Ook zaterdag is er weer volop wind. Met dertien man aan de start ziet het er echter naar uit dat we volop kopmannen hebben. Theo heeft een rondje naar Goeree in gedachten. Niet verkeerd, want Theo heeft zich dit seizoen echt ontwikkeld tot een Goeree expert. Vaak krijgen we daar mooie en stevige routes voorgeschoteld. Ook nu wordt er weer stevig doorgefietst. Op de Krammersluizen gaat het (zoals gewoonlijk) zo hard, dat de groep in stukken breekt. Hierna blijven meerdere mensen wijselijk achterin, want op Goeree is het voornamelijk tegen. Af en toe wel irritant hoe sommigen een wieltje pikken om uit de wind te rijden. Dat gebeurt op zo'n manier dat er voor de mensen achter hun geen ruimte overblijft om ook goed te kunnen profiteren van de groep. De gevolgen laten zich raden, een brekende groep en op Goeree waait Melanie die even een paar meter los komt te zitten eraf. Niet zo'n probleem, want ze draait eraf en gaat even bij haar zus om de thee. Bij de laatste lus, volgens Theo niet zo zwaar, komt ook Mas in de problemen. Ondanks dat Leon hem al meerdere malen is wezen helpen, moet ie hier even stevig lossen. Mooie gelegenheid voor een plaspauze. Dan is het weer van de wind en alle leed is vergeten. Over het prachtige buitendijkse fietspad full speed terug naar de Krammer. Nog even omhoogsprinten. Kees en Henk gaan ervandoor. Blijf tactisch nog even bij Ron en Theo die stevig doorrijden en denk dan samen met Leon het gat dicht te rijden. Kees zit immers in z'n marathontraining en doet het wat rustiger aan. Helaas Leon laat zich pas in de laatste 100 m van de klim zien en Henk heeft er zin an, hij rijdt als een speer. Dat gaatje wordt dus niet helemaal gedicht.
Laatste stuk op het eiland nog even tegen de wind in beuken. Als Henri op de Engelaarsdijk bij volle tegenwind nog een kopbeurt probeert is het gewoon zelfmoord. Als ie naar achteren draait breekt het peloton in stukken. Rijd achter Kees aan, want heb geen zin met die tegenwind nog gaten dicht te rijden. Als Leon en Theo in het laatste stuk laten lopen neemt Henk met een verbeten grimas over. Even later roept Kees: "komop Wim'' en voor de laatste kilometer schuif ik naar voren. Kees vindt het allang best, want hij moet de spieren nog wat sparen voor het loopwerk. In het café wordt er weer druk geoefend met de rechterarm en is er volop lol over het incident met de kwajongen. Theo zit intussen onrustig te schuiven, hij krijgt zoveel pluimen in z'n reet gestoken over de mooie route, dat het gewoon wat ongemakkelijk zit. Mas en Leon gaan komende week het parcours van de Mergelheuvelland "verkennen" , vrijvertaald dus trainen. Mas mag wel oppassen, met al die heuveltraining raakt ie z'n plattelandsritme volledig kwijt. Hoor even later van Anita dat men zelfs na het café op weg naar huis nog vol geconcentreerd aan het trainen is, wat heet motivatie. Onderweg is ze achereenvolgens Ad, Kees en Theo tegenkomen. Heeft getoeterd en gezwaaid, wat leidde tot geen enkele reactie. Misnoegd gaf ze dan ook te kennen dat fietsers maar onvriendelijke mensen zijn. Vreemd in het café zijn het zulke aardige mensen. Op de fiets volgt er echter een volledige metamorfose.
Het kan natuurlijk ook dat door het oefenen van de rechterarm men wat vermoeid is geraakt en geen erg in het andere verkeer heeft,
BeantwoordenVerwijderenze rijden op automatische piloot naar huis.