Prachtig weer, maar daardoor ook een stuk drukker dan vorig jaar, of misschien wel door de verhalen over deze tocht die op internet volop te lezen zijn.
Waar in Viande gelijk geklommen moest worden ging het hier eerst een paar kilometer naar beneden, wat een heerlijke afdaling om warm te worden en in het ritme te komen, van vorig jaar wist ik nog dat we de weg moesten kruisen en vanaf daar was het echt bal met prachtige goed lopende bochten, de teller tikte daar al door zestig per uur.
Nu weet je dat als je zo naar beneden gaat er ook zoiets omhoog aankomt Le Sartay om te beginnen, 4km lang max 8% en gem 4,6% maar is goed te doen, kon hier lekker de 34-21 blijven trappen.
De Côte de Fraipont komt na zo’n 26km deze is al wat venijniger, op zo’n 70km hebben we inmiddels 9 beklimmen gehad waaronder de Wanneranval, wat een draak, maar 1400m lang, maar met max 16% en gem 9% één van de zwaarste beklimmingen.
Na de controlepost weer snel door om de Côte de la Gleize op te rijden, krijg ik ineens kramp aan de binnenkant van beide benen, tering dat doet pijn, moet van de fiets, na even op een hekje te hebben gezeten moest het maar weer verder, inmiddels waren Ad en Onno langs gekomen.
Na Côte de la Vecquée, de la Redoute via de oost kant op, deze helling ligt mij wel, vooral omdat je altijde de top in beeld hebt, ben ook benieuwd naar de foto’s die daar zijn genomen, we staan er erg close-up op als het goed is.
Tijdens weer een snelle afdaling naar Sprimont tikte de teller 82km/pu aan, dat is toch wel kikken.
Na de Côte du Hornay ook hier weer een snelle afdaling de Côte des Forges op, maar na 100meter weer kramp, maar nu nog een tandje erger, kon echt niet meer verder, gelukkig was er wel een terras vlakbij, hier een paar cola gedronken, en intussen Ad, Onno en Tineke en even later Adrie voorbij zien komen.
De cola had zijn werk gedaan, de kramp bleef weg, maar echt lekker zit je dan niet meer.
Bij de laatste bevoorrading reden Adrie en Onno net weg, zelf had ik nog genoeg te drinken dus gelijk mee opgereden naar het meest frustrerende bord van de dag na 135km nog even de Côte de la Roche aux Faucons op, slechts 4500m lang met stukken van 18%, na dit stuk ellende heeft de organisatie ook nog een mooie uitloper hiervan op genomen, er komt geen eind aan, van vorig jaar weet ik nog dat de betonplaten aan het eind van de klim liggen, maar wat is het zwaar, 100meter lijkt wel een kilometer, links en rechts hoor ik ze schelden, maar er komt bijna niemand voorbij, die zitten er blijkbaar echt door.
Boven aangekomen nog even een stukje onvervalst Belgisch wegdek, en vervolgens op voor de laatste kilometers welke natuurlijk constant met vals plat omhoog gaan.
Na 148km nog redelijk fit maar met oh zo’n zere benen waar de kramp weer regelmatig insloeg, gelukkig hielp de Leffe goed als herstel drank.
Zondagmorgen nog met de Bidon weggeweest, rustig gehouden want de pijn zat nog wel in de benen, nog wel met Wim de Thoolse brug opgesprint en dat viel niet eens tegen, de laatste kilometers vanaf Poortvliet naar huis nog even aangezet kon de 35 redelijk aanhouden, al met al vandaag ook nog 80km dus weer genoeg dit weekend.
Volgend jaar voor de derde keer de Géant des Ardennes als het aan mij ligt.
Deze keer was ik duidelijk niet de enigste met krampverschijnselen
BeantwoordenVerwijderen