Voor de zaterdagrit een verrassende e-mail. Mas meldt zich af met een onwillige knie. Voorgaande weken wreef hij al nadrukkelijk over een pijnlijke rechterknie. Na z'n verjaardag leek het allemaal beter te gaan. Vorige week werd hij zelfs veelvuldig vooraan gesignaleerd. Nu is de pijn echter verhuist naar de linkerkant, met het ontlasten van de rechterknie de linker overbelast? Jacco is eveneens afwezig, dus heeft Theo vrij baan voor een rit over Goeree. Nou is het wel leuk met al die Stallanders in de club, maar allemachtig, de heren komen warm getrapt en wel in Smerdiek aan en dan wordt er toch in een tempo tegenwind gestart, niet normaal. Niet te verbazen dus dat Melanie al in het eerste stuk in de problemen komt. In de staart zit je met dertien man al snel op het kantje. Probeer d'r nog even een zuchtje te geven. Voel bij mij ook de hartslag omhoogvliegen en de ademhaling versnellen. Even later wordt er het nodige geroepen en het tempo normaliseert enigszins.
Theo kiest een buitendijkse route naar Oude-Tonge, voor sommigen weer een nieuw stuk Goeree. Hierna draaien we schuin tegen. Voor Melanie een brug te ver, ze gaat helemaal dood. Theo neemt haar op sleeptouw en met wat krachttermen weet hij de groep in een langzaam tempo te krijgen, zodat Melanie nog even kan aansluiten tot een punt waar ze van de wind terug kan draaien. Hierna gaan de gashendels vanouds weer open en bijna iedereen draagt z'n steentje aan kop bij. Zelfs op Goeree is het oppassen, sommigen boeren nemen het wat minder nauw met opruimen en ook de bomen laten behoorlijk wat blaadjes slingeren. Het commentaar van vorige week is ter harte genomen en we draaien iets eerder weer terug huiswaarts. Kees en Izaak stuiven er op de Krammer weer vandoor. Ik overweeg onderaan nog even om aan te sluiten, maar zie er vanaf. Blij en toe, als ik hoor hoe ze over de dam heen zijn gejakkerd. Bij Sint-Annaland moeten we omrijden. De plaatselijke Hermandad blokkeert de weg, een ongeluk gebeurd. In het café wordt er weer volop nagepraat. Mas is er ondanks Theo's uitnodiging niet. Hij heeft dat wel eens uitgelegd. Niet fietsen is niet komen, dan voelt hij zich als een haan in de sneeuw.
Zondag een rondje met Theo. Onverwacht grote opkomst, Adrie, Melanie en Hans gaan mee vanuit Smerdiek en René sluit in Stalland bij Theo aan. Als ik m'n fiets pak blijkt de achterband plat. Vreemd toen ik gisteravond uit het café wegging was er niks aan de hand. Anita vond het toch niet erg dat ik ging fietsen of misschien toch?? Gooi d'r voor de zekerheid een nieuwe buiten- en binnenband op. Intussen staan Hans, Melanie en Adrie te blauwbekken, warm is het zeker niet. Het is gelijk een dikke tegenwind. We starten redelijk rustig, maar voel desondanks de benen nog. Richting dam neemt Theo het voortouw en gooit er gelijk een paar kilometer op. Op de dam rijden we met vier man kop over kop. René en Melanie blijven wijselijk achterin. Als we op de dam de dijk overgaan keert Melanie terug, geen paniek dit keer. Ons duo heeft de rit van gisteren geëvalueerd en vooraf al beslist dat ze ergens in de buurt van Flupland zou terugdraaien. De Krammer op met schuin tegen, trekt Theo stevig door. Ik zit schuin naast René en zie dat ie halverwege al scheel begint te kijken. Tot tweederde weet ie met hangen en wurgen nog aan te sluiten en begeeft het dan met een vertrokken gezicht. Onderaan gaan we rechtsaf, vol tegenwind en omhoog, een gemeen stuk. René moet er weer af, de benen zijn leeg, en besluit dat het slimmer is om te draaien. Hans besluit dat het met tegen- en zijwind wijs is om ze eigen ook niet op te blazen en blijft achterin. Met z'n drieën draaien we de hele rit kop over kop en dat valt helemaal nog niet tegen. Na 83 kilometer zijn we weer terug op Smerdiek. Het heeft er behoorlijk ingehakt, ook bij Adrie en Hans is de energie ver op.
Volgens mij heeft Theo er een Cancellaraatje op zitten.
BeantwoordenVerwijderen