden en zoals we weten ligt dat met tegenwind gevoelig bij Mas. Krijg daar zelf niets van mee, want met die wind van voren blijf je heerlijk gevrijwaard van allerlei gekrakeel. Bij aankomst 87 kilometer, ver genoeg in deze omstandigheden. Ben al blij dat de benen het gehouden hebben, want de gezondheid rammelt een beetje de laatste weken.
Vanmorgen bij een bordje Brinta eens even goed naar buiten gekeken. Sorry jongens dat wordt niks. Die 150 kilometer rit bij de Bidon laat ik schieten. Het is gewoon smerig. Denk niet dat er mensen gestaan hebben voor de lange rit. Misschien volgende week in de herkansing.
zondag 30 mei 2010
vrijdag 28 mei 2010
maandag 24 mei 2010
Zonnig pinksterritje
Op pinksterzondag half negen toch nog 12 leden aanwezig voor een verlengde zondagrit.
Ondanks dat Martien nieuwe Continentals had gelegd reed hij lek bij Strijen, dus An moest al uit de volgwagen.De oversteek via de Oesterdam gemaakt waar Wim met in zijn wiel Mélanie en achtereenvolgens Martin en Rene gingen demarreren, Adrie volgde op enige afstand.
Na nog een derde te rijden op de dam vond Adrie aansluiting doordat het tempo wat terugliep van de koplopers,na een korte rustpauze ging Adrie er voorbij om het tempo wat op te voeren maar tegen het eind was de peut op en kon Wim het laatste stuk voor zijn rekening nemen, niemand kon meer volgen. Ron nam het peloton op sleeptouw de Oesterdam over.
Via Rilland en de Bathsebrug richting Ossendrecht, Huybergen en weer de bossen in bij Bergen.
De Thoolse brug op kneep Marlon ervan tussen die hard ingehaald werd door Adrie die echter het tempo tot bovenop niet kon volhouden en voorbij werd gereden door Wim, Martin, Rene en Martien.
De langere afstand ging zijn tol eisen en er moest wat in de remmen worden geknepen.
Na alle kou eindelijk weer eens in korte outfit met een lekker zonnetje erbij 96 kilometer gereden.
Ondanks dat Martien nieuwe Continentals had gelegd reed hij lek bij Strijen, dus An moest al uit de volgwagen.De oversteek via de Oesterdam gemaakt waar Wim met in zijn wiel Mélanie en achtereenvolgens Martin en Rene gingen demarreren, Adrie volgde op enige afstand.
Na nog een derde te rijden op de dam vond Adrie aansluiting doordat het tempo wat terugliep van de koplopers,na een korte rustpauze ging Adrie er voorbij om het tempo wat op te voeren maar tegen het eind was de peut op en kon Wim het laatste stuk voor zijn rekening nemen, niemand kon meer volgen. Ron nam het peloton op sleeptouw de Oesterdam over.
Via Rilland en de Bathsebrug richting Ossendrecht, Huybergen en weer de bossen in bij Bergen.
De Thoolse brug op kneep Marlon ervan tussen die hard ingehaald werd door Adrie die echter het tempo tot bovenop niet kon volhouden en voorbij werd gereden door Wim, Martin, Rene en Martien.
De langere afstand ging zijn tol eisen en er moest wat in de remmen worden geknepen.
Na alle kou eindelijk weer eens in korte outfit met een lekker zonnetje erbij 96 kilometer gereden.
zaterdag 22 mei 2010
Belgie
Vandaag stond er een aardig windje vanuit noord-westelijke richting. Eigenlijk had ik het plan richting Goeree te gaan, maar dat zou waarschijnlijk dezelfde taferelen als vorige week opleveren, waarbij het tempo met de wind in de rug vanaf de Krammersluizen (te) strak blijft. Vorige week in mijn vakantie had ik wat met de Garmin zitten puzzelen en daaruit een paar onbekende routes tevoorschijn getoverd. Die van vorige week op Schouwen vond ik zeer aardig, en ik had er ook nog een richting Achtmaal. Hoewel de aardbeien nog niet rijp zijn, toch maar voor dit rondje gekozen.
Elf man en een vrouw aan de start en met de wind in de rug werd koers gezet naar de Oesterdam. Theo offerde zich direct vanaf het begin op om Melany gedurende de hele middag uit de wind te zetten en af en toe op te monteren. Iets waar iedereen zijn petje voor afnam. Die man blijft verrassen.
Onderweg bij Hoogerheide maar even aan Mas gevraagd ons naar Huybergen te leiden, want in de zes jaar dat ik hier woon begrijp ik nog steeds niet hoe dat dorp in elkaar steekt. Verder door Huybergen naar Wildert, waar de wegen nog niet hersteld zijn na de winter. Dat bleek wel doordat Mas dit niet op tijd in de gaten had en beide banden in een keer lek stootte. Een vriendelijke bewoner boodt een fietspomp aan en hiervan werd dankbaar gebruik gemaakt. In een off-moment beledigde Mas nog even deze vriendelijke man, gelukkig was Ron opmerkzaam en boodt zijn verontschuldigingen aan.
Dat Google maps niet altijd te vertrouwen is, bleek toen een asfaltweggetje overging in een prachtig zandpad. Dat betekende omkeren en improviseren, maar na een paar kilometer zaten we weer op de oorspronkelijke route. Na wat wenden en keren zagen we weer het bekende pad bij Nispen. Vanaf hier werd de snelheid flink in de gaten gehouden om te voorkomen dat de groep uit elkaar zou vallen. Dat lukte tot de Postweg in Poortvliet, waar twee man moesten lossen zonder dat de rest dit opmerkte. Dat was dan ook het enige kleine smetje van een verder geslaagde middag. Er werd na afloop nog lang over nagetafeld.
Elf man en een vrouw aan de start en met de wind in de rug werd koers gezet naar de Oesterdam. Theo offerde zich direct vanaf het begin op om Melany gedurende de hele middag uit de wind te zetten en af en toe op te monteren. Iets waar iedereen zijn petje voor afnam. Die man blijft verrassen.
Onderweg bij Hoogerheide maar even aan Mas gevraagd ons naar Huybergen te leiden, want in de zes jaar dat ik hier woon begrijp ik nog steeds niet hoe dat dorp in elkaar steekt. Verder door Huybergen naar Wildert, waar de wegen nog niet hersteld zijn na de winter. Dat bleek wel doordat Mas dit niet op tijd in de gaten had en beide banden in een keer lek stootte. Een vriendelijke bewoner boodt een fietspomp aan en hiervan werd dankbaar gebruik gemaakt. In een off-moment beledigde Mas nog even deze vriendelijke man, gelukkig was Ron opmerkzaam en boodt zijn verontschuldigingen aan.
Dat Google maps niet altijd te vertrouwen is, bleek toen een asfaltweggetje overging in een prachtig zandpad. Dat betekende omkeren en improviseren, maar na een paar kilometer zaten we weer op de oorspronkelijke route. Na wat wenden en keren zagen we weer het bekende pad bij Nispen. Vanaf hier werd de snelheid flink in de gaten gehouden om te voorkomen dat de groep uit elkaar zou vallen. Dat lukte tot de Postweg in Poortvliet, waar twee man moesten lossen zonder dat de rest dit opmerkte. Dat was dan ook het enige kleine smetje van een verder geslaagde middag. Er werd na afloop nog lang over nagetafeld.
zaterdag 15 mei 2010
Schoonheidsfoutjes
Zaterdag 14 man en 1 vrouw aan de start. Lag een beetje in de lijn van de verwachting, want na een mager koude week eindelijk iets prettigere omstandigheden. Jacco heeft een route voorbereid op de Garmin, richting Schouwen. Theo komt er bij Flupland achter dat de beenstukken niet nodig zijn en stopt. Gelijk houden twee man een kleine plaspauze. De ploeg heeft niet veel geduld. Als er al gestart wordt staat nog één man na te druppelen. Dat betekent een stevige inhaalrace voor de achterblijvers. Grote verwarring halverwege de Philipsdam. Grote brullen van achteruit worden verstaan als lek. Het is echter "mee". Een grote groep met de van Dijke's wil voorbij, terwijl wij net vol in de remmen knijpen. Eigenlijk rijden ze hetzelfde tempo. Aan alle kanten sprinten onze mensen vooruit om aan te sluiten. Een grote groep ontstaat. Op de Krammer ook nog de nodige competitiedrang met een behoorlijk rommeltje als gevolg. Ben dan ook niet rouwig dat ze Goeree op draaien waar wij naar Schouwen gaan.
Op Schouwen blijkt dat zo'n GPS perfect werkt. We komen op plekken die ik nog niet eerder heb gezien. Ondanks de stevige tegenwind wordt er weer behoorlijk doorgepeerd. De communicatie verloopt door de grote groep en tegenwind soms wat moeizaam. Bij een afslag naar links verstaan drie man aan kop links en rechts, helaas het was links en rechtdoor. Ook nu wacht de groep niet, het gaat zelfs nog wat sneller. Dit levert dan ook de nodige wrevel op. Na Zierikzee de wind in de rug en de snelheid gaat stevig omhoog. Blijft wel goed oppassen, met zo'n lang weekend is er behoorlijk wat verkeer op de weg. Vanaf Bruinisse wordt er door sommigen al gedacht aan de Krammersluis, want er gaat letterlijk nog een tandje bij. Die spurt begint extreme vormen aan te nemen. De demarrage begint nu al voor de rotonde. De voorsten gaan er vol gas over. Er komt wel een auto en anderen moeten in de remmen. Terecht ook, de auto heeft gewoon voorrang. Eigenlijk mogen we er niet eens fietsen. Duidelijk geen fair play, dat gat valt nooit meer dicht te rijden. Op de Krabbenkreek gaat de lont in het kruitvat. Het tempo aan kop gaat omhoog en zakt daarna niet meer terug. Op de Engelaarsdijk blijkt dat zo'n rit toch een tol eist. De groep breekt, want bij sommigen is de pap op. Was vooraan net aangesloten maar laat me samen met Kees terugzakken. De overige vijf rijden gewoon door en dat strookt absoluut niet met onze ongeschreven wetten. Normaal volgt er pas een eindspurt vanaf Scherpenisse. Dat was al oogluikend verruimd van de Chinees naar de Watertoren, maar nu wordt het wel erg bont.
Na 95 kilometer zijn we weer thuis. Ondanks alle schoonheidsfoutjes heb ik toch een lekkere rit gereden. Aan de geluiden horen de anderen ook wel. De versnaperingen smaken dan ook weer goed. We praten er nog wel over na, want het zou natuurlijk wel iets beter kunnen.
Op Schouwen blijkt dat zo'n GPS perfect werkt. We komen op plekken die ik nog niet eerder heb gezien. Ondanks de stevige tegenwind wordt er weer behoorlijk doorgepeerd. De communicatie verloopt door de grote groep en tegenwind soms wat moeizaam. Bij een afslag naar links verstaan drie man aan kop links en rechts, helaas het was links en rechtdoor. Ook nu wacht de groep niet, het gaat zelfs nog wat sneller. Dit levert dan ook de nodige wrevel op. Na Zierikzee de wind in de rug en de snelheid gaat stevig omhoog. Blijft wel goed oppassen, met zo'n lang weekend is er behoorlijk wat verkeer op de weg. Vanaf Bruinisse wordt er door sommigen al gedacht aan de Krammersluis, want er gaat letterlijk nog een tandje bij. Die spurt begint extreme vormen aan te nemen. De demarrage begint nu al voor de rotonde. De voorsten gaan er vol gas over. Er komt wel een auto en anderen moeten in de remmen. Terecht ook, de auto heeft gewoon voorrang. Eigenlijk mogen we er niet eens fietsen. Duidelijk geen fair play, dat gat valt nooit meer dicht te rijden. Op de Krabbenkreek gaat de lont in het kruitvat. Het tempo aan kop gaat omhoog en zakt daarna niet meer terug. Op de Engelaarsdijk blijkt dat zo'n rit toch een tol eist. De groep breekt, want bij sommigen is de pap op. Was vooraan net aangesloten maar laat me samen met Kees terugzakken. De overige vijf rijden gewoon door en dat strookt absoluut niet met onze ongeschreven wetten. Normaal volgt er pas een eindspurt vanaf Scherpenisse. Dat was al oogluikend verruimd van de Chinees naar de Watertoren, maar nu wordt het wel erg bont.
Na 95 kilometer zijn we weer thuis. Ondanks alle schoonheidsfoutjes heb ik toch een lekkere rit gereden. Aan de geluiden horen de anderen ook wel. De versnaperingen smaken dan ook weer goed. We praten er nog wel over na, want het zou natuurlijk wel iets beter kunnen.
zaterdag 8 mei 2010
Geslaagde Giro Toertocht en After party (klik hier voor foto's)
Zaterdagmoren om 07:00uur vertrokken 14 Tandje Bij leden richting Middelburg om deel te nemen aan de Giro Toertocht over een afstand van 150 km.
In Middelburg vergat Ad Kuzee op tijd af te slaan wat gelijk een kort rondje om het station, maar ook nog eens parkeerplaatsen vlakbij de start opleverde.
Nadat ieder omgekleed was ging het richting de Dam naar de bedrijfsdeelnemers lokatie.
Hier wachtte Shirley ons op om ons namens de Star Group het Giro pakket te overhandigen, daar bij was ook het Star wielershirt wat door ieder zeer gewaardeerd werd.
Gelukkig is Star zo flexibel dat ons nieuwe lid Wim Marinissen en de even later geheel onverwacht aangekomen Léon Andriesse ook in een Star shirt konden vertrekken.
Na de koffie, bolussen en andere zoetigheid was het verzamlen op de Markt voor de start.
Het Star team bestond inmiddels uit 17 fietsers voor de 150km, waarvan 15 Tandje Bij leden / gastrijders.
De start was goed geregeld, er werden iedere keer een beperkt aantal fietsers weg gestuurd wat gezien de smalle straatjes die gevolgd moesten worden om Middelburg uit te komen een goede keuze was.
Jammergenoeg stonden wij vrij achteraan en startten we rond 09:20uur, maar dat mocht de pret niet drukken.
Bij de start was Ad Kuzee zijn eerste gesprek begonnen met bekenden uit zijn préhistorische fietsverleden, er zouden nog vele van deze gesprekken volgen, niet normaal waar we ook komen, Ad ziet altijd wel een bekende.
Eenmaal Middelburg uit ging het tempo direct richting de 34p/u, dit was tevens zo'n beetje de laagste snelheid voor de rest van de tocht.
Via Veere en Vrouwenpolder verruilden we Walcheren voor Noord-Beveland, wat opviel op dit stuk waren de grote hoeveelheid lekke banden, ook onze groep ontkwam hier niet aan, Wim Marinissen was de ongelukkige, toen ik ook nog eens zag dat er stalen bandelichters te voorschijn kwamen moest ik wel even slikken, vooral toen Wim zij dat deze van zijn opa waren geweest.
Na wat assistentie te hebben verleend het achterwiel weer terug proberen terug te steken, ook toen moest ik weer slikken, Wim vertelde dat het achterwiel er nog nooit uitgeweest was, denk er aan om een praktijkles fietsonderhoud te geven.
Inmiddels waren de nodige groepen fietsers die we net ingehaald hadden ons inmiddels weer voorbij gereden en achter ons was de weg oorverdovend leeg.
Voor mij geheel onverwacht kwam in eens de Zeelandbrug in beeld, dan merk je dat orientatie op onbekend terrein niet altijd meevalt.
De Zeelandbrug brengt je op Schouwen-Duiveland waar wij wat vaker fietsen en toch nog onbekende wegen richting Nieuwerkerk, vanaf hier via Brouwershaven, Scharendijke, Ellemeet de drukte van Renesse in, fietsers worden hier vooral door de Duitsers (Renesse hebben ze blijkbaar nooit teruggegeven) niet erg graag gezien.
Na Burgh-Haamstede ging het tempo opeens opmerkelijk naar beneden, de kering kwam in zicht, was het het imposante gevaarte of was het de aangekondigde tussensprint?
Na het korte klimmetje was daar opeens de start van de sprint, Kees en Onno Lindhoud(t)sprongen weg, ik zat al bij Onno in het wiel en kon mee springen, ben niet helemaal zeker of ik ook over de registratiemat reed, maar dat mag de pret niet drukken, dat blijkbaar een tussensprint voor een Giro toertocht bijna een hele etappe is, daarkwamen we al snel achter, wij dachten met een tempo van rond de 45p/u deze sprint wel af te kunnen werken, maar aan het einde van de eerste pijlerdam geen finish vlag, ook op Neeltje-Jans geen finish, tering dit is echt geen tussensprint, het tempo ging op dat moment dan ook iets naar beneden, je krijgt toch wel een tikje.
Maar ooit eindigt de kering, dus op de tweede pijlerdam het tempo gezamelijk weer opgevoerd, waar Kees er nog een extra snuk aangaf, eindelijk de finish in zicht waar ik ook nog kon versnellen naar 50p/u maar Onno mij nog met een half wiel op de finish versloeg.
Uitslag 8 km lange tussensprint..">
Na de kering rustig aan de laatste kilometer naar de tussenstop welke op 100km lag, de gemiddelde snelheid was op dat moment iets boven 32p/u, voorwaar niet slecht.
Na de rust op pad voor de laatste vijftig kilometer, blijkbaar was hier wat onduidelijkheid ontstaan, waar een gedeelte van groep op pad ging en ervanuit ging dat de rest volgde, keken de achterblijvers achterom waar wij bleven?
Na een paar kilometer toch maar even gewacht, in iedere groep die kwam dachten we het Star shirt te zien, inmiddels waren Melanie Alders, Ad Kuzee en Francois Claeijs bij een groep aangesloten en doorgereden, Wim Poot was al eerder gestopt om te wachten, zelf ben ik ook maar stil gaan staan want rijdend duurde het allemaal wel heel lang.
Na weer aangesloten te zijn ging het met 14 man verder richting Oostkapelle en Domburg, op het fietspad langs de Noordzeekust ging het ter hoogte van Westkapelle gigantisch mis, door onduidelijkheid over de te volgen route (de pijlen waren bijna zeker verdraaid) werd er voorin geremd en achterin werd er te laat gereageerd, jammergenoeg resulteerde dit in een val van Ad Polak (Star) hij kwam met zijn gezicht op de wegafscheiding, e.e.a. zag er dusdanig ernstig uit dat er om een ziekenwagen gevraagd werd, Rene van de Houten liet zich van zijn beste kant zien door zeker twintig minuten op de grond te zitten met Ad zijn hoofd in zijn handen.
Gelukkig was Ad goed aanspreekbaar en is hij door de ambulance naar Vlissingen gebracht, later kwam hij zelfstandig naar Middelburg, waar zijn gezicht er gehavend uitzag maar er geen breuken of verloren tanden waren.
Via de organisatie Ad zijn fiets ook laten ophalen, waarna we na zo'n uur stil gestaan te hebben weer op pad gingen voor de laatse 20km.
Dat we inmiddels in de achterhoede reden was ook te merken aan de ontbrekende pijlen, het blijft natuurlijk altijd leuk om deze weg te halen.
Gelukkig waren de contouren van Vlissingen zichtbaar en met Onno als reisleider reden we in de goede richting, totdat mijn Conti-4000 plat stond, maar niet getreurd, ik oefen zo vaak bij de anderen dat het wisselen van een lekke band van mijn eigen fiets een eitje is, Wim Poot kwam dan ook bezorgd vragen of er wel tijd voor hem was om even een plas te doen, dit resulteerde in een race tussen Wim zijn blaasdruk en mijn Co2 patroon, waarbij ik overduidelijk als winnaar uitkwam.
Na de boulevard van Vlissingen en wat nauwe straatjes (dat wordt wat maandag met het prof peloton) langs het "Kanaal door Walcheren" waar de animo of kracht om op kop te rijden bij de meeste was verdwenen weer terug in Middelburg.
De finish lag direct bij de tent van Star waar directeur Francois Claeijs ons opwachtte, na hem bijgepraat te hebben over Ad konden we aan het andere plezier beginnen, Star had voor een fantastische maaltijd in de vorm van verschillende pasta's gezorgd wat lekker met bier weggespoeld kon worden.
Jammergenoeg was het niet echt warm in de tent en begon bij de meesten de kou het lichaam binnen te dringen, en dat was niet alleen het koude bier.
Vooraf was afgesproken om ook onze bijdrage aan de Pink Ribbon te doen, hiervoor is 180 euro door Tandje Bij bijeen gebracht, jammergenoeg door de omstandigheden te laat om dit tijdens de tocht te overhandigen, dus wordt het bedrag aan de stichting overgemaakt.
Namens de Tandje Bij leden Wim Poot, Mas Andriesse, Kees Lindhoud, Henry Potappel, Ad Kuzee, Rene v.d. Houten, Leander v.d. Berge, Hans Poot, Wim Marinissen, Tineke Fopma, Léon Andriesse, Onno Lindhout, Melanie Alders, Paul Hageman en mijzelf wil ik Shirley Boxman en Francois Claeijs bedanken voor een leuke geslaagde Giro toertocht.
In Middelburg vergat Ad Kuzee op tijd af te slaan wat gelijk een kort rondje om het station, maar ook nog eens parkeerplaatsen vlakbij de start opleverde.
Nadat ieder omgekleed was ging het richting de Dam naar de bedrijfsdeelnemers lokatie.
Hier wachtte Shirley ons op om ons namens de Star Group het Giro pakket te overhandigen, daar bij was ook het Star wielershirt wat door ieder zeer gewaardeerd werd.
Gelukkig is Star zo flexibel dat ons nieuwe lid Wim Marinissen en de even later geheel onverwacht aangekomen Léon Andriesse ook in een Star shirt konden vertrekken.
Na de koffie, bolussen en andere zoetigheid was het verzamlen op de Markt voor de start.
Het Star team bestond inmiddels uit 17 fietsers voor de 150km, waarvan 15 Tandje Bij leden / gastrijders.
De start was goed geregeld, er werden iedere keer een beperkt aantal fietsers weg gestuurd wat gezien de smalle straatjes die gevolgd moesten worden om Middelburg uit te komen een goede keuze was.
Jammergenoeg stonden wij vrij achteraan en startten we rond 09:20uur, maar dat mocht de pret niet drukken.
Bij de start was Ad Kuzee zijn eerste gesprek begonnen met bekenden uit zijn préhistorische fietsverleden, er zouden nog vele van deze gesprekken volgen, niet normaal waar we ook komen, Ad ziet altijd wel een bekende.
Eenmaal Middelburg uit ging het tempo direct richting de 34p/u, dit was tevens zo'n beetje de laagste snelheid voor de rest van de tocht.
Via Veere en Vrouwenpolder verruilden we Walcheren voor Noord-Beveland, wat opviel op dit stuk waren de grote hoeveelheid lekke banden, ook onze groep ontkwam hier niet aan, Wim Marinissen was de ongelukkige, toen ik ook nog eens zag dat er stalen bandelichters te voorschijn kwamen moest ik wel even slikken, vooral toen Wim zij dat deze van zijn opa waren geweest.
Na wat assistentie te hebben verleend het achterwiel weer terug proberen terug te steken, ook toen moest ik weer slikken, Wim vertelde dat het achterwiel er nog nooit uitgeweest was, denk er aan om een praktijkles fietsonderhoud te geven.
Inmiddels waren de nodige groepen fietsers die we net ingehaald hadden ons inmiddels weer voorbij gereden en achter ons was de weg oorverdovend leeg.
Voor mij geheel onverwacht kwam in eens de Zeelandbrug in beeld, dan merk je dat orientatie op onbekend terrein niet altijd meevalt.
De Zeelandbrug brengt je op Schouwen-Duiveland waar wij wat vaker fietsen en toch nog onbekende wegen richting Nieuwerkerk, vanaf hier via Brouwershaven, Scharendijke, Ellemeet de drukte van Renesse in, fietsers worden hier vooral door de Duitsers (Renesse hebben ze blijkbaar nooit teruggegeven) niet erg graag gezien.
Na Burgh-Haamstede ging het tempo opeens opmerkelijk naar beneden, de kering kwam in zicht, was het het imposante gevaarte of was het de aangekondigde tussensprint?
Na het korte klimmetje was daar opeens de start van de sprint, Kees en Onno Lindhoud(t)sprongen weg, ik zat al bij Onno in het wiel en kon mee springen, ben niet helemaal zeker of ik ook over de registratiemat reed, maar dat mag de pret niet drukken, dat blijkbaar een tussensprint voor een Giro toertocht bijna een hele etappe is, daarkwamen we al snel achter, wij dachten met een tempo van rond de 45p/u deze sprint wel af te kunnen werken, maar aan het einde van de eerste pijlerdam geen finish vlag, ook op Neeltje-Jans geen finish, tering dit is echt geen tussensprint, het tempo ging op dat moment dan ook iets naar beneden, je krijgt toch wel een tikje.
Maar ooit eindigt de kering, dus op de tweede pijlerdam het tempo gezamelijk weer opgevoerd, waar Kees er nog een extra snuk aangaf, eindelijk de finish in zicht waar ik ook nog kon versnellen naar 50p/u maar Onno mij nog met een half wiel op de finish versloeg.
Uitslag 8 km lange tussensprint..">
Na de kering rustig aan de laatste kilometer naar de tussenstop welke op 100km lag, de gemiddelde snelheid was op dat moment iets boven 32p/u, voorwaar niet slecht.
Na de rust op pad voor de laatste vijftig kilometer, blijkbaar was hier wat onduidelijkheid ontstaan, waar een gedeelte van groep op pad ging en ervanuit ging dat de rest volgde, keken de achterblijvers achterom waar wij bleven?
Na een paar kilometer toch maar even gewacht, in iedere groep die kwam dachten we het Star shirt te zien, inmiddels waren Melanie Alders, Ad Kuzee en Francois Claeijs bij een groep aangesloten en doorgereden, Wim Poot was al eerder gestopt om te wachten, zelf ben ik ook maar stil gaan staan want rijdend duurde het allemaal wel heel lang.
Na weer aangesloten te zijn ging het met 14 man verder richting Oostkapelle en Domburg, op het fietspad langs de Noordzeekust ging het ter hoogte van Westkapelle gigantisch mis, door onduidelijkheid over de te volgen route (de pijlen waren bijna zeker verdraaid) werd er voorin geremd en achterin werd er te laat gereageerd, jammergenoeg resulteerde dit in een val van Ad Polak (Star) hij kwam met zijn gezicht op de wegafscheiding, e.e.a. zag er dusdanig ernstig uit dat er om een ziekenwagen gevraagd werd, Rene van de Houten liet zich van zijn beste kant zien door zeker twintig minuten op de grond te zitten met Ad zijn hoofd in zijn handen.
Gelukkig was Ad goed aanspreekbaar en is hij door de ambulance naar Vlissingen gebracht, later kwam hij zelfstandig naar Middelburg, waar zijn gezicht er gehavend uitzag maar er geen breuken of verloren tanden waren.
Via de organisatie Ad zijn fiets ook laten ophalen, waarna we na zo'n uur stil gestaan te hebben weer op pad gingen voor de laatse 20km.
Dat we inmiddels in de achterhoede reden was ook te merken aan de ontbrekende pijlen, het blijft natuurlijk altijd leuk om deze weg te halen.
Gelukkig waren de contouren van Vlissingen zichtbaar en met Onno als reisleider reden we in de goede richting, totdat mijn Conti-4000 plat stond, maar niet getreurd, ik oefen zo vaak bij de anderen dat het wisselen van een lekke band van mijn eigen fiets een eitje is, Wim Poot kwam dan ook bezorgd vragen of er wel tijd voor hem was om even een plas te doen, dit resulteerde in een race tussen Wim zijn blaasdruk en mijn Co2 patroon, waarbij ik overduidelijk als winnaar uitkwam.
Na de boulevard van Vlissingen en wat nauwe straatjes (dat wordt wat maandag met het prof peloton) langs het "Kanaal door Walcheren" waar de animo of kracht om op kop te rijden bij de meeste was verdwenen weer terug in Middelburg.
De finish lag direct bij de tent van Star waar directeur Francois Claeijs ons opwachtte, na hem bijgepraat te hebben over Ad konden we aan het andere plezier beginnen, Star had voor een fantastische maaltijd in de vorm van verschillende pasta's gezorgd wat lekker met bier weggespoeld kon worden.
Jammergenoeg was het niet echt warm in de tent en begon bij de meesten de kou het lichaam binnen te dringen, en dat was niet alleen het koude bier.
Vooraf was afgesproken om ook onze bijdrage aan de Pink Ribbon te doen, hiervoor is 180 euro door Tandje Bij bijeen gebracht, jammergenoeg door de omstandigheden te laat om dit tijdens de tocht te overhandigen, dus wordt het bedrag aan de stichting overgemaakt.
Namens de Tandje Bij leden Wim Poot, Mas Andriesse, Kees Lindhoud, Henry Potappel, Ad Kuzee, Rene v.d. Houten, Leander v.d. Berge, Hans Poot, Wim Marinissen, Tineke Fopma, Léon Andriesse, Onno Lindhout, Melanie Alders, Paul Hageman en mijzelf wil ik Shirley Boxman en Francois Claeijs bedanken voor een leuke geslaagde Giro toertocht.
maandag 3 mei 2010
Waar lekke banden niet goed voor zijn
Zaterdag pech. De midweekse zomer is afgelopen en het herfst weekeinde begonnen. Zo slecht als Wemeldinge treffen we het niet, maar het is fris en alom buien. De verschillen zijn groot. Op Smerdiek rond half twee een paar spetters. Onno uit Tholen, toch echt niet zo flauw, blijft thuis omdat het giet. Toch negen man, dus karren maar.
De meesten zijn ondanks de 14 graden celcius ingepakt als ijsberen, inclusief overschoenen. Zelf ben ik in de korte broek, wat enig gehoon oplevert. Maar ach het zijn grotendeels kantoor- en binnenmensen. Die weten niet beter, dus je kan het ze niet kwalijk nemen. Jacco heeft een route, die voornamelijk richting mooiste luchten voert. Voor de zaterdag wel een heel apart rondje, maar we blijven redelijk droog. Op Flupland twee lekke banden voor Ad. Mas maakt een praatje met gastrijder Wim en die blijkt wel zin te hebben om lid te worden. Goede zaak, want Stavenisse was nog niet vertegenwoordigd en bovendien een goede fietser. Mas is zeer blij met nieuw jong bloed. Dat was al niet zo'n probleem. Een hoop van onze vijftigplussers zijn hun wilde haren nog lang niet kwijt (figuurlijk dan), en gaan te keer als dartele veulens in de wei. Gelukkig hangen er donkere wolken boven Nieuw Vossemeer. Wat een opluchting, niet richting Steenbergen. Even over de Philipsdam en terug. Dat geeft de burger weer moed. Door de lekke banden wordt het een niet al te lang rondje, maar het tempo was pittig. Nog een SMS-je van Adrie, heeft samen met Melanie een paar honderd kilometer getraind in de Eifel. Iedereen lijkt klaar voor onze Giro toertocht aanstaande zaterdag. Hoop dat het weer een beetje meezit, want de berichten zijn niet helemaal gunstig. We zien wel, heb er ieder geval zin in.
De meesten zijn ondanks de 14 graden celcius ingepakt als ijsberen, inclusief overschoenen. Zelf ben ik in de korte broek, wat enig gehoon oplevert. Maar ach het zijn grotendeels kantoor- en binnenmensen. Die weten niet beter, dus je kan het ze niet kwalijk nemen. Jacco heeft een route, die voornamelijk richting mooiste luchten voert. Voor de zaterdag wel een heel apart rondje, maar we blijven redelijk droog. Op Flupland twee lekke banden voor Ad. Mas maakt een praatje met gastrijder Wim en die blijkt wel zin te hebben om lid te worden. Goede zaak, want Stavenisse was nog niet vertegenwoordigd en bovendien een goede fietser. Mas is zeer blij met nieuw jong bloed. Dat was al niet zo'n probleem. Een hoop van onze vijftigplussers zijn hun wilde haren nog lang niet kwijt (figuurlijk dan), en gaan te keer als dartele veulens in de wei. Gelukkig hangen er donkere wolken boven Nieuw Vossemeer. Wat een opluchting, niet richting Steenbergen. Even over de Philipsdam en terug. Dat geeft de burger weer moed. Door de lekke banden wordt het een niet al te lang rondje, maar het tempo was pittig. Nog een SMS-je van Adrie, heeft samen met Melanie een paar honderd kilometer getraind in de Eifel. Iedereen lijkt klaar voor onze Giro toertocht aanstaande zaterdag. Hoop dat het weer een beetje meezit, want de berichten zijn niet helemaal gunstig. We zien wel, heb er ieder geval zin in.
Abonneren op:
Posts (Atom)