Schoonheidsfoutjes

Zaterdag 14 man en 1 vrouw aan de start. Lag een beetje in de lijn van de verwachting, want na een mager koude week eindelijk iets prettigere omstandigheden. Jacco heeft een route voorbereid op de Garmin, richting Schouwen. Theo komt er bij Flupland achter dat de beenstukken niet nodig zijn en stopt. Gelijk houden twee man een kleine plaspauze. De ploeg heeft niet veel geduld. Als er al gestart wordt staat nog één man na te druppelen. Dat betekent een stevige inhaalrace voor de achterblijvers. Grote verwarring halverwege de Philipsdam. Grote brullen van achteruit worden verstaan als lek. Het is echter "mee". Een grote groep met de van Dijke's wil voorbij, terwijl wij net vol in de remmen knijpen. Eigenlijk rijden ze hetzelfde tempo. Aan alle kanten sprinten onze mensen vooruit om aan te sluiten. Een grote groep ontstaat. Op de Krammer ook nog de nodige competitiedrang met een behoorlijk rommeltje als gevolg. Ben dan ook niet rouwig dat ze Goeree op draaien waar wij naar Schouwen gaan.

Op Schouwen blijkt dat zo'n GPS perfect werkt. We komen op plekken die ik nog niet eerder heb gezien. Ondanks de stevige tegenwind wordt er weer behoorlijk doorgepeerd. De communicatie verloopt door de grote groep en tegenwind soms wat moeizaam. Bij een afslag naar links verstaan drie man aan kop links en rechts, helaas het was links en rechtdoor. Ook nu wacht de groep niet, het gaat zelfs nog wat sneller. Dit levert dan ook de nodige wrevel op. Na Zierikzee de wind in de rug en de snelheid gaat stevig omhoog. Blijft wel goed oppassen, met zo'n lang weekend is er behoorlijk wat verkeer op de weg. Vanaf Bruinisse wordt er door sommigen al gedacht aan de Krammersluis, want er gaat letterlijk nog een tandje bij. Die spurt begint extreme vormen aan te nemen. De demarrage begint nu al voor de rotonde. De voorsten gaan er vol gas over. Er komt wel een auto en anderen moeten in de remmen. Terecht ook, de auto heeft gewoon voorrang. Eigenlijk mogen we er niet eens fietsen. Duidelijk geen fair play, dat gat valt nooit meer dicht te rijden. Op de Krabbenkreek gaat de lont in het kruitvat. Het tempo aan kop gaat omhoog en zakt daarna niet meer terug. Op de Engelaarsdijk blijkt dat zo'n rit toch een tol eist. De groep breekt, want bij sommigen is de pap op. Was vooraan net aangesloten maar laat me samen met Kees terugzakken. De overige vijf rijden gewoon door en dat strookt absoluut niet met onze ongeschreven wetten. Normaal volgt er pas een eindspurt vanaf Scherpenisse. Dat was al oogluikend verruimd van de Chinees naar de Watertoren, maar nu wordt het wel erg bont.

Na 95 kilometer zijn we weer thuis. Ondanks alle schoonheidsfoutjes heb ik toch een lekkere rit gereden. Aan de geluiden horen de anderen ook wel. De versnaperingen smaken dan ook weer goed. We praten er nog wel over na, want het zou natuurlijk wel iets beter kunnen.