Zondagmorgen om 11:30 stonden René en Izaak op stoep voor weer een rondje Flakkee.
Met de wind van opzij op het gemak richting de Krammer, de laatste twee keer via de Grevelingen terug gekomen, met wind uit het oosten viel dat toch wel beetje tegen, dus nu gelijk maar het fietspad op, waar het redelijk relaxed fietsen was.
Vlak bij Herkingen reed René lek, op zich geen slechte plek maar lekker is het nooit met dit weer.
Vanaf hier ging het tegenwind naar Oost Flakke, via Nieuw-Tonge en via een nieuwe route om Oude-Tonge heen richting Stad aan 't Haringvliet om via Den Bommel weer naar de Krammer te koersen.
Tijdens de Krammer omhoog liep bij René na zo'n 60km de kracht uit de benen.
Een eindje verder reed René weer lek, zijn buitenband die slechts 4 maanden oud was vertoonde toch wel het nodige verval, afijn een nieuwe band gestoken en weer op weg, maar na een paar honderd meter weer plat, nu zat er echt een steentje in, bij deze wissel werden de vingers dusdanig koud dat ze weigerden nog warm te worden.
Op de Krabbekreek het tempo flink opgevoerd, maar zelfs dat hielp niet, dus de kortste weg naar Stalland.
Een remedie om warm te worden is een Schrobbelaar, dus gelijk doorgefietst naar Bas de Man en inderdaad na een paar dubbele waren we weer op temperatuur, ondanks alles toch weer mooi 80km gereden.
dinsdag 30 november 2010
zondag 28 november 2010
Hoe eigenwijs moet iemand zijn
Ondanks de onheil voorspellende weerberichten redelijk fiets weer, matige zuid-oosten, maar ook nog natte wegen.
Onmiddellijk werd er zonder overleg weer koers gezet naar Brabant, want we moesten over de Oesterdam terug, nou was het vorige week ook redelijk gegaan dus vooruit maar weer.
Echter vandaag ging het wel richting de bossen, daar had het flink gehageld, resten lagen nog in de kant.
De temperatuur lag daar nog een tandje lager, maar erger de weg was ook nog eens zeiknat, daar zit je bij deze temperaturen nou niet echt op te wachten.
Bij het uitrijden van het bos de doorgaande weg ook nog afgesloten dus linksaf het fietspad op langs de Huijbergsebaan, waar Léon lek reed, nou staan Léon en een lekke band altijd garant voor de nodige lol, dus op zich een welkome onderbreking.
Vervolgens het fietspad weer vervolgd, normaal is dit al geen lekker pad, maar nu was het echt hopeloos, plat gereden bladeren, nattigheid en modder, de ideale omstandigheden voor op een racefiets.
Na Woensdrecht ging het linksaf richting Völckerdorp in plaats van de bijna zekere schone weg richting Oude straatweg.
De modderige vermoedens kwamen dan ook uit, en hoe, één grote modder bende, en niet zo maar een paar meter, nee zeker anderhalve kilometer, het leek net of je achter een lekke band zo glibberde je door de modder.
Na dit debacle, waar gelukkig iedereen op de been gebleven was de Oesterdam op, van te voren al beslist deze lekker in mijn eigen tempo over te rijden, met een gangetje van zo'n 38p/u lekker pedaleren, aan de schaduw zag ik dat er toch nog iemand in mijn wiel zat, bleek Wim Poot te zijn die na een poosje overnam, na een paar keer kop gewisseld te hebben hoor ik Adrie ineens ook nog en ook Henk zat erbij, inmiddels het tempo wat opgevoerd naar rond 40p/u en op naar de bocht bij de Speelmansplaat, waar de wind weer licht tegenstond, hier kon ik het tempo strak op 40p/u houden, net iets te hard voor Wim om over te nemen, dus even laten zakken, bij de laatste kop beurt het tempo weer opgevoerd naar 42p/u nu te hard voor Henk en Adrie, geen wonder om deze tijd van het jaar.
Nadat de groep weer kompleet was richting Scherpenisse waar het standaard spel van demarrages ook nu weer begon, met wind tegen Wim M nam kop over en versnelde, Izaak bleef in zijn wiel, maar het ging mij niet hard genoeg dus er weer overheen met zo'n 45p/u, na een honderd meter nam Izaak over, hé niemand in het wiel, Izaak kon het tempo niet vasthouden en wilde van kop, maar ja zelf had ik ook al een jas uitgedaan en moedigde hem aan nog een even vol te houden, met hangen en wurgen lukte het hem, na de rotonde nog even doorgetrokken tot aan het oude Haestinge.
Hier reed een jonge dame op de fiets die zo bleek achteraf met de gedachten ergens anders was, zonder op of om te kijken ging ze opeens naar links, ik gaf een gil en kon er net langs, daar zat geen centimeter meer tussen, maar Izaak die in mijn wiel zat kon geen kant meer op en klapte er bovenop, waarbij hij met zijn jukbeen op haar achterhoofd knalde, nadat de eerste schrik te boven gekomen was werd de schade opgenomen, geen bloed te zien en de reflexen waren ook goed, dus al met al viel het gelukkig mee.
In het café kreeg Izaak een handdoek met ijs welke de zwelling in toom hield.
Straks weer naar Flakkee, hier zijn de wegen schoon, maar mocht er toevallig modder liggen, dan rechtsomkeerd en een ander pad kiezen, want op Flakkee kan je wel alle kanten op.
Onmiddellijk werd er zonder overleg weer koers gezet naar Brabant, want we moesten over de Oesterdam terug, nou was het vorige week ook redelijk gegaan dus vooruit maar weer.
Echter vandaag ging het wel richting de bossen, daar had het flink gehageld, resten lagen nog in de kant.
De temperatuur lag daar nog een tandje lager, maar erger de weg was ook nog eens zeiknat, daar zit je bij deze temperaturen nou niet echt op te wachten.
Bij het uitrijden van het bos de doorgaande weg ook nog afgesloten dus linksaf het fietspad op langs de Huijbergsebaan, waar Léon lek reed, nou staan Léon en een lekke band altijd garant voor de nodige lol, dus op zich een welkome onderbreking.
Vervolgens het fietspad weer vervolgd, normaal is dit al geen lekker pad, maar nu was het echt hopeloos, plat gereden bladeren, nattigheid en modder, de ideale omstandigheden voor op een racefiets.
Na Woensdrecht ging het linksaf richting Völckerdorp in plaats van de bijna zekere schone weg richting Oude straatweg.
De modderige vermoedens kwamen dan ook uit, en hoe, één grote modder bende, en niet zo maar een paar meter, nee zeker anderhalve kilometer, het leek net of je achter een lekke band zo glibberde je door de modder.
Na dit debacle, waar gelukkig iedereen op de been gebleven was de Oesterdam op, van te voren al beslist deze lekker in mijn eigen tempo over te rijden, met een gangetje van zo'n 38p/u lekker pedaleren, aan de schaduw zag ik dat er toch nog iemand in mijn wiel zat, bleek Wim Poot te zijn die na een poosje overnam, na een paar keer kop gewisseld te hebben hoor ik Adrie ineens ook nog en ook Henk zat erbij, inmiddels het tempo wat opgevoerd naar rond 40p/u en op naar de bocht bij de Speelmansplaat, waar de wind weer licht tegenstond, hier kon ik het tempo strak op 40p/u houden, net iets te hard voor Wim om over te nemen, dus even laten zakken, bij de laatste kop beurt het tempo weer opgevoerd naar 42p/u nu te hard voor Henk en Adrie, geen wonder om deze tijd van het jaar.
Nadat de groep weer kompleet was richting Scherpenisse waar het standaard spel van demarrages ook nu weer begon, met wind tegen Wim M nam kop over en versnelde, Izaak bleef in zijn wiel, maar het ging mij niet hard genoeg dus er weer overheen met zo'n 45p/u, na een honderd meter nam Izaak over, hé niemand in het wiel, Izaak kon het tempo niet vasthouden en wilde van kop, maar ja zelf had ik ook al een jas uitgedaan en moedigde hem aan nog een even vol te houden, met hangen en wurgen lukte het hem, na de rotonde nog even doorgetrokken tot aan het oude Haestinge.
Hier reed een jonge dame op de fiets die zo bleek achteraf met de gedachten ergens anders was, zonder op of om te kijken ging ze opeens naar links, ik gaf een gil en kon er net langs, daar zat geen centimeter meer tussen, maar Izaak die in mijn wiel zat kon geen kant meer op en klapte er bovenop, waarbij hij met zijn jukbeen op haar achterhoofd knalde, nadat de eerste schrik te boven gekomen was werd de schade opgenomen, geen bloed te zien en de reflexen waren ook goed, dus al met al viel het gelukkig mee.
In het café kreeg Izaak een handdoek met ijs welke de zwelling in toom hield.
Straks weer naar Flakkee, hier zijn de wegen schoon, maar mocht er toevallig modder liggen, dan rechtsomkeerd en een ander pad kiezen, want op Flakkee kan je wel alle kanten op.
zaterdag 27 november 2010
Veel hobbels op het pad
De winter is in aantocht. Dik ingepakt en met een helmmuts op het tere hoofd vertrek ik. Met al dat nadenken over de juiste kleding wel vergeten de fluit rond m'n nek te hangen. Gelukkig kunnen m'n armen wat hebben, want daar is de kledng één laag dunner. Keurtje is al op de mountainbike, we lachen er nu nog om. Met dertien man richting bos Bergen op Zoom, en dat blijkt deze keer een slechte keus. Witte hagelresten sieren de zijkanten. Op de natte weg kleven bladresten vast. Neem dan ook zo weinig mogelijk risico. Ook anderen nemen het zekere voor het onzekere. Alleen de voorsten, die het beste zicht hebben kunnen wat harder, wat weer zorgt voor het bekende harmonica effect. Noodgedwongen gaan we richting Huijbergen. Het toch al slechte fietspad ligt er nu schrikbarend bij. Leon rijdt lek. Tijdens z'n afwezigheid heeft ie duidelijk technische bijscholing ondergaan. Zonder hulp van betekenis weet hij z'n band te vervangen. Het toetje komt na Hoogerheide. Bij café Non plus ultra een stevige inschattingsfout. We draaien de polder in. Van m'n schoonzoon hoor ik 's-avonds dat ze hier de laatste dagen aan het spitten zijn geweest met zware machines. En dat is te merken. Gedurende een paar kilometer een gigantische baggerzooi. Niemand lacht nu nog om de ATB van Keurtje. Een wonder dat iedereen overeind blijft, want de bandjes glibberen bijna onder je kont vandaan. Met de koude lucht die als een baksteen naar binnen valt en de machinekamer stroef laat draaien heb ik echt geen zin in een demarrage op de Oesterdam. Als ik zie dat Theo en Adrie in een redelijk tempo vertrekken sluit ik aan, evenals Henk. Met z'n vieren draaien we tot aan de Speelmansplaten een lekker tempo. In de eindsprint naar Smerdiek zit ik in de verkeerde positie en raak ingesloten. Misschien wel m'n geluk. Op een meter of vijftien van Theo en Izaak rijdt ik de haven op, als ik opeens Izaak onderste boven zie gaan. Al voor Theo gedraaid is ben ik ter plekke, net zoals diverse omstanders. Een huilend meisje op straat en een kreunende Izaak. Dat is schrikken. De jongedame is in gedachten verzonken van richting veranderd zonder te kijken. Gelukkig lijkt de schade zowel lichamelijk als materieel mee te vallen. Izaak is een bikkel en laat niet al te veel merken van de pijn. Gaat zelfs mee naar het café waar het gebutste jukbeen wordt gekoeld met ijs. Alles zou naderhand nog wel eens pijnlijk en stram kunnen zijn. Nou maar duimen dat er volgende week wat minder hobbels op het pad liggen.
zaterdag 20 november 2010
You Can't Always Get What You Want
Maar soms bijna.
Shit de Phillipsdam is afgesloten, maar Jacco had de Oesterdam al in het hoofd, ook mooi, zuid-oosten wind, dus lekker richting Waarde Zeeland in.
Vanaf het begin al een lekker tempo en op de Oesterdam naar een strak tempo, waar ieder lekker mee draaide op kop.
Maar wat nu weer, aan het einde niet langs het kanaal of rechtsaf richting Rilland, maar oversteken richting Brabant met zijn beruchte modder om deze tijd, als dat maar goedkomt?
Gelukkig draait Jacco richting Antwerpen om vervolgens de brug richting Bath weer te nemen, hier ontwaken de eerste spielereien tussen Kees-L en de "koers" specialist Leon-A, zelf kon ik ook niet achterblijven na het gevalletje Oesterdam vorige week.
Na de brug linksaf richting Bath kon Kees-L het niet laten om het spel te laten voortduren en het tempo naast mij begon op te voeren, ok vandaag doe ik overal aan mee dus ook hier, lekker het tempo opvoeren tot vet boven veertig en Leon-A kwam daar nog even overheen.
Jacco hield vervolgens lekker zijn mond zodat iedereen de kruising rechts al voorbij was om daarna te roepen dat we rechts moesten, ach zo kon hij ook meespelen.
In een strak tempo lekker langs de zeedijk richting Waarde, na een korte hint aan Jacco op tijd rechtsaf richting huis waar het fietspad richting de Oesterdam met een matige tegenwind genomen werd.
Op het laatste stuk van het fietspad reden Kees-L en ik op kop, wat raar zelf bleef ik zo'n 33 rijden, maar Kees-L bleef een beetje achter mij rijden.
Op dit stuk al aan het denken of ik mee zou gaan in de zekere demarrage op de dam? Ja! ik ga wel, maar in mijn eigen tempo, dus zo'n 37 a 38 p/u
Zoals altijd schiet Kees-L er aan het begin volle bak vandoor en er is gelijk een gat van zo'n 50 meter, zoals gezegd voerde ik het tempo op naar zo'n 37p/u, waar vervolgens Izaak er overheen kwam met 40p/u, toch aangepikt en bij deze snelheid werd het gat toch kleiner, met een kleine jump nam ik over van Izaak en met een man of zes begonnen we echt aan de de dam, echter Wim-P en Leon-A deden geen kopwerk mee in het begin, op zich geen punt, wij hielden met zijn vieren het tempo tussen de 38 en 40 p/u, maar toe Leon-A na dat wij zo'n 6a7km kop gedraaid hadden ook op kop kwam het tempo gelijk opvoerde tot boven de 42 ging bij mij de knop om, da's lekker makkelijk, eerst in het wiel en vervolgens de rest pijn doen, na dit ook tegen Leon gezegd te hebben, deed hij het bij de volgende beurt nog eens zachtjes over, tegen Wim-M die in zijn wiel zat zei ik laat maar gaan neem niet over, maar Leon liet zich zakken en Wim-M nam over, tering ik twijfelde geen seconde en ging over Wim heen terwijl ik riep om aan te sluiten voerde ik het tempo naar zo'n 46p/u op, dit werkte, Leon moest er af, jammer genoeg voor mij nam Izaak met nog een tandje harder van mij over en ik moest passen, gelijk een gat van zo'n 25 meter, maar dat werd niet groter, twee keer ademhalen en vervolgens even naar de 14 geschakeld en met zo'n 55p/u het gat weer dicht gereden.
Wim-P zag dat ik weer was aangesloten en begon het tempo gestaag weer op te voeren, het was zijn eerste beurt op kop dus hij had nog reserves, zelf moest ik nog op adem komen dus sloeg nog een beurt over, bij Kees-L in het wiel weer naar voren, de benen voelden nog goed dus eens kijken of ik de mannen nog pijn kon doen, Kees op kop met zo'n 42p/u, ach laat ik eens wat proberen, Kees van kop en ik direct versnellen naar zo'n 48p/u, maar ja toch de nodige inspanningen gedaan dus na een paar honderd meter was ook bij mij de pijp leeg, Wim en Izaak mochten het uitvechten.
Na de dam werd het tempo strak gehouden waardoor we na 80km in café Smerdiek landen met 33,6 gemiddeld, voorwaar niet slecht in November.
Voor het vertrek viel het op dat Ad Kuzee met een nogal zware tas op zijn rug aan kwam rijden, na thuiskomst bleek deze dus vol te zitten met appelflappen, dit vanwege Ad zijn 62e verjaardag, en dat smaakt natuurlijk altijd goed.
You Can't Always Get What You Want, maar een goed gevoel is er wel na deze rit.
Morgen ook lekker weer, met Izaak en René afgesproken om nog een rondje van zo'n 80km te doen, vertrek om 11:00uur vanaf Stalland richting Oesterdam, heb je zin laat even weten spreken we rond 11:15 af bij de Oesterdam.
You Can't Always Get What You Want, part 2
De beloofde zon was in de verste verten niet te bekennen, maar toch op pad, noord-oosten wind dus toch maar de Phillipsdam op, dit ging redelijk relaxed, zelfs de auto's reden rustig op de omleiding.
Op de Krammer in een rustig tempo naar boven zodat René kon blijven volgen, onderaan pal tegen de wind waar Izaak en ik op kop regelmatig wisselden buitendijks via Oude-Tonge en Den Bommel richting Stad Aan 't Haringvliet.
Vanaf hier na zo'n 40km tegen wind even wind mee naar Herkingen om vanaf hier de wind weer tegen te hebben op het buitendijkse fietspad lang de Grevelingen, de lekke band van Izaak kwam niet eens ongelegen.
Op de Krammer was bij René de pijp een eind leeg, maar gelukkig op de Krabbekreek weer bijgevuld waar Izaak het tempo weer behoorlijk opvoerde, hoe hard weet ik niet precies, want mijn teller raakte bevroren of de batterij zal wel leeg zijn, maar de benen gaven zo rond 40p/u aan.
Op Stalland terug met 81km op de teller en een mooie 30p/u gemiddeld, dus ook nu weer blij op de fiets gestapt te zijn.
You Can't Always Get What You Want, part 2
De beloofde zon was in de verste verten niet te bekennen, maar toch op pad, noord-oosten wind dus toch maar de Phillipsdam op, dit ging redelijk relaxed, zelfs de auto's reden rustig op de omleiding.
Op de Krammer in een rustig tempo naar boven zodat René kon blijven volgen, onderaan pal tegen de wind waar Izaak en ik op kop regelmatig wisselden buitendijks via Oude-Tonge en Den Bommel richting Stad Aan 't Haringvliet.
Vanaf hier na zo'n 40km tegen wind even wind mee naar Herkingen om vanaf hier de wind weer tegen te hebben op het buitendijkse fietspad lang de Grevelingen, de lekke band van Izaak kwam niet eens ongelegen.
Op de Krammer was bij René de pijp een eind leeg, maar gelukkig op de Krabbekreek weer bijgevuld waar Izaak het tempo weer behoorlijk opvoerde, hoe hard weet ik niet precies, want mijn teller raakte bevroren of de batterij zal wel leeg zijn, maar de benen gaven zo rond 40p/u aan.
Op Stalland terug met 81km op de teller en een mooie 30p/u gemiddeld, dus ook nu weer blij op de fiets gestapt te zijn.
zondag 14 november 2010
Tot de helft en terug
We hebben weer ongelooflijke mazzel. Voorgaande dagen heeft het gespoeld. Net over de grens komt het water ook nu met bakken naar beneden. Bij onze zuiderburen komt het water letterlijk tot aan de lippen. Wonder boven wonder wij kunnen fietsen. Ideale omstandigheden om het nieuwe regenjack uit te proberen. Over Nieuw Vossemeer verlaten we het eiland. De schrik slaat me om het hart, draaien en keren op Brabantse wegen daar heb in deze omstandigheden echt geen zin in. Wil Ron bij Nieuw Vossemeer om deze reden tot de helft en terug, ik weet het niet. Dat zit er echter niet in, we draaien een rondje en dat valt nog niet tegen. Achter de A4 langs draaien we naar de Schansbaan en door het bos richting Oesterdam. Blijft goed oppassen, want links en rechts ligt er nog wel wat gladde smurrie, maar de regen heeft ook veel weggespoeld. Vlakbij de Mattemburgh krijgt Izaak een klapband. Schrik me de blubber en ik niet alleen. De band is snel verwisseld, maar nadat het ventiel bij het oppompen wordt gelanceerd, valt m'n oog op een ander euvel. Een lelijke snee in de verder gave buitenband. Mas heeft gelukkig een stukje buitenband bij. Stom dat ik dat zelf nog niet in de zadeltas heb zitten, daar moet ik nodig eens iets aan doen. Ook op de Oesterdam gaat alles zeer rustig. Theo wil wat versnellen, maar de voorsten weigeren te volgen. Vreemd want terug op het eiland gaat het tempo opeens wel naar de vijfendertig. Al met al een zeer rustig ritje en dat is ook wel eens lekker. In het café nog een rondje gebak van mijn persoon en een rondje drank van Jacco, want we zijn weer een jaartje ouder geworden. Geen zorgen, we horen nog bij de jonkies.
zondag 7 november 2010
Haan in de sneeuw
Voor de zaterdagrit een verrassende e-mail. Mas meldt zich af met een onwillige knie. Voorgaande weken wreef hij al nadrukkelijk over een pijnlijke rechterknie. Na z'n verjaardag leek het allemaal beter te gaan. Vorige week werd hij zelfs veelvuldig vooraan gesignaleerd. Nu is de pijn echter verhuist naar de linkerkant, met het ontlasten van de rechterknie de linker overbelast? Jacco is eveneens afwezig, dus heeft Theo vrij baan voor een rit over Goeree. Nou is het wel leuk met al die Stallanders in de club, maar allemachtig, de heren komen warm getrapt en wel in Smerdiek aan en dan wordt er toch in een tempo tegenwind gestart, niet normaal. Niet te verbazen dus dat Melanie al in het eerste stuk in de problemen komt. In de staart zit je met dertien man al snel op het kantje. Probeer d'r nog even een zuchtje te geven. Voel bij mij ook de hartslag omhoogvliegen en de ademhaling versnellen. Even later wordt er het nodige geroepen en het tempo normaliseert enigszins.
Theo kiest een buitendijkse route naar Oude-Tonge, voor sommigen weer een nieuw stuk Goeree. Hierna draaien we schuin tegen. Voor Melanie een brug te ver, ze gaat helemaal dood. Theo neemt haar op sleeptouw en met wat krachttermen weet hij de groep in een langzaam tempo te krijgen, zodat Melanie nog even kan aansluiten tot een punt waar ze van de wind terug kan draaien. Hierna gaan de gashendels vanouds weer open en bijna iedereen draagt z'n steentje aan kop bij. Zelfs op Goeree is het oppassen, sommigen boeren nemen het wat minder nauw met opruimen en ook de bomen laten behoorlijk wat blaadjes slingeren. Het commentaar van vorige week is ter harte genomen en we draaien iets eerder weer terug huiswaarts. Kees en Izaak stuiven er op de Krammer weer vandoor. Ik overweeg onderaan nog even om aan te sluiten, maar zie er vanaf. Blij en toe, als ik hoor hoe ze over de dam heen zijn gejakkerd. Bij Sint-Annaland moeten we omrijden. De plaatselijke Hermandad blokkeert de weg, een ongeluk gebeurd. In het café wordt er weer volop nagepraat. Mas is er ondanks Theo's uitnodiging niet. Hij heeft dat wel eens uitgelegd. Niet fietsen is niet komen, dan voelt hij zich als een haan in de sneeuw.
Zondag een rondje met Theo. Onverwacht grote opkomst, Adrie, Melanie en Hans gaan mee vanuit Smerdiek en René sluit in Stalland bij Theo aan. Als ik m'n fiets pak blijkt de achterband plat. Vreemd toen ik gisteravond uit het café wegging was er niks aan de hand. Anita vond het toch niet erg dat ik ging fietsen of misschien toch?? Gooi d'r voor de zekerheid een nieuwe buiten- en binnenband op. Intussen staan Hans, Melanie en Adrie te blauwbekken, warm is het zeker niet. Het is gelijk een dikke tegenwind. We starten redelijk rustig, maar voel desondanks de benen nog. Richting dam neemt Theo het voortouw en gooit er gelijk een paar kilometer op. Op de dam rijden we met vier man kop over kop. René en Melanie blijven wijselijk achterin. Als we op de dam de dijk overgaan keert Melanie terug, geen paniek dit keer. Ons duo heeft de rit van gisteren geëvalueerd en vooraf al beslist dat ze ergens in de buurt van Flupland zou terugdraaien. De Krammer op met schuin tegen, trekt Theo stevig door. Ik zit schuin naast René en zie dat ie halverwege al scheel begint te kijken. Tot tweederde weet ie met hangen en wurgen nog aan te sluiten en begeeft het dan met een vertrokken gezicht. Onderaan gaan we rechtsaf, vol tegenwind en omhoog, een gemeen stuk. René moet er weer af, de benen zijn leeg, en besluit dat het slimmer is om te draaien. Hans besluit dat het met tegen- en zijwind wijs is om ze eigen ook niet op te blazen en blijft achterin. Met z'n drieën draaien we de hele rit kop over kop en dat valt helemaal nog niet tegen. Na 83 kilometer zijn we weer terug op Smerdiek. Het heeft er behoorlijk ingehakt, ook bij Adrie en Hans is de energie ver op.
Theo kiest een buitendijkse route naar Oude-Tonge, voor sommigen weer een nieuw stuk Goeree. Hierna draaien we schuin tegen. Voor Melanie een brug te ver, ze gaat helemaal dood. Theo neemt haar op sleeptouw en met wat krachttermen weet hij de groep in een langzaam tempo te krijgen, zodat Melanie nog even kan aansluiten tot een punt waar ze van de wind terug kan draaien. Hierna gaan de gashendels vanouds weer open en bijna iedereen draagt z'n steentje aan kop bij. Zelfs op Goeree is het oppassen, sommigen boeren nemen het wat minder nauw met opruimen en ook de bomen laten behoorlijk wat blaadjes slingeren. Het commentaar van vorige week is ter harte genomen en we draaien iets eerder weer terug huiswaarts. Kees en Izaak stuiven er op de Krammer weer vandoor. Ik overweeg onderaan nog even om aan te sluiten, maar zie er vanaf. Blij en toe, als ik hoor hoe ze over de dam heen zijn gejakkerd. Bij Sint-Annaland moeten we omrijden. De plaatselijke Hermandad blokkeert de weg, een ongeluk gebeurd. In het café wordt er weer volop nagepraat. Mas is er ondanks Theo's uitnodiging niet. Hij heeft dat wel eens uitgelegd. Niet fietsen is niet komen, dan voelt hij zich als een haan in de sneeuw.
Zondag een rondje met Theo. Onverwacht grote opkomst, Adrie, Melanie en Hans gaan mee vanuit Smerdiek en René sluit in Stalland bij Theo aan. Als ik m'n fiets pak blijkt de achterband plat. Vreemd toen ik gisteravond uit het café wegging was er niks aan de hand. Anita vond het toch niet erg dat ik ging fietsen of misschien toch?? Gooi d'r voor de zekerheid een nieuwe buiten- en binnenband op. Intussen staan Hans, Melanie en Adrie te blauwbekken, warm is het zeker niet. Het is gelijk een dikke tegenwind. We starten redelijk rustig, maar voel desondanks de benen nog. Richting dam neemt Theo het voortouw en gooit er gelijk een paar kilometer op. Op de dam rijden we met vier man kop over kop. René en Melanie blijven wijselijk achterin. Als we op de dam de dijk overgaan keert Melanie terug, geen paniek dit keer. Ons duo heeft de rit van gisteren geëvalueerd en vooraf al beslist dat ze ergens in de buurt van Flupland zou terugdraaien. De Krammer op met schuin tegen, trekt Theo stevig door. Ik zit schuin naast René en zie dat ie halverwege al scheel begint te kijken. Tot tweederde weet ie met hangen en wurgen nog aan te sluiten en begeeft het dan met een vertrokken gezicht. Onderaan gaan we rechtsaf, vol tegenwind en omhoog, een gemeen stuk. René moet er weer af, de benen zijn leeg, en besluit dat het slimmer is om te draaien. Hans besluit dat het met tegen- en zijwind wijs is om ze eigen ook niet op te blazen en blijft achterin. Met z'n drieën draaien we de hele rit kop over kop en dat valt helemaal nog niet tegen. Na 83 kilometer zijn we weer terug op Smerdiek. Het heeft er behoorlijk ingehakt, ook bij Adrie en Hans is de energie ver op.
Abonneren op:
Posts (Atom)