Mensenmassa

De korte broek uitgeklopt, de benen gladjes geschoren, nu de zon nog. Helaas pindakaas, niet deze zaterdag. Dan misschien geen record temperatuur, maar wel een recordopkomst. In mijn prille Tandje Bij historie heb ik dit nog niet meegemaakt. Naar ik later hoor, veteraan Mas ook niet. Als ik door de zandhopen op de markt kom aanploeteren ontwaar ik in de verte een  mensenmassa. Zestien man, inclusief 4 gastrijders. Hebben we zo een positieve uitstraling, of is het zo een uitdaging om met ons mee te rijden?

Voor mijn aankomst zijn reeds stringente afspraken gemaakt over route en afstand. Geen probleem één van mijn favoriete routes. Dat  lusje over Yerseke had er voor mij wel bij gemogen, maar niet zeuren, zo is het ook leuk.  Jacco geniet van zijn vrije rol. Na een machtsexplosie weet hij, ten koste van onze Cobra,  een dijkovergang al juichend als eerste te slechten. Terug wordt er weer ouderwets gerammeld op de Oesterdam. Henk is even langs geweest bij de dierenarts, maar niet voor de beesten.  Wat gaat die allemachtig tekeer, zelfs Kees past even in z'n wiel. Shit wat gebeurt me nou. Henri wijkt zonder teken uit naar rechts. Samen met Leon vol in de remmen en naar de  grasrand. Dat is maar net. Theo en Ad wachten niet. Leon is pissig op Henri en neemt hem niet in het wiel. Samen rijden we naar de Bergse Diepsluis. Daar demonstreert Theo hoe je je gastrijder kwijtraakt. Na de kreet:  "Iedereen aanwezig", gaat ie zonder extra controle aan kop sleuren. Wat wil je ook met 4 benen. Achter Poortvliet komen we erachter dat Martin ontbreekt. Ron, Kees en Theo draaien om de ongelukkige te zoeken.  Gelukkig, de mobieltjes brengen uitkomst. Onze gastrijder heeft toch genoten, dus eind goed al goed. Zal ik nog iets schrijven over vette hapjes, nee toch maar niet, het begint me te achtervolgen.