Deze week me ingezet voor het goede doel. Op de school van m'n dochter Ariënne wordt er gespind voor het serious request project, door radio 3FM georganiseerd vanuit het glazen huis. Het geld komt ten goede aan vluchtelingenwerk door het RodeKruis. Helaas is het te kort dag, veel clubgenoten zijn al bezet, andere niet geïnteresseerd. 's-Middags heeft Eric Breukink ook gespind, die had ik graag nog even gezien cq gesproken. In z'n PDM tijd was ik fan, een prachtige rijder. Theo is nooit te beroerd voor zulke iniatieven en samen zijn we aanwezig. Onder leiding van Pieter, toevallig ook Theo z'n instructeur, en geflankeerd door een klas dames van de secretaresse opleiding vliegen de zweetdruppels in de rondte. Er wordt uiteindelijk nog 7800 euro ingezameld voor het goede doel.
Voor de zaterdag is echter geen goede voorbereiding mogelijk. Vorige week staken de ijsberen nog over, nu zouden de vissen wel kunnen overleven op het fietspad. Wat op een dun miezerregentje lijkt en volgens Kees erge dikke wolken zijn blijkt uiteindelijk erg nat. Theo kiest een route heen en terug over de Oesterdam met een lus over Zandvliet. Mas heeft deze rit gekozen voor z'n rentree en vraagt om het een beetje rustig te houden. Op de Oesterdam ligt het tempo, weliswaar met de wind mee, echter al weer op 35 km/u. Deze keer gaat Theo in staking. In deze omstandigheden en met een terugreis tegenwind in het verschiet vindt hij het gekkenwerk. Ben blij dat ik m'n goretex jasje heb aangetrokken, het water loopt van iedereen af en er komt al wat gesputter uit de groep. Helaas blijken m'n "waterdichte"overschoenen een miskoop, m'n schoenen staan al snel vol water. Het lusje na de dam voert ons bij Zandvliet over een fietspad met putdeksels en dan terug richting kanaal. Hier draaien we op de wind, de regen slaat ons in het gezicht. Tot overmaat van ramp rijdt Henk in een gleuf in de weg. Lekke band, zo vlug als mogelijk vervangen en door. Maar jongens, stilstaan in deze omstandigheden is geen pretje. Henk is duidelijk geprikkeld door al deze tegenslag. Langs het kanaal zet hij zich op z'n Henk-s', met een verbeten kop diep over het stuur gebogen, op kop en trekt er aan. Dat doet bij mij behoorlijk zeer, want Henk heeft de laatste weken veel getraind en is zo scherp als een mes. Het twee aan twee rijden wordt overboord gezet, in een lange waaier gaan we verder. Op de Oesterdam gaat Kees er nog wel vandoor, maar ook hij komt nu slechts een stukje van ons weg. Leon gaat pa Mas helpen die het even moeilijk krijgt. Zelf ben ik al blij dat ik m'n kopwerk nog steeds kan doen, want dat is in deze wintervorm meer dan ik had verwacht. Mas heeft, zoals van tevoren aangekondigd, geen kopwerk gedaan, maar rijdt boven verwachting goed. Hij is dan ook 5 kg lichter en heeft tijdens de revalidatie van z'n heupbreuk 1000 km getraind. Eigenlijk vindt ik hem zelfs sterker rijder als vorige winter, toen moest ie er regelmatig af en was dit tempo niet mogelijk geweest. Een goed teken, de ambitie vlam brandt nog stevig. Ook na de Oesterdam blijft Henk op kop stampen. Z'n goede humeur is echter al lang vertrokken. "Ga geliek naar uus , een ziekte op het lief hael je ervan". De rest van ons gaat nog wel naar cafe Smerdiek, want daar was het natuurlijk om begonnen. De binnenzitters, waaronder Ad, kijken ons meewarig aan. Denk niet dat ze m'n stukje hebben gelezen, maar volgens mij vinden ze ons nu wel "raore mense". Saskia zegt dat ze ons wel erg sportief vindt, ben bang dat dat meer uit beleefdheid is. Even later komen ook Jacco en Adrie binnen en na enkele drankjes stijgt de stemming in de groep aanmerkelijk. Mas zit te glimmen van tevredenheid met z'n prestatie en wil me zelfs een kusje geven. Weet hem nog net te duidelijk te maken dat ik een overtuigd hetero ben. Als ik thuis kom met natte en verkleumde voetjes hoef ik ook al niet op mededogen te rekenen. Anita zegt zeer beslist, "je doet 't aollemaal je eigen an", wat kan je daar nou nog op zeggen. Wil nog even Ron z'n mooie woorden aanhalen "Of je me dit jaar uit de wind hebt gehouden of gekreund in mijn wiel maakt me niet. Ik heb het geweldig naar mijn zijn gehad". Iedereen hele prettige feestdagen
Voor de zaterdag is echter geen goede voorbereiding mogelijk. Vorige week staken de ijsberen nog over, nu zouden de vissen wel kunnen overleven op het fietspad. Wat op een dun miezerregentje lijkt en volgens Kees erge dikke wolken zijn blijkt uiteindelijk erg nat. Theo kiest een route heen en terug over de Oesterdam met een lus over Zandvliet. Mas heeft deze rit gekozen voor z'n rentree en vraagt om het een beetje rustig te houden. Op de Oesterdam ligt het tempo, weliswaar met de wind mee, echter al weer op 35 km/u. Deze keer gaat Theo in staking. In deze omstandigheden en met een terugreis tegenwind in het verschiet vindt hij het gekkenwerk. Ben blij dat ik m'n goretex jasje heb aangetrokken, het water loopt van iedereen af en er komt al wat gesputter uit de groep. Helaas blijken m'n "waterdichte"overschoenen een miskoop, m'n schoenen staan al snel vol water. Het lusje na de dam voert ons bij Zandvliet over een fietspad met putdeksels en dan terug richting kanaal. Hier draaien we op de wind, de regen slaat ons in het gezicht. Tot overmaat van ramp rijdt Henk in een gleuf in de weg. Lekke band, zo vlug als mogelijk vervangen en door. Maar jongens, stilstaan in deze omstandigheden is geen pretje. Henk is duidelijk geprikkeld door al deze tegenslag. Langs het kanaal zet hij zich op z'n Henk-s', met een verbeten kop diep over het stuur gebogen, op kop en trekt er aan. Dat doet bij mij behoorlijk zeer, want Henk heeft de laatste weken veel getraind en is zo scherp als een mes. Het twee aan twee rijden wordt overboord gezet, in een lange waaier gaan we verder. Op de Oesterdam gaat Kees er nog wel vandoor, maar ook hij komt nu slechts een stukje van ons weg. Leon gaat pa Mas helpen die het even moeilijk krijgt. Zelf ben ik al blij dat ik m'n kopwerk nog steeds kan doen, want dat is in deze wintervorm meer dan ik had verwacht. Mas heeft, zoals van tevoren aangekondigd, geen kopwerk gedaan, maar rijdt boven verwachting goed. Hij is dan ook 5 kg lichter en heeft tijdens de revalidatie van z'n heupbreuk 1000 km getraind. Eigenlijk vindt ik hem zelfs sterker rijder als vorige winter, toen moest ie er regelmatig af en was dit tempo niet mogelijk geweest. Een goed teken, de ambitie vlam brandt nog stevig. Ook na de Oesterdam blijft Henk op kop stampen. Z'n goede humeur is echter al lang vertrokken. "Ga geliek naar uus , een ziekte op het lief hael je ervan". De rest van ons gaat nog wel naar cafe Smerdiek, want daar was het natuurlijk om begonnen. De binnenzitters, waaronder Ad, kijken ons meewarig aan. Denk niet dat ze m'n stukje hebben gelezen, maar volgens mij vinden ze ons nu wel "raore mense". Saskia zegt dat ze ons wel erg sportief vindt, ben bang dat dat meer uit beleefdheid is. Even later komen ook Jacco en Adrie binnen en na enkele drankjes stijgt de stemming in de groep aanmerkelijk. Mas zit te glimmen van tevredenheid met z'n prestatie en wil me zelfs een kusje geven. Weet hem nog net te duidelijk te maken dat ik een overtuigd hetero ben. Als ik thuis kom met natte en verkleumde voetjes hoef ik ook al niet op mededogen te rekenen. Anita zegt zeer beslist, "je doet 't aollemaal je eigen an", wat kan je daar nou nog op zeggen. Wil nog even Ron z'n mooie woorden aanhalen "Of je me dit jaar uit de wind hebt gehouden of gekreund in mijn wiel maakt me niet. Ik heb het geweldig naar mijn zijn gehad". Iedereen hele prettige feestdagen
Ach het viel allemaal wel mee, die staking heb je wel goed opgemerkt Wim, maar op de terugweg wel het voordeel er van gehad.
BeantwoordenVerwijderenEn natuurlijk reageerde Saskia niet uit beleefdheid, maar puur uit bewondering, zal mij niets verbazen als Saskia en Diana volgend jaar regelmatig mee gaan fietsen.