Een mail van Theo. De juiste vragen: Is het te doen,is het onverantwoord, blijven we overeind, blijven we thuis. Ben de enigste die antwoord; ja, ja, misschien, weet nog niet. Tot m'n verassing staan er twaalf man te trappelen, zelfs een windallergie is overwonnen. Er wordt een aangepaste route uitgestippeld. Dijken, dorpen en bossen bieden bescherming. De open dammen zijn met deze windvlagen te link. Vertrekken met een redelijke rugwind, geen centje pijn. Achter Halsteren gaan we draaien. De bossen voldoen aan de verwachting. Een wereld van verschil met ons open landschap.
Na het bos richting Vrederust begint het. De eerste gaten ontstaan in het klimmetje naar de Halsterse weg. Op de Thoolse brug breken we in stukken. Niet ongewoon, maar de brug wordt nu heel wat minder snel bestegen als gebruikelijk. Kan gelukkig vriend Adrie helpen, die nog een beetje slappe benen heeft van al dat verhuisgedoe. Op het eiland gaan we achterlangs Tholen de polder in. Dat is serieuze woei op kop. Dan blijken de mailtjes profetisch. Achteraan ontstaat er gedrang om uit de wind te blijven. Wat onverklaarbare remacties, waarvan niemand weet hoe het precies is gegaan. Mas die achteraan aan een wiel kleeft, kan het niet aanremmen en blijft niet overeind. De schade blijft beperkt tot een slag in het achterwiel en een kapotte elleboog. Heb wat medelijden en zet achterin een tweede waaiertje op. Mas kan nou rustig m'n wiel kiezen en bekomen van de schrik. Gelukkig komt Theo nog even helpen, want de wind fluit behoorlijk om onze oren. Aan de stamtafel weer voer om na te praten en natuurlijk een nieuw hot item, een nieuwe voorzitter. Daar gaan we volgende week weer over verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten