Dat is vreemd

Na de voor mij ietwat bewogen week, huwelijksperikelen ouders, mountainbike clinic met Dahpne v.d Brand en een lange stevige rit met Tandje Bij, zou ik op de zondagmorgen rustig uitrijden met de "oefenrit" van de Bidon. Voor Tandje Bij-ers zegt dat niet zoveel, maar voor Bidonners wil dat zoveel zeggen als een wat langere rit (ca. 90 km) als voorbereiding op de komende 150 km rit van a.s. zondag. Geloof niet dat dat echt veel zoden aan de dijk zet, maar je komt nog eens ergens waar je anders niet komt. Ondanks de voorgaande regen en donkere luchten was het droog en de buienradar gaf aan dat de regen ongeveer over was gedreven. Op pad dus. Was net voor half negen bij Haestinge, vooral Theo heeft een grote hekel aan dit vroege tijdstip voor een in zijn ogen onbeduidend ritje. Dat is vreemd, niets en niemand te zien, geen fietsers en geen volgauto. Loopt m'n horloge achter, ben ik te laat? Als een speer naar het fietspad om te kijken of ik nog iets zie rijden, niets. Draai terug en zie Ron en Peter v.d. Ree achter me, zij hadden hetzelfde idee als mij. Ben aangekleed en heb gegeten, dus fietsen ga ik. Zoals bekend ben ik altijd te porren voor een rondje Oesterdam. Ron wil ook mee, als we het een beetje rustig houden. Peter gaat maar terug naar huis. Natuurlijk is rustig maar relatief, want we knorren lekker door. Ken Ron z'n stuurgedrag in de bochten. Doe het hier kalm aan en kijk het rondje loopt in tegenstelling tot voorgaande keren voor hem nu ook lekker. Ron voelt in het begin z'n benen niet, had gisteren volgens eigen zeggen heel goed gedoseerd. Mijn benen zijn nog wel een beetje zwaar, dat komt van het klieren natuurlijk. Op het viaduct bij de Schansbaan voelt Ron voor het eerst z'n benen vollopen, de lange rit was er dus toch niet uit. Er is ook best wel wind en naast elkaar rijden is net zo zwaar als alleen (maar je blijft wel schoner). Achter Hoogerheide richting Oesterdam is het behoorlijk aanpoten. Op de brug voelt Ron de benen exploderen, dus even wat rustiger aan. Op de Oesterdam worden we ingehaald door een groep Belgen. Het plan was om wat te recupereren maar natuurlijk pikken aan. Op kop rijdt een Belgische Kees. Van goed 40 gaat het naar 49km/u. Bij mij gaat het lekker, geen probleem. Ron houdt niet van die hoge snelheden, dus laten we ons zakken. Belgen zijn net Tandje Bij-ers, in de verte, bij de bocht, zie ik de groep breken. Met zijwind bij de Speelmansplaten gaat Ron in m'n wiel en rijden we het gat naar twee groepen dicht. Vlak voor de sluis hebben we ze bij de lurven. De allervoorste groep komt ook steeds dichterbij, maar nou heeft Ron er echt genoeg van. We temperen weer naar kruissnelheid en rijden ons rondje relaxed uit. Komen toch nog met 32 thuis, dat had ik niet verwacht. Hebben het allebei naar onze zin gehad. Wat vreemd begon is nog een prima ritje geworden.