winterdepressie

Ik zal me even kort voorstellen: Hans Poot, 47 jaar jong, destijds gedropt in spaarndam, vlak bij Haarlem, maar intussen meer Zeeuw dan Hollander. Mijn maatje is Anja en verder heb ik 2 puberende jongens.
Of ik sportief ben ingesteld probeer ik zelf nog steeds achter te komen. Regelmatig ga ik dat weer eens uittesten bij één van de fietsclubs waar ik lid van ben, te weten TC de Bidon en Tandje Bij.
Omdat TC de Bidon het seizoen afgesloten heeft en ik toch op de één of andere manier moet proberen de conditie op peil te houden ben ik afgelopen zaterdag weer eens aangesloten bij de fietsfanaten van Tandje Bij. Met een rustig windje, droog wegdek zag het er gunstig uit. Een behoorlijk grote groep, waardoor niet al te veel kopwerk gedaan hoeft te worden. een grote groep hoeft trouwens geen voordeel te zijn, want bij een ongunstige wind val je buiten de waaier en kan je je lol op aan de achterkant, zoals ik al meerder keren ervaren heb.
Ik had gehoopt op een ritje van van 70 km, leek me voldoende na enkele weken afwezigheid. Werden er toch weer 80 km en helaas was na 65 km de pijp leeg.
Op zo'n moment vraag ik me af waar ik eigenlijk mee bezig ben en thuis zitten ook wel lekker is.
Steeds weer bekruipt je dat gevoel "ik houd mijn benen gewoon stil" maar helaas gaat dan de ellende echt beginnen, want dan kom je helemaal op de wind.
Ach... 't zal allemaal wel aan de winterdepressie liggen, dikke kleren, verkeerd tandwiel en veel te zware fiets en zo ken ik nog wel meer smoesjes. Misschien zou iets meer trainen meer helpen ??!!

Eindpunt was café Smerdiek, kom ik daar ook weer eens. Vroeger genoeg geweest met de visclub, Was in de tijd van Joop en Nel (je weet wel met die grote..)
Op de één of andere manier miste ik Betsy Babbelaar, zo zie je maar hoe snel je gehecht raakt aan iemand.

Ik hoop dat de winterdepressie maar snel over gaat en het zonnetje gaat schijnen, dan ga ik pas echt hard fietsen !

Hans