KAMPIOENSPRAATJE

Hoera de beker met de grote oren is binnen. De laatste rit betekent ook de prijsuitreiking. Van het jaar een harde strijd geleverd en de laatste weken gingen niet vanzelf. Geprikkeld door Kees z’n woorden dat het voor hem er niet in zat was ook Mas bijzonder gemotiveerd om nog eens één keer kampioen te worden. Mas werd uitgeschakeld door een val, waardoor het kampioenschap werd beslist in mijn voordeel. Nou zegt kampioenschap lang niet alles over krachtverhoudingen. Als het daar over ging zou Kees, gezien over alle ritten, veruit de hoogste ogen hebben gegooid. Kampioen worden betekent veel aanwezig zijn. Logisch ook dat aanwezigheid bepalend is, voor toerclubs is een goede opkomst immers zeer belangrijk. Uit wat cijfers die Theo weer snel tevoorschijn heeft getoverd en uit Jacco’s goed voorbereide toespraak blijkt dat het bij ons clubje in dat opzicht prima gaat. Niet alleen de opkomst is goed, maar ook het aantal gereden kilometers is omhoog gevlogen. Nog maar enkele jaren terug, toen ik met Adrie als gastrijder aansloot, was Tandje Bij op sterven na dood. Nu staan we met 12 man gereed om in de vrieskou het seizoen af te sluiten. Natuurlijk gaat het niet alleen over de opkomst. De club is gegroeid en er zijn leden bijgekomen die ernstig zijn besmet met het sportvirus. Zo ontstond er een groepje mensen die goed met elkaar door de bocht kunnen. In de fietssport extra belangrijk. Op sportief vlak weten we elkaar goed te stimuleren. De prestaties in de breedte zijn dan ook flink gestegen. Theo rijdt als in z’n roemrijke verleden , Ron rijdt weer op het niveau van jaren terug, Ad heeft zich deze zomer helemaal herpakt, Mas haalt op z’n oude dag een niveau wat hij nog niet eerder bereikte en zo zijn er nog veel meer voorbeelden te vinden. Af en toe is het wel even oppassen dat we niet doorschieten, want natuurlijk kan niet iedereen constant in topvorm zijn. Ook het after-fietsen sluit hierbij goed aan. Af en toe is er wel eens een woordenwisseling, zoals overal, maar alles kan worden uitgepraat. Bij het naborrelen is de sfeer prima en velen van ons komen dan ook niet alleen voor een rondje fietsen. Vrouw Anita is er dan ook al min of meer van doordrongen dat de zaterdagmiddag van mij is. Afwijkingen hierop zijn alleen in zeer bijzondere gevallen mogelijk. Kortom mannen na dit bezinnende kampioenspraatje kan ik wel zeggen dat het aanwezig zijn dit jaar bepaald geen straf was en naar ik hoop ligt er voor de club volgend jaar weer zo een mooi fietsjaar in het verschiet.