Ondanks de onheil voorspellende weerberichten redelijk fiets weer, matige zuid-oosten, maar ook nog natte wegen.
Onmiddellijk werd er zonder overleg weer koers gezet naar Brabant, want we moesten over de Oesterdam terug, nou was het vorige week ook redelijk gegaan dus vooruit maar weer.
Echter vandaag ging het wel richting de bossen, daar had het flink gehageld, resten lagen nog in de kant.
De temperatuur lag daar nog een tandje lager, maar erger de weg was ook nog eens zeiknat, daar zit je bij deze temperaturen nou niet echt op te wachten.
Bij het uitrijden van het bos de doorgaande weg ook nog afgesloten dus linksaf het fietspad op langs de Huijbergsebaan, waar Léon lek reed, nou staan Léon en een lekke band altijd garant voor de nodige lol, dus op zich een welkome onderbreking.
Vervolgens het fietspad weer vervolgd, normaal is dit al geen lekker pad, maar nu was het echt hopeloos, plat gereden bladeren, nattigheid en modder, de ideale omstandigheden voor op een racefiets.
Na Woensdrecht ging het linksaf richting Völckerdorp in plaats van de bijna zekere schone weg richting Oude straatweg.
De modderige vermoedens kwamen dan ook uit, en hoe, één grote modder bende, en niet zo maar een paar meter, nee zeker anderhalve kilometer, het leek net of je achter een lekke band zo glibberde je door de modder.
Na dit debacle, waar gelukkig iedereen op de been gebleven was de Oesterdam op, van te voren al beslist deze lekker in mijn eigen tempo over te rijden, met een gangetje van zo'n 38p/u lekker pedaleren, aan de schaduw zag ik dat er toch nog iemand in mijn wiel zat, bleek Wim Poot te zijn die na een poosje overnam, na een paar keer kop gewisseld te hebben hoor ik Adrie ineens ook nog en ook Henk zat erbij, inmiddels het tempo wat opgevoerd naar rond 40p/u en op naar de bocht bij de Speelmansplaat, waar de wind weer licht tegenstond, hier kon ik het tempo strak op 40p/u houden, net iets te hard voor Wim om over te nemen, dus even laten zakken, bij de laatste kop beurt het tempo weer opgevoerd naar 42p/u nu te hard voor Henk en Adrie, geen wonder om deze tijd van het jaar.
Nadat de groep weer kompleet was richting Scherpenisse waar het standaard spel van demarrages ook nu weer begon, met wind tegen Wim M nam kop over en versnelde, Izaak bleef in zijn wiel, maar het ging mij niet hard genoeg dus er weer overheen met zo'n 45p/u, na een honderd meter nam Izaak over, hé niemand in het wiel, Izaak kon het tempo niet vasthouden en wilde van kop, maar ja zelf had ik ook al een jas uitgedaan en moedigde hem aan nog een even vol te houden, met hangen en wurgen lukte het hem, na de rotonde nog even doorgetrokken tot aan het oude Haestinge.
Hier reed een jonge dame op de fiets die zo bleek achteraf met de gedachten ergens anders was, zonder op of om te kijken ging ze opeens naar links, ik gaf een gil en kon er net langs, daar zat geen centimeter meer tussen, maar Izaak die in mijn wiel zat kon geen kant meer op en klapte er bovenop, waarbij hij met zijn jukbeen op haar achterhoofd knalde, nadat de eerste schrik te boven gekomen was werd de schade opgenomen, geen bloed te zien en de reflexen waren ook goed, dus al met al viel het gelukkig mee.
In het café kreeg Izaak een handdoek met ijs welke de zwelling in toom hield.
Straks weer naar Flakkee, hier zijn de wegen schoon, maar mocht er toevallig modder liggen, dan rechtsomkeerd en een ander pad kiezen, want op Flakkee kan je wel alle kanten op.
Zoals de schrijver van dit artikel vorige week al opmerkte: "You can't always get what you want". Schijnt erg lastig te accepteren dat er mensen bestaan die niet elke week naar Flakkee willen. Maar om dat nu uit te vechten via de blog getuigt van erg weinig klasse.
BeantwoordenVerwijderen