De woensdagavond is een verrassing voor me. Zelf kan ik niet, de vrouw is jarig en omdat het een jubileumjaar is wil ze het vieren met een etentje. Net na zessen wordt het droog en knapt het wonderbaarlijk op. Slechts drie man gaan van start, dat is lang geleden.
Zaterdag staat er wel een behoorlijke ploeg. Het begint al te bewolken en de wind trekt stevig aan. De temperatuur is echter prima en met een harde rugwind gaan we over de Krabbenkreek en Philipsdam. In de groep is er al schrik voor de terugweg, er wordt rustig gereden. Langs het haventje van Oude-Tonge duiken we de polders van Goeree in. Henri verliest op de keitjes bij de haven z'n Bidon. De benen worden stil gehouden. Het vele geroep zorgt voor verwarring, het is met de zijwind slecht te verstaan. Uiteindelijk stoppen we maar even, want Henri blijft weg. Na het nodige geharrewar zijn we weer compleet. Begin onraad te ruiken. Die rugwind duurt wel erg lang, dat kan terug nooit goed gaan. Inderdaad als we erop draaien is het goed raak. De spoeling aan kop wordt aanmerkelijk dunner, dat is hard werken voor de resterende mannen. Theo probeert ons nog wel een beetje uit de wind te krijgen onder de zeedijk, maar veel helpen doet het niet. Als we de zeedijk overgaan naar het fietspad voor het laatste stukje richting Krammer blaast de wind recht in onze gezicht. Ga aan kop op de pedalen staan in het klimmetje, want het gaat behoorlijk tekeer. Voor Henri naast me wordt het even te machtig en de groep gaat in stukken. Geen demarages op de de Krammersluis. Met deze tegenwind blijven de voorsten bij elkaar. Theo doet veel werk de sluis op, maar er wordt gelukkig ook nog overgenomen. Na de sluis moet er een poosje gewacht worden, want er zijn behoorlijke gaten gevallen. Op het eiland krijgt Mas nog even woorden met één van de gastrijders. Die zeurt nogal over auto's en de weg niet kennen. Had bovendien ook nog op z'n plekje gereden en zoals we weten ligt dat met tegenwind gevoelig bij Mas. Krijg daar zelf niets van mee, want met die wind van voren blijf je heerlijk gevrijwaard van allerlei gekrakeel. Bij aankomst 87 kilometer, ver genoeg in deze omstandigheden. Ben al blij dat de benen het gehouden hebben, want de gezondheid rammelt een beetje de laatste weken.
Vanmorgen bij een bordje Brinta eens even goed naar buiten gekeken. Sorry jongens dat wordt niks. Die 150 kilometer rit bij de Bidon laat ik schieten. Het is gewoon smerig. Denk niet dat er mensen gestaan hebben voor de lange rit. Misschien volgende week in de herkansing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten