Om de lus niet al te groot te maken dus maar direct richting de Blauwe Bloem, om vervolgens over Nieuw-Vossemeer richting het bos achter Bergen te fietsen. Bij de Lagemetenweg had ik wat last van kortademigheid (sorry, ik had er op de brug bij Oud Vossemeer ook al last van), ik bleek gelukkig niet de enige, Wim Poot bekende ook last van de koude lucht te hebben. Daarnaast was Leen al na 5 km omgedraaid. Handige Henkie, Keessie Lindhout en Leon (zoon van) schenen nergens last van te hebben en moesten regelmatig tot de orde geroepen worden.
Voor het eerst deze winter had ik ook een badmuts op, die lekker warm is over de oortjes. Helaas echter heeft deze vinding ook een nadeel, dat is dat je geen moer meer hoort van wat anderen zeggen. Na een aantal keren "Wat ?" en "He ?" geroepen te hebben dacht ik de oren maar even vrij te maken. Direct spijt, want dat was best koud. Dan maar effe niks horen.
Aangekomen op de Oesterdam ging Kees er vandoor. Ik trachtte nog even Leon aan te sporen hem te volgen, want dan zijn we daarvan verlost. Kan die het tempo tenminste niet opvoeren. Maar helaas, niemand reageerde, waardoor de rest van de groep intact bleef en langzaam maar zeker het tempo opvoerde. Niet dus voor ondergetekende want die had (ook al door een pijnlijke knie) gewoon echt geen zin 40 per uur te gaan rijden hartje winter. Ontspannen is in dit jaargetijde het devies en tegen die nerds die 4x per week trainen kan ik toch niet op. Wim dacht er hetzelfde over en ging samen met mij in staking. Gelukkig werd, zoals gewoonlijk aan het eind van de dam gewacht op de achterblijvers, waarna we na 69 km aankwamen in Smerdiek bij het gelijknamige cafe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten