Pittig tochtje daar in Vlaanderen

Om 6:45 mijn fiets achterop de drager gezet van privéchauffeur Wim en Leon opgehaald die al helemaal in het kort in de auto stapte, ik kreeg het al koud bij de aanblik, isoleert dat weinige vet van hem dan zo goed? Jacco stond al gereed bij Poortvliet en op naar Ronse.
In Ronse aangekomen naar een parkeerplaats geleid alwaar werd omgekleed en toch nog maar de mouwtjes aangedaan maar wel in korte broek. Na de inschrijving nog snel een plas, toiletten en plaszuilen ruim aanwezig en op weg, maar pech.Bij het afrijden van de markt gelijk achter lek.
Verdorie dat begint al goed, gelukkig sta ik niet stijf van de stress dus bandje gewisseld en met de voetpomp geleend van een mecanicien de boel op druk gezet.
Na de eerste klim Fiertelmeers een wat scherpe bocht naar rechts maar kwam teveel aan de linkerkant en reed al schampend enkele meters tegen de stoeprand, voetje aan de grond en gelukkig bleef ik overeind, de schrik zit er dan wel een beetje in. Reed nu natuurlijk wel als laatste van de groep, hé een sms en gelijk erachter gerinkel, toch maar even telefoon uit de achterzak en al klimmend Wim te woord gestaan die zich afvroeg waar ik bleef en of alles nog oké was. Bijeengekomen en weer naar de volgende klim. De Oude Kwaremont ging wel aardig maar dat was nog maar de 1e van de 6 kasseienbeklimmingen, bijna gelijk erachter de Paterberg die gelukkig maar 350 meter was maar ook kasseien met max 20% stijging. Hier werd ik nog gekiekt door Jacco die bij een schakelpoging geparkeerd kwam te staan. Op de Koppenberg, Theo, Wim en ik gedrieen op de foto gezet door Jacco en al zwalkend omhoog, zittend was me te zwaar en staand slipte het achterwiel, recht vooruit fietsen ging gewoon niet en denk dat het bij nat wegdek zeker lopen zou worden, maar nu niet afgestapt. De 1e stop was meer dan welkom, Kees en Leon stonden er al even, de stroopwafels, ontbijtkoek, wafels, bananen, sportwater en Isostar vonden flink aftrek.
De klimmen volgden elkaar in hoog tempo op maar was zeker blij dat we de laatste kasseien hadden gehad op de Molenberg na pas 70 km en er kwamen er nog 70. Op de 2e stop niet goed opgelet en de rest was er al vandoor, Jacco was gekeerd en vroeg of ik nog meeging. Was zelf nog even gemakkelijk tegen een muurtje gaan leunen omdat Leon zijn fiets bij de 1e hulp stond wegens problemen met schakelen, zijn handen zagen er ook al uit als die van een kolenboer omdat de ketting er wel eens afliep. De Berendries op alwaar ik een punt van herkenning zag, ik was hier in 2007 ook al eens geweest voor een fietstochtje. Vlak voor de 3e stop Kees en Leon voorbij gereden, dit koste geen moeite want ze stonden stil vanwege een lekke band van Leon. Het laatste stuk met z'n vijven vertrokken vanaf de stop en achter elkaar tegen de 30 per uur op wat vlak en vals plat en dat gaat na een goeie 100 km moeite kosten, we waren er tenslotte nog niet.
Jacco en ik besloten om het wat rustiger aan te doen want alles gaat op den duur toch wel zeer doen, de onderrug, soms tegen de kramp aan en een pijnlijk zitvlak. Op de Fortuinberg kwam het voorwiel regelmatig van het wegdek los en dan proberen om nog ontspannen te kijken vanwege de fotograaf die in de berm zit, schiet het toch door je gedachten dat we het allemaal voor de lol doen, ongelooflijk. Nog gedacht dat we Theo zouden inhalen, maar die pas gezien op de markt in Ronse. Met mijn max van 62 per uur en hij 72 lopen we natuurlijk niet in. Jacco en ik waren zeker elkaars gelijke en Wim die een beetje schrik had om met z'n H(ummer)uissoon het gevecht aan te gaan was zeker blij dat z'n Cannondale net op tijd gerepareerd was. De toppers Kees en Leon daarvan was al bekend dat ze al snel uit het zicht zouden raken. Nog even een biertje op de markt genuttigd en weer terug naar de auto, omkleden en in de nabijgelegen sporthal nog maar wat gedronken en wat gegeten. Vermoeid maar voldaan richting huis.