Afspraken, Afslagen, Afstanden.

Een redelijk bewogen woensdagavond en zaterdagmiddag deze week.
Jacco had eigelijk niet zo'n zin de route te doen woensdagavond, aan mij de vraag deze te doen, maar dat zou een rondje eiland of heen en weer naar Steenbergen betekenen, maar een rondje Brabant kon ook wel weer eens, dus alsnog Jacco aan het roer.
Met 11 man en één vrouw via Tholen richting Halsteren het bos in, deze route betekent constant draaien en keren, waarbij er na de bochten door de kop bijna altijd weer te hard wordt doorgetrokken, hierdoor lijkt het dat er hard en onrustig door de groep wordt gereden, tenminste zo wordt het wel ervaren, zeker als de wind ook nog eens meespeelt. Komt ook nog bij, dat er op woensdagavond bij een aantal nog steeds afkik verschijnselen van de speedgroep zijn en Tandje Bij letterlijk nemen.
E.e.a. resulteert soms dat een "westerling" een voor Zeeuwse begrippen harde opmerking roept, (zal dat ook meer moeten doseren,excuus).

Na een lekke band van Ron, reden we langzamerhand het bos uit richting de werklocaties van Jacco en zijn collega Gerard Boer die het na het debacle van een paar weken geleden opnieuw wilde proberen, gelukkig bleven de wolken nu alleen maar donker zonder de regen te laten vallen.

Richting Kladde reed Ron voor de tweede keer lek, nu zijn voorband.
Wim Poot is toen doorgereden naar huis, achteraf hoorden we dat hij vroeger thuis wilde zijn vanwege het 50jarig huwelijk van zijn ouders, blijkbaar had hij e.e.a. aan Jacco aangegeven, maar dit was blijkbaar niet goed overgekomen.
(als er bijzonderheden zijn laat dat dan aan heel de groep weten, kan ieder er rekening mee houden)
Wim die altijd voor het klassement gaat raakte zo buiten zijn schuld ook nog eens kilometers kwijt (het bestuur heeft in bepaalde omstandigheden onbeperkte macht om e.e.a. te rectificeren).
Na het vervangen van de lekke band waarbij Ron nu wel de Co2 patroon op de juiste manier hanteerde werd het tempo richting Nieuw-Vossemeer flink opgevoerd, misschien dachten sommigen Wim nog te kunnen inlopen voor Smerdiek, dit lukte uiteraard niet want een ietsje pietsje kwaade Wim haal je niet zomaar in.
Na 68km met een gemiddelde van 32p/u terug in Smerdiek.


Zaterdag

Wisselende weers omstandigheden, met beenstukken aan naar Smerdiek, maar daar aangekomen brak er toch een zonnetje door, dus de beenstukken konden uit.
Jacco was in de buurt van Zeist, blijkbaar hebben ze daar ook al Gasunie gas, waar hij met colle(gas) aan het fietsen was, als vervangers waren vader en zoon Andriesse als toerleiders aangewezen, kan niet verkeerd gaan, zij zijn het altijd samen eens.
Met 11 renners waaronder een nog steeds ietsje pietsje kwaade Wim richting Wouw en een paar kronkeltjes via de Oesterdam terug, dat was wat vader en zoon in gedachten hadden, er vanuitgaande dat zij de route vast al voor gereden hadden van de week, gingen we vol goede moed op pad, weer net als woensdag via Halsteren door het bos richting Wouw, voor sommige weggebruikers is het bos geen oase van rust, belachelijk hoe hard sommigen daar rijden.
Via een voor mij onbekende kant reden we richting de Kalmthoutse heide, zo onbekend dat ik dacht dat we van de andere kant kwamen.
Langzamerhand richting Nederland, moest ook wel want er stond inmiddels 50km op de teller en we waren nog steeds in Belgie.
Mas riep rechts af te gaan op een plek waar er echt geen weg naar rechts was, zoon Leon die op dat moment op kop reed begon langzamerhand met de gekende armbewegingen.
Blijkbaar was er toch niet op tijd naar rechts gegaan, want we kwamen op een fietspad terecht wat zondermeer kan wedijveren met een kasseienstrook en dat duurde nog lang ook.
In Putte weer op bekend terrein aangekomen, Leon gaf minimaal 5 keer aan dat we de eerste weg rechtsaf moesten, maar Kees Lindhout samen met Ad Kuzee op kop hadden blijkbaar de wind in de oren, zij reden gewoon rechtdoor, na het nodige geroep zag ik ze nog net stoppen om te keren, de rest van de groep vervolgde inmiddels de juiste weg, volgens Ad en Kees deden we dit veel te hard want het koste moeite ons bij te halen, juist op het moment dat zij aansloten reed Leon op kop en ging links met de weg mee waar we normaal rechtsaf gaan, Kees en Ad gingen vervolgens op kop rijden en waren niet van plan om te wachten op de rest van de groep (oog om oog, tand om tand) maar kwaadheid vertroebelt de geest, want zij reden rechtdoor waar we links moesten (boontje komt om zijn loontje)hierdoor kwam de groep wel weer bij elkaar, wat ook weer gevaarlijk was, want Leon zijn armbewegingen waren niet van de lucht.
Inmiddels reden we richting Ossendrecht waar het wel duidelijk werd dat de 100km overschreden zou worden, Mas had op voorhand gedacht zeker 10km korter uit te komen, gelukkig had Leon voldoende suikers bij, na zo'n pakje mierezoet spul genuttigd te hebben kon ik er weer tegenaan.
Op de Oesterdam gingen Henk en Kees direct van aquit, Wim volgde even later maar de snelheid lag te hoog om dat gat even dicht te rijden.
Vooraf gezegd met zo'n 36 a 37km/pu de dam uit te rijden, maar als vanzelf ging het naar de 40p/u, samen met Leon tot aan de bocht naar de Speelmansplaten op kop gereden, we reden inmiddels al 42p/u.
Wim was in het eerste stuk constant aan het uitlopen op ons, hij moest zo'n 43 a 44p/u gereden hebben (te sterk voor ons en het Kees en Henk niet aan willen doen het gat dicht te rijden, dus een beetje op reserve rijden).
Na de bocht kwam Adrie even op kop, kon ik lekker even de benen los schudden voor het laatste stuk, het beest Leon bleef gewoon op kop doordraaien.
Het laatste stuk weer op kop en het tempo opgevoerd naar 50p/u, volgens Ron die op dat moment moest lossen kwam Tineke Fopma uit zijn wiel om als een terrier naar mijn wiel te rijden, inmiddels was Henry die onverstandig bij Mas in het wiel was gaan zitten de aansluiting kwijtgeraakt.
Na de dam verzameld en richting Smerdiek, alleen Leon en Kees reden voor de groep uit, blijkbaar was er nog enige uitleg nodig wat nu precies een afslag is.
Na 106km met 32p/u gemiddeld heeft Mas als boete voor de lange afstand extra veel bitterballen besteld, wat de dag weer goedmaakte, wat wel opviel was dat hij bij de bestelling ineens wel doof leek en onduidelijk sprak, Merel moest behoorlijk voor over buigen om e.e.a. te kunnen opnemen, hierbij namen Kees en Mas heel andere dingen in zich op.