Ouderwets bikkelen

In m'n hoofd is de knop al om. De laatste lange rit is voorbij dus voor mij is het herfstseizoen begonnen. Het weer doet z'n uiterste best om dat beeld nog eens te bevestigen. Ben m'n trainingsprogramma al aan het omgooien, hetgeen al heeft geleid tot een paar pijnlijke benen. Een gebruinde en uitgeruste Theo heeft na een Egyptisch strand grote behoefte aan de Zeeuwse Costa's. Het weerbericht klopt maar gedeeltelijk. De temperatuur is lekker, zonnetje is aanwezig, maar geen windkracht 2. Op de Oesterdam harde tegenwind, we waaien zowat uit ons hemdje. Naast Kees en Henk, voel ik m'n beentjes aan kop behoorlijk verzuren. Het tempo ligt ook hoog, te hoog. Even later valt de groep in stukken. Dat komt natuurlijk door de vroeg invallende herfst. De wind is al beduidend dikker en zo vroeg al weer ouderwets moeten bikkelen valt niet mee.

Na Yerseke komt de beloning en met een rugwindje rijden we al genietend van het Zeeuwse land terug naar de Oesterdam. Kees heeft er nog zin an, samen met Leon en Henk gaan ze nog een keer. Kan m'n eigen aan kop van de tweede groep lekker uitleven, dus ik kom niets tekort. In de laatste krachtsexplosie naar Smerdiek helpt Kees me over een mentale drempel. Als bij Adrie het kaarsje uitgaat, beweegt Kees me met het bekende elleboog gebaar naar voren. Denk dat het bij mij ook al een eind op is, maar soms kan je meer als je denkt. Die laatste kilometer valt niet tegen. Hoor van velen dat het een pittig ritje was. Theo komt me zelfs vergezellen in het kamp van de krampfiguren, al is dat naar ik denk maar een vakantie oprisping. In het café nog heuglijk nieuws. Theo en familie zijn met 6 man vertrokken en met 7 man teruggekomen. Kortom deze oude man wordt binnen afzienbare tijd opa. Over een aantal jaren zit onze stamtafel vol met fanatieke fietsopa's.