Klimmen vanuit Klimmen

Ons aller Mas heeft een goed geheugen. In een grijs verleden had ie me eens horen praten over een mogelijke deelname aan Klimmen-Banneux-Klimmen en was dat niet vergeten. Op uitnodiging van Mas kon ik daarom zondag mee naar Limburg. Grijs en regenachtig in het westen, maar in het oosten, zoals voorspeld, droog en zonnig.

De opkomst was groter als verwacht, want het parkeerterrein was vol. Leon kon de auto echter snel kwijt langs de kant van de weg. Bij het afhalen van de fietsen vertilde Leon zich zowat aan mijn ouwe betrouwbare tank. Zo'n gewicht was ie niet meer gewend. Prachtige omgeving en mooi parcours, maar zwaarder als we alle drie verwachten. Op het internet hadden we de indruk gekregen van een glooiende rit met een aantal beklimmingen. Het was echter een echte Mergelheuvelland en Voerstreek rit. Iets minder hoogtemeters en de allerzwaarste beklimmingen van de MH2d ontbraken. Maar wel een steile en lange klim tot 18%, een aantal echte lange klimmen en natuurlijk constant op en neer. 

Niet getreurd want het ging op rolletjes. We reden een lekker tempootje. Natuurlijk moest Mas in de beklimmingen en vooral afdalingen wel terrein toegeven, maar na even wachten was er weer snel aansluiting. Leon en ik reden samen lekker omhoog en mijn tank passeerde heel wat carbon vedergewichtjes.  Ongelooflijk trouwens wat je de laatste jaren aan topfietsen ziet bij toerritten. Er rijdt voor een waar vermogen. Hoe solide het stalen beestje is bleek wel. Bij Mas kraakte en piepte er wat, bij Leon liep de ketting er regelmatig af, de tank gaf echter geen krimp. Zou ik hem maar niet meenemen naar de reuzen? Op het eind bleek wel hoe zwaar het parcours is. Bijzonder veel mensen zaten weer kapot. Geeft toch wel een kick als je mensen die je in het begin voorbij vliegen lachend je achterwiel kan laten zien. Hoeveel Leon en Mas al gereden hebben bleek wel. Mas had nergens geen last van, ging op het eind alleen maar sterker rijden en haalde heuvelop steeds meer mensen in. Leon ging tegen het eind zelfs nog extra krachttrainingen doen door op het grote mes sprintjes heuvelop te trekken. Alleen op de laatste klim was z'n tank leeg. Hier wist Mas, die ons moest laten gaan, ook nog verkeerd te rijden. Op de recht doorgaande weg miste hij niet alleen het levensgrote plaatsnaambord Klimmen, maar ook nog de man met de vlaggen die naar de finish wees en reed domweg achter de verkeerde mensen aan. Gelukkig hadden we het zeer snel in de gaten en kon de zaak telefonisch rechtgezet worden. Nog wel een stevige reprimande van Leon voor z'n paniekaanval aan de telefoon. Door omleidingen kwam de rit met 141 km en 2000 hm wat langer uit. Het gemiddelde was met 24,5 km/u ook voor Mas en Leon ruim boven verwachting. Een prima rit, jammer dat het op zondag is, anders was ie zeer geschikt voor de club. 

Anita vond dat zo'n dag afwezigheid genoegdoening vereiste en had de Chinees al gereserveerd. Dat was dus niet op de bank liggen. Als een man heb ik m'n straf ondergaan en m'n biefstukjes en visjes van de bakplaat naar binnen gewerkt.