Afgelopen donderdag met twee collega's richting Hannover getogen. Op circa 30 km ten zuiden van deze stad waren we met 30 man ondergebracht in een uitstekend hotel. Helaas regende het bij aankomst, zodat de eerste rit met een uurtje uigesteld werd. Daarna een mooi tochtje van 83 km gemaakt. Vrijdag de stad door in een lang lint richting het hoofdkantoor mijn werkgever. Ondanks de opleving van het wielrennen in de afgelopen jaren in Duitsland is men dit niet gewend. We trokken dan ook veel bekijks en werden hier en daar zelfs toegeklapt. Ook mag je hier op de Bundesbahn rijden met een groep, zonder dat je allerlei verwensingen naar je hoofd krijgt. Wat een verademing en een hoffelijkheid tegenover ons vlakke landje!
Na de rondleiding door het kantoor en de (warme) lunch nog wat sightseeing, tot er wat gemorrel uit de groep kwam, want we waren toch gekomen om te fietsen. Na een kleine 100 km weer terug in het hotel, waar we genoten van enkele heerlijke bieren, ook hierin blinken de Duitsers uit. Hoewel je 7 minuten op je tapbiertje moet wachten en dus meteen de volgende moet bestellen, is de smaak uitstekend.
Zaterdag de koninginnerit van 150 km (werden er 170) en 1500 hoogtemeters. De bergtoppen in dit gebied zijn niet echt hoog (plm 300 m) maar als je maar vaak genoeg over die bergkammetjes heen springt, kom je toch wel aan een paar hoogtemeters. Het weer was wat wisselend, er moest zelfs een keer geschuild worden. Tenslotte zondag nog een ritje van ongeveer 90 km. De Duitse kilometers zijn echter langer dan de onze, want wij kwamen uit op 120 km. De organisatie tijdens de rit was af en toe zoek, omdat de tijd begon te dringen en we toch op tijd thuis wilden zijn werd een Duitse wielrenner gevraagd ons even naar het hotel te loodsen. Dat deed hij graag alleen hij gebruikte nogal wat omwegen.
Momenteel heb ik dus last van spierpijn, iets waar ik nooit last van heb. Nou ja, gaat ook wel weer over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten