Mag u er ook zo graag op uittrekken, op de fiets? Weet dan wel dat steeds meer fietsers in het ziekenhuis belanden! Onze fietspaden zijn óvervol, wielrijders knallen er steeds vaker op elkaar. Weet u de oplossing?
Fietsen is 'in': het aantal fietsen in ons land steeg de afgelopen twintig jaar van twee naar achttien miljoen. Steeds meer Nederlanders hebben twee fietsen, één stadsfiets om naar het werk te gaan én een racefiets, toerfiets of mountainbike voor sportieve uitjes.
Gevolg is dat het steeds drukker wordt op onze rijwielpaden. Niet alleen binnen de bebouwde kom, maar juist ook op fietspaden in de buitengebieden gebeuren steeds meer ongelukken.
Deskundigen beweren dat dit een gevolg is van de vele, in omvang en snelheid sterk verschillende soorten rijwielen op onze fietspaden: snorfietsen, brommers, scooters, bakfietsen, brommobielen, elektrische fietsen, racefietsen, mountainbikes, scootmobielen en andere driewielers. Snorfietsen vormen het grootste probleem, beweert de wielerunie, die ze naar de rijbaan wil verbannen. Maar of het daar veiliger door wordt?
Ga tijdens een zonnig weekeinde eens fietsen in de duinen! Nederland regeltjesland: het enige land met verkeersdrempels op fietspaden. Je vindt ze in het Haagse duingebied Meijendel, waar gek-genoeg het waterbedrijf de baas speelt.
Die drempels zijn aangelegd om wielrenners af te remmen, maar het middel blijkt erger dan de kwaal: telkens ongelukken. Diverse peuters zijn er al uit hun kinderzitje gelanceerd.
Hoe verder? Kunnen we het fietsen in Nederland veiliger krijgen? Snorfietsen naar de rijbaan of moeten juist mountainbikers en wielrenners zich maar aanpassen, zich wat socialer gedragen? Is het u wel eens overkomen dat u, als gezellige gezinsfietser, werd toegesnauwd door zo'n groep racefanaten dat u opzij moest en snel een beetje? Hoe denkt u hier over? En omgekeerd: de groeiende legers sportieve bejaarden, die met hun slakkengangetje gerust het hele fietspad in beslag nemen, kunnen die niet een beetje aan de kant?
Hieronder een paar van mijn bevindingen tijdens het fietsen,
Mijn welgemeende excuses aan alle en (argeloze) fietsers en wandelaars. Namens mij maar ook meteen namens alle mountainbikers en racefietsers van Nederland wil ik zeggen: “SORRY!!!” fietst u even 90 kilometer met mij mee? Sorry!! In het bijzonder tegen de heer en mevrouw die zaterdag midden op het enige nog legale fietspad tussen Egmond en Bergen liepen. Een bescheiden kuchje wil ik nog wel eens doen want van een belletje schrikt altijd iedereen zo, en jullie waren zo heerlijk aan het kletsen. Maar ik wist niet dat u boos werd mevrouw om mijn kuchje, ja ik heb een bel , ik heb u onthouden(blauwe nomad jas, 2 stokken, rugzak, bergschoenen, man ernaast met gekke muts) dus zal de volgende keer bellen. Heeft u nog lekker gewandeld verder? Ik heb de eigenaardigheid dan wel altijd even te malen daarna. Waarom wandelt ze niet op 1 van die 116 wandelpaden waar wij niet mogen komen en waar ze lekker ongestoord in het midden kan lopen als ze dat zo leuk vindt. Of worden haar bergschoenen daar vies? Waarom wordt ze boos? Omdat ik kuch of is het een schijnmanoeuvre omdat ze haar fout op mij wilt projecteren? Zij loopt immers midden op en niet uiterst links of rechts. Ik zou niet eens een bel of kuch nodig moeten hebben. Stop met malen en geniet!! Dennis!!! Denk ik dan. Sorry! Wil ik ook nog even zeggen tegen die mijnheer waarmee ik een frontaaltje heb kunnen voorkomen. Ik had u al een halve minuut in het vizier en was in de veronderstelling dat u mij ook wel gezien moest hebben. Ik reed uiterst rechts zoals me op school geleerd is. Even bellen leek me niet nodig. Het bleek dus wel nodig maar nu was het te laat om te bellen dus was het enige dat ik nog kon doen “kijk uit!!!” roepen om u uit uw 5e dimensie te halen. Daar kwam van schrik nog iets achter als potver3. Maar in de adrenalinerush uw en mijn vege lijf te redden floepte het eruit en kunt u mij dat laatste woord hopelijk vergeven, en sorry voor mijn inschattingfout. Troost u met de gedachte dat wanneer die man op de ATB niet kijk uit had geroepen, had u nu naast een ATBer in het ziekenhuis gelegen. Dat is pas erg. Sorry! Wil ik ook nog even zeggen tegen de meneer met de oprolriem. Ik stond oog in oog met uw geschrokken Jack Russel toen ik een bocht omkwam. Kon nog net op tijd remmen voordat mijn “Furious Freds” hem zouden verpletteren. Het was op het speciaal voor ons aangelegde ATB parcours omgeving Schoorl. Ja ik reed misschien wel wat harder dan normaal, maar ik dacht dat het wel kon op dat parcours. Wandelaars blijven daar wel weg dacht ik nog. Ik verdenk een hoop wandelaars dat ze stiekem van ons houden. Ik kom ze steeds vaker tegen op het parcours. Hoe is het nu met uw hondje? Sorry! Voor het verstoren van uw smsverkeer wil ik nog even zeggen tegen de mevrouw met 2 volgepropte Albert Heijn tassen aan haar stuur en een kleuter van een jaar of 3 achterop. U had niet in de gaten dat u langzaam naar de verkeerde kant van het fietspad ging. Deze keer belde ik voor de zekerheid op tijd om een heel vervelend ongeluk te voorkomen. Ik hoop niet dat ik uw smsje in de war heb gemaakt. Vergeef me in dat geval. Dan wil ik ook nog even sorry zeggen tegen dat groepje fietsers die ik stoorde met mijn bel toen jullie midden op de kruising de kaart aan het lezen waren, ik had even moeten stoppen en wachten tot jullie klaar waren. Jullie zijn toch wel veilig thuisgekomen he? Oh ja! Sorry mijnheer van de poolhond, die met ontblote boventanden achter me aanrende. “Hij doet niks hoor”is het standaardzinnetje dan altijd, “hij houdt alleen niet van mountainbikers”. Als u dat tegen mij zegt, kunt u hem dan niet beter aanlijnen? Maal maal maal…..Stop geniet!!!! Sorry, maar ik hou nu eenmaal van wielrennen en mountainbiken. In de ruim 41 jaar dat ik leef heb ik meer dan 350.000 km gefietst. Dat is niet zo heel bijzonder, trotser ben ik op het feit dat ik nog steeds schadevrij ben. Op 3 valpartijen in het wedstrijdpeloton en een enkel eenzijdig uitglijertje na, maar die tellen hier niet mee. De meeste kilometers heb ik alleen afgelegd. Soms floept er wel eens een naar woord uit van schrik, maar dat gebeurd me niet vaak. Meestal zeg ik niks. Zoals ook meestal afgelopen zaterdag en gelukkig weer schadevrij 50 km. De laatste sorry doe ik voor dat kleine groepje wielrenners die zich inderdaad asociaal gedragen, vloekend en tierend en soms slaande op weg zijn, lege AAflesjes in het duin flikkeren(Maalerdemaal, waarom kun je wel een halve ronde een vol flesje in je zak hebben en niet een lege?). In de wielerwereld heb je die helaas ook net als in de gewone grotemensenwereld. Uiteraard heb ik alleen sociale fietsvrienden. Ik wil ook graag een compliment uitdelen. Aan die mevrouw die ik toch 70+ schatte. U haalde mij in met windje tegen terwijl ik 30 op de teller had staan. Ik vind het een geweldige ontwikkeling die elektrische fietsen. Want iedereen, ook zonder onze stuurvaardigheid, kan daardoor nu ook met een gemiddelde van 30 op de klok thuiskomen. Net als wij na een extensieve duurtraining. Men past zich aan lijkt wel. Maar ik vrees dat, wanneer ze zo aan het gas blijven draaien, deze “benidorm bastards” binnenkort net als de wielrenners van de fietspaden verbannen gaan worden als het aan de fietsersbond ligt. Aan alle wandelaars en (argeloze) fietsers, dikke knuf, Dennis Om te knuffelen: U herkent mij aan mijn racefiets of ATB met bel en kuch, strak oranje shirt, strakke zwarte broek, geschoren benen, beetje grijzend….omgeving Egmond aan Zee
Dennis, Egmond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten