Bonjour mes amis

Vanuit het zonnige Frankrij een berichtje van uw dappere pedaalridder. Helaas begon het voor mijn persoontje iets minder zonnig. Op de donderdagochten kreeg ik een wat vervelend gevoel in de onderkaak. In de loop van de dag ging dat over in een een zeurende pijn. Vrijdag veel pijn en een constante dreun in het hoofd. Na twee slapeloze nachten en een dikke kaak via de receptie een afspraak kunnen maken bij de locale tandarts. Gelukkig bleken de vooroordelen mee te vallen, de houten hamer en combinatie tang zijn hier ook vervangen door moderne middelen. Een abces onder de kies bleek de oorzaak. Een gaatje in geboord, wat gepor met naalden, een paar doosjes met antibiotica en pijnstiller moeten de zaak weer oplossen.

Kreeg gelijk weer moed. In de middag de fiets opgetuigd en ongeveer op hetzelfde tijdstip als jullie op stap gegaan. Met 30 graden een pittige temperatuur, maar nog niet echt zinderend. De harde tegenwind in de klim maakte het wel extra moeilijk. Heb de krachten goed moeten verdelen, want kan nu uit ervaring vertellen dat een ontsteking en medicijnen een behoorlijke aanslag op je conditie zijn. Maar tussen het hijgen door heb ik toch kunnen genieten van de prachtige vergezichten op m'n oude bekenden col de Bacchus (976m) en col de Limouche (1040m). In de klim van de Limouche kwam ik middenn een wielerwedstrijd terecht. Motoragenten wuifde me naar de kant. Even later kwam een afdalend peloton op volle snelheid voorbijgesuisd. Zag er proffesioneel uit, compleet met het hele circus er rond. Later volgden nog vier groepen, in totaal toch wel meer als 100 renners. Even later was ik zelf in de afdaling. Naar boven kruipende achterblijvers kwamen tegemoet. Dat gaf me vleugels en ik vloog naar beneden. Helaas na dik drie kilometer kwam ik er achter dat ik m'n afslag was vergeten. Weinig keuze, een reuze omweg of terug naar boven. Dus draaien maar en terug naar boven klimmen, waar vlak bij de top de goede afslag lag te wachten. Onderweg maar even gebeld en mijn lieftallige vrouw verteld dat ik te laat zou zijn om mee om boodschappen te gaan, geen enkel probleem natuurlijk. Vandaag nog een aanbieding gekregen om maandag mee te gaan met Eline en nog wat mensen naar de Mont Ventoux. Zit er niet in vrees ik, de ontsteking is nog niet weg en de benen zijn nog wat machteloos en krachteloos. Maar van de week komt dat vast weer goed.
Au Bientot